چکیده

  زمینه و هدف: دستیابی به آب آشامیدنی سالم و کافی از اهداف مهم و ملی کشورهاست. هدف از این تحقیق، تعیین کیفیت میکروبی و شیمیایی آب شرب شهرستان بردسیر در سال‌های 1389-1388 و مقایسه نتایج حاصله با استاندارد‌های ایران و رهنمودهای WHO است.

  مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی، تعداد 2726 نمونه برای آزمایش میکروبی و 134 نمونه برای آزمایش شیمیایی از شبکه‌های توزیع آب شرب شهرها و روستاهای تحت مطالعه برداشت شد. پارامترهای خوردگی شامل اندیس‌های لانژلیه، رایزنر، تهاجمی، غلظت نیترات و نیتریت، تعداد کلیفرم مدفوعی و کلر باقی‌مانده مورد پایش قرار گرفت. نتایج مطالعه به صورت میانگین و انحراف معیار گزارش گردید.

  یافته‌ها: میانگین کلر باقی‌مانده در آب شرب و میانگین تعداد باکتری کلی‌فرم گرماپای برحسب MPN/100ml به ترتیب برابر 23/0 ± 31/0 میلی‌گرم در ‌لیتر و 62/1±81/1 میلی‌گرم در دسی‌لیتر بود. میانگین غلظت نیترات و نیتریت به ترتیب 54/4 ± 84/7 و 026/0 ± 023/0 میلی‌گرم در ‌لیتر بدست آمد. میانگین اندیس‌های خوردگی لانژلیه، رایزنر و تهاجمی به ترتیب 41/0+، 01/7 و 36/12 بود.

  نتیجه‌گیری: میانگین شاخص مطلوبیت فقدان باکتری کلی‌فرم گرماپای در شهرستان بردسیر بر اساس رهنمود‌های سازمان جهانی بهداشت در محدوده خوب قرار دارد. میزان نیترات و نیتریت در کلیه نمونه‌ها کمتر از حدود مجاز استاندارد ایران و رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت است. آب شرب شهرستان بردسیر طبق اندیس‌های لانژلیه، رایزنر و تهاجمی به ترتیب رسوب‌گذار، کمی رسوب‌گذار و رسوب‌گذار می‌باشد. گر چه کیفیت میکروبی و شیمیایی آب در حدود استاندارد است ولی با توجه به شرایط و پتانسیل‌های آلودگی در منطقه، پایش ضرورت دا رد.

واژه‌های کلیدی: اندیس لانژلیه رایزنر و تهاجمی، کیفیت آب شرب