چکیده

زمینه و هدف: بروز مقاومت آنتی‌بیوتیکی علاوه بر این که تهدیدکننده زندگی افراد می‌باشد، همچنین سبب تحمیل هزینه‌های درمانی سنگینی در سیستم بهداشت و درمان می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی باکتری‌های جداشده از نمونه‌های بالینی بیماران مبتلا به عفونت‌ بیمارستانی و همچنین، الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی آنها انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی که در سال 1392 انجام شد، تمامی بیماران مبتلا به عفونت بیمارستانی بیمارستان امام رضا(ع) بجنورد وارد مطالعه شدند. برای هر یک از نمونه‌ها پس از جدا‌سازی، شناسایی و تایید سویه‌ها با روش انتشار از دیسک بر طبق استاندارد‌های CLSI،بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی انجام گردید، سپس داده‌های جمع‌آوری شده از نرم‌افزار با استفاده از آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید.

یافته‌ها: 126 بیمار مبتلا به عفونت بیمارستانی در طول مدت مطالعه شناسایی شد. شایع‌ترین میکروارگانیسم ایزوله شده اشرشیاکلی (63/20 %) بود، و به دنبال آن استاف کواگولاز منفی (50/13‌%)، کاندیدیا (90/11%)، استاف کواگولاز مثبت (11/11‌%)، انتروباکتر (52/9‌%)، کلبسیلا (94/7 %)، سیتروباکتر (56/5 %)، سودوموناس ائروژینوزا (76/4‌%)، اسینتوباکتر (97/3‌%)، باسیل گرم‌مثبت (97/3‌%)، انتروکوک (97/3‌%) و کوکوباسیل گرم منفی (17/3‌%) جرم‌های عامل عفونت بیمارستانی بودند. ارگانیسم‌های جدا شده مقاومت‌های مختلف و متنوعی به آنتی‌بیوتیک‌های گوناگون نشان دادند. بیشترین میزان مقاومت در آسینتوباکتر مشاهده گردید، که در (100%) موارد، آسینتوباکتر نسبت به سیپروفلوکساسین، آمیکاسین و جنتامایسین مقاوم بود.

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر حاکی از فراوانی قابل توجه مقاومت دارویی چند گانه در بین ایزوله‌های عامل عفونت بیمارستانی جدا شده از نمونه های بالینی در بیمارستان مورد مطالعه است،که نیازمند توجه بیشتر پزشکان، متخصصین کنترل عفونت در بخش‌های مختلف مخصوصا بخش مراقبت ویژه بیمارستان‌ها درمورد تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها است.

واژه‌های کلیدی: عفونت بیمارستانی، کنترل عفونت، مقاومت آنتی‌بیوتیکی