جلد 4، شماره 4 - ( 9-1384 )                   جلد 4 شماره 4 صفحات 285-276 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (14683 مشاهده)

چکیده

زمینه و هدف: سندرم درد عضلانی با شروع تأخیری معمولاً بعد از ورزش‌های اکسنتریک (طویل شونده) غیر عادتی ایجاد می‌گردد. این علایم 24 تا 48 ساعت بعد از ورزش به حداکثر میزان خود رسیده و بعد از 5 تا 7 روز از بین می‌رود. تا کنون کلیه راه‌های درمانی برای کاهش سریع این دردها بی‌نتیجه بوده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی مقایسه‌ای بین سه روش درمانی ماساژ، سرما درمانی و ورزش هوازی کاهنده برای یافتن مؤثرترین درمان در کاهش علایم این سندرم می‌باشد.

مواد و روش‌ها : در این تحقیق کارآزمایی بالینی 40 دانشجوی دختر سالم با میانگین سنی 9 ± 21 سال و بدون هر گونه سابقه ورزش منظم مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه‌ها به مدت 15 دقیقه بر روی تریدمیل الکتریکی با شیب 8- درجه (به صورت سراشیبی) و با سرعت ثابت Km/hr 5 دویده و سپس یکی از درمان‌های ماساژ، سرما و یا ورزش هوازی کاهنده را دریافت کردند. سطح آنزیم کراتین‌کیناز خون، میزان درد، خستگی و تندرنس نمونه‌ها با یکدیگر و با گروه کنترل بررسی گردید.

یافته‌ها: کلیه گروه‌های مورد مطالعه تفاوت معنی‌داری را از نظر سطح آنزیم کراتین کیناز خون قبل و بعد از تست نشان دادند ( 0 5/0 p< ). ولی با گروه کنترل تفاوت معنی‌داری را نشان ندادند ( 0 5/0 p> ) . اگرچه درد در همه گروه‌ها کاهش پیدا کرد ولی از نظر آماری این کاهش فقط در گروه سرما درمانی معنی‌دار بود ( 0 5/0 p< ) . از نظر میزان خستگی و تندرنس، به ترتیب گروه‌های کنترل (بیشترین میزان)، ماساژ، ورزش هوازی کاهنده و در نهایت سرما کمترین میزان خستگی و تندرنس را گزارش نمودند.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که به طور کلی درمان‌های استفاده شده در این تحقیق همگی تا حدی در کاهش علایم سندرم درد عضلانی با شروع ت أ خیری و محدودیت‌های عملکردی ناشی از آن مفید بودند و در این بین سرما درمانی ب ه طور بارزی مؤثرتر از بقیه نشان داد.

واژه‌های کلیدی: سندرم درد عضلانی با شروع تأخیری، ماساژ، سرما درمانی ، ورزش هوازی کاهنده، آنزیم کراتین کیناز

متن کامل [PDF 309 kb]   (3435 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: توانبخشي و فيزيوتراپي
دریافت: 1384/12/6 | انتشار: 1384/9/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.