زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه بین ویژگی‌های پیکرسنجی، درصد چربی و میزان پرش Sargent با زمان شنای (100 متر آزاد) شناگران نخبه نوجوان بود.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی بوده که آزمودنی‌ها به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند، بدین منظور، 21 نفر از شناگران پسر 15-10 ساله مورد ارزیابی قرار گرفتند که شامل: قد، وزن، 8 طول بدنی، 5 عرض بدنی، 7 محیط بدنی، 2 چین پوستی، قدرت گریپ دست و نیز میزان پرش Sargent بود که با استفاده از ترازو، متر نواری، کولیس و دستگاه هندگریپ ثبت و اندازه‌گیری شد و از آزمون همبستگی جزیی و پیرسون برای تجزیه و تحلیل یافته‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد رابطه معنی‌دار منفی بین رکورد شناگران (69/10±50/73 ثانیه) با طول بازو (89/3±72/32 سانتی‌متر)، طول ساعد (87/2±10/25 سانتی‌متر)، طول کف دست، طول دو دست، طول کف پا، عرض کف دست، دور ساعد، قدرت گریپ دست، درصد چربی و سابقه شنا وجود دارد (05/0p&le). بعلاوه بین رکورد پرش Sargent و قد نشسته، LBM و چربی ساق پا رابطه مستقیم وجود دارد (01/0p&le). آزمون همبستگی پیرسون نیز که برای تجزیه تحلیل نسبت‌های طول اندام‌ها به قد استفاده شد، نشان داد، بین متغیرهای نسبت طول ساعد به قد و LBM به قد رابطه معنی‌دار منفی وجود دارد (01/0p&le).

نتیجه‌گیری: استعدادیابی نوجوانان با روش‌های پیکرسنجی، صحیح و دقیق بوده و برخی از عوامل پیکرسنجی با زمان عملکرد در شنا ارتباط بیشتری دارد.

واژه‌های کلیدی: پیکرسنجی، استعدادیابی، شناگر، نوجوان