چکیده
زمینه و هدف: در راستای پاسخ به نیاز جامعه، لازم است پرسنل پرستاری در عملکرد حرفه‌ای خود از درمان‌های مکمل استفاده نمایند. در این زمینه تسهیل‌کننده‌های موجود در عرصه‌های بالینی مختلف، متفاوت بوده و شناسایی آنها مهم و ضروری است. لذا این مطالعه با هدف تبیین ادراک پرستاران بالینی در رابطه با عوامل تسهیل‌کننده کاربرد درمان‌های مکمل در پرستاری بالینی طراحی شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کیفی، که از نوع تحلیل محتوای قراردادی است، در فاصله تیرماه 93 تا تیر 94 در شهرهای اصفهان و کاشان انجام شد. نمونه‌گیری به روش مبتنی بر هدف انجام و تا رسیدن به اشباع داده‌ها ادامه یافت. جهت دسترسی به نمونه‌های واجد شرایط از روش گلوله برفی استفاده شد. با 16 پرستار دارای تجربه غنی و 2 پزشک مصاحبه نیمه‌ساختاریافته عمیق انجام شد. داده‌ها، هم‌زمان با جمع‌آوری، به روش تحلیل محتوای قراردادی آنالیز شد.
یافته‌ها: در رابطه با هدف پژوهش، 9 طبقه اصلی شامل "همکاری مددجو"، "برخورداری پرستار از مهارت فنی و قدرت قانونی"، "همکاری پرستاران"، "همسویی متخصصین"، "مدیر پرستاری، تلنگرزن هوشمند"، "سازماندهی، هدایت و نظارت مدیر پرستاری"، "راهبردهای فعال"، "راهبردهای منفعلانه" و "موفقیت نسبی در کنترل مشکل" استخراج شد که از آنها 4 مضمون "همگامی مددجو و پرستار"، "همکاران حامی"، "هوشمندی مدیر پرستاری" و "راهبردهای موقعیتی اثربخش" انتزاع گردید.
نتیجه‌گیری: همکاری مددجو، برخورداری پرستار از مهارت و قدرت و اختیار، بهره‌گیری وی از راهبردهای موقعیتی در مواجهه با مشکلات اجرایی، و حمایت همکاران و پزشکان و مدیران پرستاری سبب می‌شود پرستاران راحت‌تر در عملکرد حرفه‌ای خود در امر مراقبت از مددجویان، از درمان‌های مکمل استفاده نمایند. آگاهی از این یافته‌ها، جهت ارائه راهکارهای مناسب به‌منظور عملیاتی نمودن برنامه‌های تلفیق درمان‌های مکمل با عملکرد پرستاری، می‌تواند دست‌اندرکاران و برنامه‌ریزان را یاری دهد.
واژه‌های کلیدی: پرستاری، تحقیق کیفی، تسهیل‌کننده‌ها، درمان‌های مکمل
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |