چکیده
زمینه
و هدف:
سالوبرینال، که داروی مهارکننده سنتز پروتئین است، نقش مهمی در بهبود خواب و کاهش
فعالیت عصبی، با افزایش فعالیت سیستم مهاری گاما آمینوبوتیریک اسید (γ- aminobutyric acid, GABA) دارد. بر این اساس هدف این مطالعه بررسی اثر این عامل بر تشنجات
ناشی از پنتیلن تترازول میباشد.
مواد
و روشها:
در این مطالعه آزمایشگاهی نخست برای ثبت الکتروانسفالوگرام بوسیله عمل جراحی
استریوتاکسی، سه الکترود روی جمجمه موشهای صحرایی نر نصب و سپس یک کانول جهت
تزریق داخل بطنی در بطن راست کاشته شد. پس از بهبودی، هر حیوان،
حلال دارو (دیازپام 2/0 میلیگرم) به ازاء هر حیوان دوز 25 یا 50 میکروگرم
سالوبرینال داخل بطنی و پس از 10 ساعت دوز 60 میلیگرم بر کیلوگرم پنتیلن تترازول
به شکل زیر پوستی دریافت کرد. برای مدت 60 دقیقه کمیتهای الکتروفیزیولوژیک و
رفتاری تشنج ثبت و ارزیابی شد.
یافتهها: سالوبرینال در
دوزهای 25 و 50 توانست زمان بروز حملات تونیک – کلونیک را به طور معنیداری نسبت به گروه کنترل به تعویق
بیاندازد (05/0p<). علاوه براین، مدت زمان امواج تشنجی مغز (Epileptic Discharge Duration) و مدت زمان امواج تشنجی با دامنه بالا در فاز حمله (Ictal Discharge Duration)
را به طور معنیداری نسبت به گروه کنترل کاهش داد (05/0p<).
در حیواناتی که سالوبرینال دریافت کرده بودند، مراحل پایینتری از حملات تشنجی طبق
معیار Racine مشاهده گردید (05/0p<).
نتیجهگیری: نتایج این
مطالعه نشان میدهد سالوبرینال میتواند در زمان کوتاهی پس از تزریق داخل مغزی
موجب کاهش حملات صرعی شود و همچنین سنتز پروتئین در هنگام بروز حملات تشنجی امری
ضروری است.
واژههای
کلیدی:
تشنج، سالوبرینال، مهار کننده سنتز پروتئین، موش صحرایی، پنتیلن تترازول
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |