جلد 15، شماره 2 - ( 2-1395 )                   جلد 15 شماره 2 صفحات 128-115 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
چکیده:   (6198 مشاهده)

چکیده

زمینه و هدف: حوادث ترافیکی در ایران به‌عنوان یک مشکل عمده سلامت و یکی از علل عمده مرگ‌ومیر مطرح است. در مطالعه حاضر روند بروز مرگ‌ومیرهای بیمارستانی و پیش بیمارستانی ناشی از حوادث ترافیکی در ایران در طی سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱ مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی(Hatamabadi, 2012 #57;Wegman, 2012 #58) کلیه موارد مرگ ناشی از حوادث ترافیکی در ایران در طی سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱ (شامل مرگ‌های پیش بیمارستانی یا بیمارستانی) مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر ترسیم الگوی بروز مرگ‌ومیر حوادث ترافیکی در طی این سال‌ها، ارتباط برخی متغیرها بر رخداد مرگ‌های بیمارستانی و پیش بیمارستانی با استفاده از رگرسیون لجستیک تحلیل شد.

یافته‌ها: در ایران در طی سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱ تعداد ۱۵۹۲۲۷ نفر بر اثر حوادث ترافیکی فوت کرده‌اند که میانگین و انحراف معیار سنی آن‌ها 52/۲۰±91/۳۶ سال بود. ۸۳/۲۰ % از آن‌ها زن و ۱۷/۷۹% مرد بودند. مرگ ناشی از تصادفات رانندگی در طی این سال‌ها روند کاهشی داشته است و از 27567 نفر در سال 1385 به 19089 نفر در سال 1391 رسیده است. مردان بیشتر در صحنه تصادف و یا در حین انتقال به بیمارستان فوت نموده‌اند (001/0p<). به ازای هر یک سال افزایش در سن، شانس مرگ پیش بیمارستانی 5/0% افزایش می‌یافت (001/0p<). تفاوت زیادی بین سال‌های رخداد حادثه و مرگ‌های پیش بیمارستانی دیده نشد اما در سال‌های 1388 و 1389 نسبت به سال 1385 افراد بیشتر در محل حادثه فوت نموده‌اند.

نتیجه‌گیری: علی رغم کاهش تلفات ترافیکی در ایران در طی سال‌های 1385 تا 1391، روند رخداد مرگ‌های پیش بیمارستانی در مقایسه با مرگ‌های بیمارستانی در طی این سال‌ها تقریباً ثابت بوده است و این موضوع لزوم توجه بیشتر به مراقبت‌های پیش بیمارستانی و انجام مطالعات منطقه‌ای و محلی را می‌رساند.

واژه‌های کلیدی: سوانح ترافیکی، مرگ‌ومیر، پیش بیمارستانی، بیمارستانی، ایران

متن کامل [PDF 248 kb]   (3694 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (3959 مشاهده)  
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: بهداشت
دریافت: 1394/6/7 | پذیرش: 1395/2/7 | انتشار: 1395/2/26

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.