چکیده

  زمینه و هدف: سالک (لیشمانیوز جلدی) یک عفونت پروتوزوئری است که به وسیله گونه‌های مختلفی از جنس لیشمانیا ایجاد می‌شود. زخم‌های ناشی از لیشمانیوز جلدی مرطوب اکثراً دارای ترشح بوده و به همین دلیل محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها می‌باشد که سبب عفونت ثانویه زخم می‌گردد. در این بررسی از آنزیم گلوکز اکسیداز جهت تخریب باکتری‌های جدا شده از زخم‌های لیشمانیوز جلدی استفاده شد.

  مواد و روش‌ها : این مطالعه آزمایشگاهی بر روی باکتری‌های جدا شده از عفونت‌های ثانویه زخم‌های لیشمانیوز جلدی 50 بیمار مراجعه‌کننده به مرکز پوست صدیقه طاهره اصفهان انجام گرفت. در این تحقیق از آنزیم گلوکز اکسیداز 10 کیلوگرم بر میلی‌لیتر در رقت‌های 5/0، 25/0، 125/0، 062/0، 031/0، 015/0، 007/0، 003/0 و 001/0 جهت بررسی اثرات ضد باکتریایی به کمک تکنیک‌های تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی از رشد باکتری [M inimunm I nhibitory Concentration(MIC)] و انتشار دیسک استفاده شد.

  یافته‌ها : نتایج نشان داد که باکتری‌های مورد بررسی جدا شده از زخم‌ها (اشریشیا کلای، پروتئوس ولگاریس، سودوموناس آئروجینوزا، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و کورینه باکتریوم گزروزیس) نسبت به آنزیم گلوکز اکسیداز در رقت‌های مختلف حساسیت زیادی نشان دادند.

  نتیجه‌گیری : آنزیم گلوکز اکسیداز اثر مهاری بر باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی جدا شده از زخم‌های لیشمانیوز دارد. بنابراین، ممکن است بتوان از این آنزیم در درمان عفونت‌های ثانویه باکتریای زخم‌های لیشمانیوز استفاده نمود.

  واژه‌های کلیدی : لیشمانیوز جلدی، عفونت‌های ثانویه، آنزیم گلوکز اکسیداز، MIC ، انتشار دیسک