زمینه و هدف: خودکشی یکی از مسایل مهم بهداشت عمومی می‌باشد، به طوری که سومین علت مرگ و میر در گروه سنی 34-15 سال می‌باشد. این مطالعه به منظور بررسی اپیدمیولوژی خودکشی و اقدام به آن در شهرستان‌های لارستان و گراش انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی موارد خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرستان‌های لارستان و گراش انجام گرفته است. ابزار جمع‌آوری داده‌ها چک لیست گزارش ماهانه برنامه پیش‌گیری از خودکشی بود. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: به طور متوسط میزان بروز خودکشی در شهرستان‌های لارستان و گراش 35/2 در یک صد هزار نفر در سال بود. اغلب موارد خودکشی در متأهلین با فراوانی 14 نفر (9/51%) بود. شایع‌ترین روش خودکشی در زنان مصرف دارو (9/42%) و در مردان حلق آویز (75%) بود. در مقابل به طور متوسط میزان بروز اقدام به خودکشی 93/59 در یک صد هزار نفر در سال بود. اکثریت افراد اقدام‌کننده مجردین با فراوانی 350 نفر (8/50%) و در گروه سنی 29-20 سال با فراوانی 349 نفر (47%) بودند. شایع‌ترین روش اقدام در زنان (4/93%) و مردان (8/86%) مصرف دارو بود.

نتیجه‌گیری: اگرچه یافته‌ها نشان‌دهنده بروز پایین خودکشی در شهرستان‌های لارستان و گراش می‌باشد، اما شایع‌ترین انگیزه جهت خودکشی بیماری جسمی یا روانی بوده است. لذا ضروری است که اقدامات لازم برای کاهش بروز این پدیده در جامعه به عمل آید.

واژه‌های کلیدی: خودکشی، لارستان، گراش، اقدام به خودکشی