چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اینکه معاینات رادیوگرافیک در تعیین طرح درمان بیماران با مشکلات پریودنتالی نقش تعیینکنندهای دارند، لذا این مطالعه با هدف تعیین دقت رادیوگرافی بایتوینگ دیجیتال (CMOS) در سنجش میزان تحلیل استخوان آلوئول بیندندانی در دندانهای خلفی انجام شده است.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 61 دندان از 16 بیمار مراجعهکننده به بخش پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی رفسنجان که دارای بیماری پریودنتیت بودند، بهطور در دسترس انتخاب شدند. بیماران توسط متخصص پریودنتیکس تحت معاینه و پروبینگ قرار گرفتند و فاصله CEJ (Cemento-Enamel Junction) تا کرست استخوان آلوئول، در سطح مزیال و دیستال دندانهای چهار، پنج و شش با پروب مدرج ویلیامز با دقت یک میلیمتر، اندازهگیری گردید. سپس از بیماران، رادیوگرافی بایتوینگ دیجیتال تهیه شد و فاصله فوقالذکر با استفاده از برنامه نرمافزاری آنالیز خطی CMOS توسط یک رادیولوژیست دهان، فک و صورت اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمون آماری t زوجی و رگرسیون خطی ساده آنالیز شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد میانگین تحلیل استخوان (میلیمتر) در رادیوگرافی CMOS بهطور معنیداری کمتر از معاینه بالینی است )001/0(p<. با مدل رگرسیون خطی ساده میتوان میانگین تحلیل استخوان در معاینه بالینی را از روی میزان تحلیل استخوان در رادیوگرافی CMOS با دقت بیش از 99 درصد پیشبینی نمود.
نتیجهگیری: رادیوگرافی CMOS، میزان تحلیل استخوان آلوئول بیندندانی در دندانهای خلفی را کمتر از میزان اندازهگیریشده در معاینه بالینی نشان میدهد، اما با استفاده از مقادیر اندازهگیریشده بر روی رادیوگرافی CMOS، میتوان با دقت بسیار بالایی (بیش از 99 درصد)، عمق پروب را پیشبینی نمود. بهنظر میرسد که از این رادیوگرافی میتوان در اندازهگیری میزان تحلیل استخوان آلوئولار بیندندانی در دندانهای خلفی در بالین بیمار استفاده نمود.
واژههای کلیدی: تحلیل استخوان، رادیوگرافی بایتوینگ دیجیتال (CMOS)، پروبینگ، رفسنجان
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |