چکیده
زمینه و هدف: استرس دوران بارداری ضمن افزایش سطح گلوکوکورتیکوئید در جنین، اثرات زیانباری روی ساختار عصبی دارد. در این تحقیق، اثر استرس دوران بارداری مادر بر تکامل قشر لوب پیشانی و آستانه تشنج فرزندان موشها بررسی شد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 30 موش ماده باردار به دو گروه مساوی استرس و بدون استرس تقسیم شدند. گروه استرس روزانه یک ساعت و به مدت 14 روز، استرس بیحرکتی را تجربه کردند. فرزندان موشها به سه گروه چهارتایی تقسیم شدند. گروه کنترل که مادرانشان استرس ندیده بودند و فرزندان نیز PTZ دریافت نکردند. گروه شم که مادرانشان استرس ندیده ولی فرزندان PTZ دریافت کرده بودند و گروه تجربی که مادرانشان استرس دیده و فرزندان داروی PTZ دریافت کردند. برای مطالعه لوب فرونتال جنین موش، مغز فرزندان موش خارج و فیکس شد. مقاطع 5 میکرومتری تهیه، به روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگآمیزی شدند. مطالعات هیستومورفومتری با استفاده از نرمافزارهای هیستولب و موتیک انجام گردید.
یافتهها: نتایج بدست آمده افزایش معنیدار آستانه تشنج در فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار گرفته بودند را در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار نگرفته بودند، نشان داد (001/0 P<). کاهش معنیدار ضخامت لایههای قشر لوب پیشانی در گروه تجربی در مقایسه با گروههای کنترل و شم دیده شد ( 05/0(P<. تعداد سلولهای عصبی و گلیال و تعداد عروق خونی در گروه تجربی نسبت به گروههای کنترل و شم کاهش معنیدار نشان داد ( 05/0(P<.
نتیجهگیری: استرس دوران بارداری میتواند سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و همچنین تغییراتی در تکوین و ساختار لوب پیشانی فرزندان موشها شود.
واژههای کلیدی: لوب پیشانی، تشنج، استرس، پنتیلن تترازول، هیستومورفومتری
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |