چکیده
زمینه و هدف: ارتباط عصبی تحریکی بین عضلات قدامی ساق پا و نورونهای حرکتی عضلات چهار سر رانی گزارش شده است. عنوان شده است که نورونهای واسطه در این مسیر رفلکسی سیگنالهای فوقانی مغزی را به نورونهای حرکتی عضلات چهار سر رانی رله میکنند. این موضوع میتواند دلالت بر نقش مهم این مسیر عصبی در کنترل حرکتی زانو در فعالیتهایی همچون راه رفتن داشته باشد.به این دلیل الگوی تغییرات این رفلکس تأخیر کوتاه را در افراد سالم در حین راه رفتن به منظور بررسی نقش آن در کنترل حرکتی عضلات چهار سر رانی مورد بررسی قرار دادهایم.
مواد و روشها: رفلکس مورد نظر در ۱٢ فرد به وسیله تحریک اعمال شده به عصب پرونئال مشترک در نقاط مختلف چرخه راه رفتن در حین راه رفتن بر روی تردمیل بر انگیخته شد. بزرگی رفلکس و شدت انقباض عضلات واستوس داخلی، راست رانی و درشتنی قدامی از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شده محاسبه و به صورت درصد انقباض ارادی حداکثر در عضلات مربوطه نرمالیزه گردید.
یافتهها: رفلکس فوق ارتباط مستقیم و قوی را با شدت انقباض عضلات چهار سر به خصوص در ابتدای فاز استانس از خود نشان داد. این ارتباط در طی مرحله انتقال از فاز استانس به سویینگ ضعیف بود، جایی که عضله راست رانی پیک دوم و کوچکی از فعالیت را بدون وجود هیچ رفلکسی نشان میداد. پیک فعالیت درشت نی قدامی به طور متوسط ms ٦۹ مقدم بر عضله چهار سر بود.
نتیجهگیری: تقدم فعالیت درشتنی قدامی و حضور قوی رفلکس مورد نظر در طی مراحل ابتدایی فاز استانس میتواند دلالت بر اثر پیش خوراند آورانهای حسی عضلات دورسی فلکسور به عضله چهار سر ران باشد. تحریک و فعالسازی این ارتباط عصبی میتواند در بهبود کنترل حرکتی عضلات چهار سر رانی به عنوان عضلات ضد جاذبه در بیمارانی که دچار اختلال راه رفتن میباشند کاربرد درمانی داشته باشد.
واژههای کلیدی: عضله درشتنی قدامی، راه رفتن، رفلکس، عضلات چهار سر رانی
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |