چکیده

زمینه و هدف: آمادگی به نوستالژی (Nostalgia-Proneness) خوشی مشتاقانه و یک شادی آمیخته با ناراحتی تعریف شده است. دانشجویان به دلایلی از قبیل آشنا نبودن با محیط دانشگاه یا فرهنگ حاکم بر منطقه در صورت غیر بومی‌بودن و یا جدایی و دوری از خانواده، در شرایطی هستند که «احساس غربت» را که در ارتباط با نوستالژی می‌باشد تجربه می‌کنند. بنابراین به دلیل نقش نوستالژی در حیطه‌های فردی و بین فردی و سلامت روان، سنجش این متغیر در دانشجویان حائز اهمیت است. هدف پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس آمادگی به نوستالژی در دانشجویان علوم پزشکی بود.

مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع مقطعی و اعتبارسنجی بود که در سال 1394 بر روی نمونه‌ای متشکل از 203 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید. انتخاب نمونه به‌صورت در دسترس بود. پس از بررسی روایی محتوایی مقیاس آمادگی به نوستالژی، از همبستگی نمره‌ها با نمره کل و همبستگی خرده مقیاس‌ها استفاده شد. برای تعیین ساختار عاملی مقیاس، تحلیل عاملی اکتشافی مورد استفاده قرار گرفت. برای تعیین همسانی درونی، از ضریب آلفای کرونباخ و برای تعیین پایایی از روش بازآزمایی استفاده شد.

یافته‌ها: همبستگی گویه‌ها با نمره کل بین 20/0 تا 60/0 و معنی‌دار بود (001/0p<). نتایج تحلیل عاملی، مقیاس را 4 عاملی به ترتیب شامل نوستالژی شخصی، نوستالژی بین فردی، نوستالژی فرهنگی و نوستالژی مجازی برآورد کرد که در مجموع 24/63 درصد از واریانس کل سؤالات را تبیین نمود. ضریب آلفای کرونباخ 83/0 و ضریب پایایی تنصیفی 75/0 به دست آمد.

نتیجه‌گیری: یافته‌ها مبین روایی و پایایی قابل‌قبول ابزار موردمطالعه در جامعه دانشجویان بود. بنابراین می‌توان از مقیاس آمادگی به نوستالژی در دانشجویان رشته‌های علوم پزشکی استفاده نمود.

واژه‌های کلیدی: آمادگی به نوستالژی، روایی، پایایی، دانشجویان، اصفهان