مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: سقط‌های مکرر خودبه‌خودی به عنوان یک رویداد تکرارپذیر از دو یا بیشتر سقط قبل از هفته 20 تعریف می‌شود. در سقط مکرر به عنوان یک بیماری چندعاملی مسائل متعددی دخیل است و نقص ژنتیکی به عنوان یکی از عوامل عمده خطر برای سقط مکرر مطرح می‌باشد. به نظر می‌رسد وجود پلی‌مورفیسم در ژن گیرنده پروژسترون یکی از عوامل ژنتیکی دخیل در وقوع سقط مکرر باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم ژن گیرنده پروژسترون با سقط مکرر می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی 50 زن با سابقه سقط مکرر خودبه‌خودی با علت نامشخص به عنوان گروه بیمار و 50 زن بدون سابقه سقط مکرر و دارای حداقل 2 باروری موفق به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. برای بررسی پلی‌مورفیسم‌های G1031C و G1978T در ژن گیرنده پروژسترون از تکنیک ARMS-PCR استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: برای پلی‌مورفیسم G1031C فراوانی آلل‌های GG، CC و GC به ترتیب در افراد گروه کنترل 72%، 6% و 22% و در افراد گروه بیمار 54%، 16% و 30% بود (008/0=p). برای پلی‌مورفیسم G1978T نیز فراوانی آلل‌های GG، TT و GT به ترتیب در افراد گروه کنترل 76%، 0% و 24% و در افراد بیمار 70%، 2% و 28% مشاهده شد که اختلاف در مورد این پلی‌مورفیسم در دو گروه معنی‌دار نبود.

نتیجه‌گیری: پلی‌مورفیسمG1031C  ممکن است با وقوع سقط مکرر مرتبط باشد اما ارتباطی بین پلی‌مورفیسمG1978T   و ایجاد سقط مکرر در جمعیت مورد مطالعه یافت نگردید. بنابراین مطالعه پلی‌مورفیسم G1031C در جمعیت‌های بزرگتر ممکن است تأیید کننده آن به عنوان مارکر تشخیصی در استعداد ابتلاء به سقط مکرر باشد.

واژه‌های کلیدی: چند‌‌ ‌‌شکلی تک نوکلئوتیدی، پلی‌مورفیسم، ژن گیرنده پروژسترون، سقط‌های مکرر خودبه‌خودی