مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

خلاصه

سابقه و هدف: سندرم ترنر از شایع‌ترین ناهنجاری‌های کروموزومی در دختران محسوب می‌شود. دختران مبتلا به سندرم ترنر یا یک کروموزموم X ندارند و یا ساختمان آن غیرطبیعی است که این مسئله سبب بروز کوتاهی قد، نارسایی تخمدان‌ها و ناهنجاری‌های قلبی ـ عروقی و کلیوی می‌شود. هم‌چنین مبتلایان به سندرم ترنر در معرض بروز چاقی هستند. هدف از انجام این مطالعه تعیین شاخص توده بدن (BMI) در مبتلایان به سندرم ترنر و هم‌چنین تغییرات آن بدنبال مصرف هورمون رشد بوده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر، شاخص توده بدن بر حسب کیلوگرم بر متر مربع در ابتدای تشخیص سندرم ترنر در 43 دختر محاسبه گردید. 9 بیمار به علت سن بالا در هنگام تشخیص درمان نشدند، 13 بیمار دیگر دوره درمان را کامل نکردند و 21 بیمار تحت درمان با هورمون رشد انسانی به صورت تزریق زیر جلدی و به میزانIU _/KG  11/0 در روز قرار گرفتند. درمان برای مدت 6 ماه ادامه پیدا کرد.

یافته‌ها: متوسط سن تشخیص بیماران در این مطالعه 47 / 12 سال و قد و وزن مبتلایان نسبت به مقادیر استاندارد پایین‌تر بود. متوسط شاخص توده بدن در ابتدای تشخیص 69/3±78/18 و در گروهی که درمان شده بودند بعد از شش ماه 045/2±56/18 بود؛ در حالی که قد مبتلایان در ابتدای مطالعه پایین‌تر از مقادیر استاندارد بود که با درمان از متوسط 14±119 سانتی‌متر به 15±123 سانتی‌متر رسید.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که درمان با هورمون رشد برای کوتاهی قد مبتلایان به سندرم ترنر سبب تغییر در شاخص توده بدن نمی‌شود.

واژه‌های کلیدی: سندرم ترنر، شاخص توده بدن، هورمون رشد