جلد 17، شماره 4 - ( 4-1397 )                   جلد 17 شماره 4 صفحات 392-385 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، گروه میکروب شناسی و علوم آزمایشگاهی، تبریز، ایران
چکیده:   (3172 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: انتروکو‌ک‌ها به­عنوان بخشی از فلور طبیعی روده انسان می‌توانند در کودکان و بزرگسالانی که از سیستم ایمنی ضعیف‌تری برخوردارند، باعث ایجاد عفونت شوند. هدف از این مطالعه، بررسی فراونی مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های وانکومایسین، جنتامیسین، اریترومایسین و تتراسایکلین در انتروکو‌ک‌‌های جدا شده از بیمارستان کودکان تبریز بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 100 ایزوله انتروکوک در فاصله زمانی اردیبهشت 95 تا اردیبهشت 96، شامل 50 ایزوله بالینی جدا شده از نمونه‌های مختلف و50 ایزوله مدفوعی از بخش‌های مختلف بیمارستان کودکان تبریز جمع‌آوری شد. پس از تعیین گونه، تست حساسیت آنتی‌بیوتیکی با استفاده از دیسک‌های آنتی‌بیوتیک وانکومایسین، جنتامیسین، اریترومایسین و تتراسایکلین انجام گرفت. جهت آنالیز داده­ها از آزمون t-test استفاده شد.
یافته‌ها: از 50 ایزوله بالینی، 23 ایزوله (46 درصد) انتروکوکوس فیسیوم و 27 ایزوله (54 درصد) انتروکوکوس فکالیس بودند. از 50 ایزوله مدفوعی، 48 ایزوله (96 درصد) انتروکوکوس فیسیوم و 2 ایزوله (4 درصد) انتروکوکوس فکالیس بودند. نتایج همچنین نشان داد که اختلاف معنی‌داری بین ایزوله‌های مدفوعی و ایزوله‌های بالینی نسبت به وانکومایسین وجود دارد (004/0 P=)، اما بین ایزوله‌های مدفوعی و ایزوله‌های بالینی نسبت به سایر آنتی‌بیوتیک‌ها، اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، انتروکوک‌های جدا شده از مدفوع نسبت به انتروکوک‌های جدا شده از نمونه‌های بالینی، سطح مقاومت آنتی‌بیوتیکی بالاتری داشتند. افزایش سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک به­خصوص وانکومایسین در میان انتروکو‌ک‌ها، تهدیدی جدی برای عموم به ویژه بیماران بستری در بیمارستان می‌باشد و موجب محدودیت‌های درمانی برای بیماران مبتلا به عفونت‌های بیمارستانی می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: انتروکوکوس، مقاومت آنتی‌بیوتیکی، نمونه بالینی، نمونه مدفوع، تبریز
 
متن کامل [PDF 272 kb]   (927 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (2609 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ميكروبيولوژي
دریافت: 1396/9/20 | پذیرش: 1397/3/28 | انتشار: 1397/4/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.