gte vml 1]>
زمینه و هدف: تست D، با قرار دادن
دیسکهای حاوی کلیندامایسین و اریترومایسین در یک فاصله استاندارد بر روی پلیت
آگار و مشاهده هاله عدم رشد پهن شده در اطراف دیسک کلیندامایسین انجام میگیرد.
یک تست D مثبت، بر مقاومت القایی نسبت به کلیندامایسین دلالت داشته و
همچنین، احتمال شکست درمانی این آنتیبیوتیک در بالین را پیشگویی میکند. هدف از
این مطالعه، تعیین فراوانی مقاومت القایی استافیلوکوکی نسبت به کلیندامایسین با
استفاده از تست D بود.
مواد و روشها: در این مطالعه
توصیفی- مقطعی، مقاومت القایی نسبت به کلیندامایسین، بر
روی 150 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس (103=n) و استافیلوکوکوس کواگولاز منفی (47=n) جمعآوری شده از بینی کارکنان و نمونههای بالینی با
استفاده از تست D ارزیابی شد. دادهها با استفاده از آزمون کای اسکوئر مورد ارزیابی
آماری قرار گرفتند.
یافتهها: از 103 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس، 22 (4/21%)
ایزوله مقاوم به متی سیلین بودند. در بین ایزولههای مورد آزمایش، 3 (2%)، 1 (6/0%)
و 2 (3/1%) ایزوله به ترتیب فنوتیپ D، D+ و HD
داشتند و 54 (36%) ایزوله، به هر دو آنتیبیوتیک اریترومایسین و کلیندامایسین
مقاومت نشان دادند. فراوانی مقاومت به کلیندامایسین و اریترومایسین بین ایزولههای
مقاوم به متی سیلین و حساس به متی سیلین از نظر آماری معنادار بود (05/0p<).
نتیجهگیری:
مقاومت فنوتیپی به اریترومایسین در همه موارد قابل تعمیم به کلیندامایسین نیست.
بنابراین، ایزولههای استافیلوکوکوس مقاوم به اریترومایسین و حساس به کلیندامایسین
باید با تست D مورد ارزیابی قرار گیرند.
واژههای کلیدی: مقاومت
القایی، کلیندامایسین، استافیلوکوکوس اورئوس، تست D
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |