چکیده

زمینه و هدف: زمانی که پرستاران در محیط کاری با ارزش‌های اخلاقی متفاوتی روبرو شوند، پریشانی اخلاقی در آنها بروز می‌کند که می‌تواند کاهش کارایی آنها را در پی داشته باشد. با توجه به فقدان مطالعات در این زمینه در شهر اردبیل، این پژوهش با هدف تعیین میزان پریشانی اخلاقی پرستاران شاغل در بخش‌های ویژه مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل اجرا گردید.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی در سال 1395 به روش سرشماری بر روی کلیه پرستاران (118 نفر) بخش‌های ویژه در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه مشخصات دموگرافیک و مقیاس پریشانی اخلاقی Corley جمع‌آوری گردید. سپس داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی (فراوانی و درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون‌های آمار استنباطی Mann-Whitney و Kruskal-Wallis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمره پریشانی اخلاقی پرستاران مورد مطالعه 18/24±25/108 به‌دست آمد. از میان متغیرهای دموگرافیک، تنها متغیرهای سمت اجرایی (025/0 p=)، نوبت کاری (011/0 p=)، وضعیت تأهل (004/0 p=) و سطح تحصیلات (033/0 p=) با متغیر پریشانی اخلاقی ارتباط آماری معناداری را نشان دادند.

نتیجه‌گیری: پریشانی اخلاقی پرستاران بخش‌های ویژه در این پژوهش، در حد متوسطی گزارش شد. با توجه به مطلوب نبودن این یافته، توجه جدی به کاهش تجربه پریشانی اخلاقی در پرستاران ضروری به نظر می‌رسد.

واژه‌های کلیدی: پریشانی اخلاقی، پرستاران، بخش ویژه، اردبیل