چکیده

زمینه و هدف: با توجه به اینکه تعیین طول کارکرد صحیح، یکی از عوامل مهم در موفقیت درمان کانال ریشه دندان می‌باشد، ازاین‌رو، مطالعه حاضر با هدف مقایسه رادیوگرافی‌های معمولی و دیجیتال در تعیین طول کارکرد کانال‌های ریشه دندان مولر فک پایین انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه برون‌تنی، 25 دندان بالغ مولر اول دائمی فک پایین دو ریشه انتخاب و سپس حفره دسترسی تهیه گردید. جهت تعیین طول کارکرد واقعی دندان‌ها، K-fileهای شماره 15 داخل کانال دندان‌ها قرار داده شدند. پس از جایگذاری دندان‌ها در داخل ساکت دندانی، از آنها رادیوگرافی معمولی و دیجیتال تهیه گردید و بر روی رادیوگرافی‌های معمولی و تصاویر CMOS، از فاصله نوک کاسپ‌های هم‌سطح‌شده تا نوک فایل به ترتیب به‌وسیله کولیس با دقت 01/0 میلی‌متر و نرم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افزار اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری Greenhouse-Geisser، t زوجی و رگرسیون خطی ساده تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که اختلاف معنی‌داری بین دقت رادیوگرافی‌های معمولی و دیجیتال در تعیین طول کارکرد کانال ریشه دندان‌های مولر اول فک پایین با انحنای کمتر از 25 درجه وجود ندارد (05/0<p)؛ اما در ریشه‌های با بیشتر از 25 درجه انحناء، طول کارکرد در تصاویر دیجیتال (CMOS) به‌طور معنی‌داری بیشتر از رادیوگرافی معمولی  (E-speed) و واقعی بودند (به ترتیب 001/0=p و 004/0=p).

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه، می‌توان از رادیوگرافی دیجیتال CMOS جهت تعیین طول کارکرد ریشه‌هایی که انحنای زیادی ندارند، استفاده کرد؛ ولی در دندان‌های دارای ریشه با انحنای زیاد، بهتر است از رادیوگرافی معمولی برای تعیین طول کارکرد استفاده شود.

واژه‌های کلیدی: طول کارکرد، رادیوگرافی معمولی، رادیوگرافی دیجیتال CMOS، مولر اول فک پایین