جلد 17، شماره 12 - ( 12-1397 )                   جلد 17 شماره 12 صفحات 1106-1095 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Saadatian A, Sahebozamani M, Karimi M T, Sadegi M, Amiri Khorasani M T. The Effect of 8-Week Total Body Resistant Suspension Exercises on Shoulder Joint Proprioception in Overhead Athletes with Impingement Syndrome: A Randomized Clinical Trial Study. JRUMS 2019; 17 (12) :1095-1106
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4141-fa.html
سعادتیان ابوذر، صاحب الزمانی منصور، کریمی محمد تقی، صادقی محمد، امیری خراسانی محمد تقی. اثر 8 هفته تمرینات تعلیق مقاومتی کل بدن بر حس عمقی مفصل شانه ورزشکاران دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده . مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1397; 17 (12) :1095-1106

URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4141-fa.html


دانشگاه شهید باهنر
متن کامل [PDF 356 kb]   (2130 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (3870 مشاهده)
متن کامل:   (2925 مشاهده)
مقاله پژوهشی
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 17، اسفند 1397، 1106-1095
 
 
اثر 8 هفته تمرینات تعلیق مقاومتی کل بدن بر حس عمقی مفصل شانه ورزشکاران دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده
 
ابوذر سعادتیان[1]، منصور صاحب الزمانی[2]، محمد تقی کریمی[3]، محمد صادقی[4]، محمد تقی امیری خراسانی[5]
 
دریافت مقاله: 4/11/96   ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 3/7/97      دریافت اصلاحیه از نویسنده: 17/9/97         پذیرش مقاله: 21/9/97
 
 

چکیده
زمینه و هدف: سندرم گیرافتادگی شانه یکی از علل مهم درد شانه می­باشد که بر روی حس عمقی مفصل شانه اثرگذار است. تمرینات زنجیره حرکتی بسته مفید­تر و ایمن­تر از تمرینات زنجیره حرکتی باز می­باشند. هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر تمرینات تعلیق مقاومتی کل بدن (Total body resistance exercise; TRX) بر حس عمقی مفصل شانه ورزشکاران دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی می­باشد.
مواد و روش­ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، ۲۲ ورزشکار دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه شهر کرمان (سال 1396) به­عنوان نمونه انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه TRX و کنترل قرار گرفتند. تمرینات در مدت 8 هفته، سه روز در هفته و هر جلسه 60 دقیقه اجرا گردید. حس عمقی به­وسیله انعطاف سنج لیتون در چهار حرکت چرخش خارجی، چرخش داخلی، دور شدن و خم شدن بازو ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون t مستقل استفاده شد.
یافته­ها: نتایج نشان داد که بین گروه کنترل و TRX در پیش آزمون زوایای چرخش خارجی، داخلی، دور شدن و خم شدن تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (0۵/0<p) اما در پس آزمون تفاوت معنی‌داری در تمام زوایای هدف چرخش خارجی (001/0>p)، چرخش داخلی (001/0>p)، دور شدن (001/0>p) و خم شدن (015/0=p) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه نتایج، 8 هفته تمرین TRX بر روی حس وضعیت مفصل شانه ورزش‌کاران دارای حرکات بالای مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه سر اثرگذار می­باشد. به‌نظر می­رسد می­توان آن را به­عنوان یک روش تمرینی مناسب در ورزش‌کاران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه مورد استفاده قرار داد.
واژه‌های کلیدی: تمرینات توانبخشی، ورزشکاران، سندرم گیرافتادگی شانه، حس عمقی
 
مقدمه
آسیب‌های مفصل شانه در ورزش‌کاران دارای حرکات بالای سر یک وضعیت متداول است. مطالعات نشان داده­اند که ضربات کوچک تکراری در هنگام حرکات پرتابی باعث سازگاری­‌های منفی مزمن بافت نرم در مفصل شانه می‌شود. سرعت زیاد حرکات تکراری بالای سر می‌تواند با تغییرات ثبات و نهایتاً آسیب مفصل شانه مرتبط باشد] 1[. ثبات مفصل شانه به­وسیله عواملی از قبیل درجه تجانس مفصل (Degree of joint congruence)، سلامت ساختارهای حمایت‌کننده کپسولی- رباطی و حلقه‌های بازخوردی (Feedback Circle) درگیر در مفصل و گیرنده­های مکانیکی‌ تاندونی-عضلانی فراهم می‌شود. تأثیر این حلقه‌های بازخوردی به­عنوان اصطلاح حس عمقی (Proprioception) شناخته می‌شود ]2[.
حس عمقی مفصل به­عنوان ترکیبی از حس وضعیت مفصل (توانایی فرد در شناسایی موقعیت عضو در فضا) و حرکت­شناسی (Kinesthesia) شناخته شده است ]2[. این‌که شانه ورزش‌کاران دارای حرکات بالای سر با آسیب مزمن به­دلیل طبیعت ورزش دچار تغییر حس عمقی شده یا آسیب‌ باعث کاهش حس عمقی شود هنوز ناشناخته است ]3[. مسئولیت نگهداری ثبات دینامیک بر عهده سیستم حس عمقی است. چندین تحقیق حس وضعیت مفصل و جنبش شناسی (حس عمقی) را در ورزش‌کاران دارای حرکات بالای سر ارزیابی کردند ]5-3[. اختلالات حرکتی، تغییر قدرت عضلات شانه و حس عمقی ناقص از جمله تغییرات سازگاری بوده که در ورزش‌کاران دارای حرکات بالای سر گزارش گردیده است ]1[. افراد مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه به­دلیل آسیب در تاندون عضلات کلاهک چرخاننده (Rotator cuff)، گیرنده­های حس عمقی ناحیه دوک عضلانی و اندام وتری گلژی دچار اختلال می­شوند ]6[.
بهبود حس عمقی منجر به افزایش فعالیت­های بازتابی و احتمالاً افزایش ثبات مفصل از طریق افزایش فعالیت عضلات اطراف مفصل می­شود ]1[. انواع مداخلات توان‌بخشی از قبیل تمرینات تقویتی، کششی و کنترل حرکتی اثر مثبتی بر سندرم گیرافتادگی شانه داشته‌اند ]۲[. در این رابطه در مطالعه Guo و همکاران مشخص شده است که خستگی عضلات چرخاننده داخلی، اثری بر حس عمقی مفصل شانه و کتف ندارد ]7[. هم­چنین در مطالعه Forouhideh و همکاران بهبودی حس عمقی در اثر اعمال دو دقیقه ارتعاش تمام بدن در یک جلسه گزارش شده است ]8[. تمرینات تقویتی معمولاً به دو صورت زنجیره حرکتی باز(Open kinetic chain; OKC)  و زنجیره حرکتی بسته (Close kinetic chain; CKC) اجرا می­گردند ]9[.
نوعی از تمرینات زنجیره حرکتی بسته که امروزه رواج زیادی پیدا کرده است، تمرینات تعلیق مقاومتی کل بدن(Total body resistance exercise; TRX) می­باشد. ویژگی خاص این تمرینات، به­کارگیری بدن در محیط بی‌ثبات می­باشد که باعث توسعه تعادل، قدرت و انعطاف‌پذیری به­صورت همزمان می­شود. در این تمرینات افراد در مقابل وزن بدن خود که به­وسیله استرپ­ها یک محیط بی­ثبات را به­وجود آورده است، تمرین مختلف و متنوعی را تکمیل می‌کنند ]10[. Mohamed معتقد است که تمرینات تعلیق نه فقط برای تقویت، ثبات و هماهنگی بلکه برای توان­بخشی بعضی از آسیب­های تاندونی و رباطی ناشی از ورزش نیز مفید است ]11[. در اکثر تحقیقات قبلی، محققانی که بررسی تمرینات بی­ثبات پرداخته­اند، بیش‌تر از وسایلی مانند توپ استفاده کرده­اند ]13-12[. همیشه محققان حوزه توان‌بخشی به­دنبال روش­های تمرینی جدیدی می­باشند که زمان دوره توان­بخشی کاهش و اثرگذاری آن بیش‌تر باشد. با توجه مطالب یاد شده در مورد تمرینات  TRXو ویژگی­های مختلف تمرین محقق به این موضوع پرداخت. بنابراین هدف تحقیق حاضر تعیین اثر 8 هفته تمرینات TRX بر روی حس عمقی ورزش‌کاران دارای حرکات بالای مبتلا به سندرم گیر­افتادگی شانه می­باشد.
مواد و روش‌ها
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده می­باشد که با شماره IRCT20171222037994N1 در مرکز کارآزمایی بالینی ایران ثبت گردیده است. جامعه آماری تحقیق شامل تمام ورزش‌کاران دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه شهر کرمان در سال ۱۳۹۶ بود. بعد از تأیید فیزیوتراپ متخصص، 22 ورزش‌کار دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه با استفاده از نرم افزار power G به­عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند. این ورزش‌کاران از رشته­های شنا، والیبال، هندبال انتخاب گردیدند. بعد از امضاء رضایت نامه به­طور تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل تقسیم­بندی شدند. ۲۲ ورزش‌کار دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه بر اساس روش تصادفی­سازی بلوکی (Block randomization) وارد مطالعه شدند، به این صورت که بلوک­های دوتایی A و B مشخص شد و تمام حالات بلوک­های دوتایی آنها )مانند AA, AB, … (BA, تشکیل شد. به هر یک از این بلوک­ها شماره 1 تا 11 اختصاص یافت، سپس با استفاده از جدول اعداد تصادفی شماره این بلوک­ها انتخاب شد و براساس توالی هر بلوک ورزش‌کاران در گروه­های مطالعه به­صورت تصادفی تقسیم شدند ]14[.  برای پنهان­سازی از روش پاکت­های مهر و موم شده استفاده گردید.
معیارهای ورود به مطالعه شامل مردان و زنان 18 تا 45 ساله، درد یک­طرفه بیشتر از یک هفته تا آکرومیون، درد در هنگام خم­شدن و دور­شدن در مقابل مقاومت، مثبت شدن تست Neer، Hawkins و Supraspinatus Empty can، درد در هنگام لمس در برجستگی بزرگ استخوان بازو بود. معیارهای خروج از مطالعه شامل بیماری­های سیستمیک، درد گردن در هنگام استراحت و درد در هنگام حرکت فعال گردن، برگشت نشانه­های شانه هنگام حرکات فعال شانه، سابقه درد یا درمان گردن در 12 ماه گذشته، سابقه جراحی مهره­ها و اندام فوقانی، مثبت شدن تست­های Sulcus sign، Shift test، Active compression labral و شکستگی در ستون فقرات یا اندام فوقانی شلی مفصل شانه بود ]۱5[. در این تحقیق اطلاعات دموگرافیک ورزش‌کاران شامل سن، قد، وزن، شاخص توده بدنی، سابقه ورزشی، رشته ورزشی جمع‌آوری شد. برای ارزیابی شاخص توده بدنی ورزش‌کاران از فرمول شاخص توده بدنی = ( وزن­/­مربع مجذور قد به متر) استفاده شد ]16[.
گروه تمرینات تعلیق TRX در مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت اجرا گردید. این تمرینات بر اساس مطالعات قبل تهیه گردیدند ]17 ،۱1[. هر جلسه تمرین شامل 10 دقیقه گرم کردن، 45 دقیقه تمرین اصلی و 5 دقیقه سرد کردن بود. برنامه تمرینات تعلیق نیز براساس مطالعات قبل و مورد استفاده بر روی شانه ورزش‌کاران انتخاب گردید. گروه کنترل نیز در هیچ برنامه تمرینی مدون به جزء فعالیت­های روزانه معمول قرار نگرفتند. این ورزش‌کاران به­جزء تمرینات ورزشی مداخلات درمانی دیگری را استفاده نمی­کردند.
نحوه ارزیابی حس عمقی: برای ارزیابی حس عمقی ورزش‌کاران با لباس ورزشی در آزمایشگاه دانشکده علوم ورزشی کرمان حضور پیدا کردند و بعد از اجرای گرم کردن به­صورت تک نفری در یک اتاق ساکت و با چشم­بند بر روی صندلی می­نشستند. حس عمقی توسط فلکسومتر لیتون (Leighton Flexometer, Inc., Spokane, WA, USA) (روایی 90-99 درصد) مورد ارزیابی قرار گرفت ]13[. برای جلوگیری از حرکات تنه، قسمت تنه آزمودنی­ها با استرپ به پشتی صندلی ثابت گردید.
دامنه حرکتی فعال مفصل شانه هر ورزش‌کار برای حرکات دور­شدن، خم­شدن، باز­شدن، چرخش داخلی و خارجی مفصل شانه قبل از فرآیند تست­گیری مورد ارزیابی قرار گرفت. فلکسومتر در قسمت پروگزیمال و بیرونی آرنج برای ارزیابی دور­شدن و خم­شدن (شکل 1) و قسمت بیرونی و میانی ساعد آزمودنی­ها برای آزمون چرخش داخلی و خارجی مفصل شانه (شکل 2) ثابت گردید. دامنه حرکتی فعال چرخش داخلی، خارجی در حالتی که آزمودنی­ها در حالت نشسته بر روی صندلی با وضعیت 90 درجه ابداکشن و 90 درجه فلکشن شانه مورد ارزیابی قرار گرفت. وضعیت طبیعی در حالت چرخش داخلی و خارجی، هنگامی­که ساعد عمود بر زمین بود (صفر درجه چرخش شانه) تعیین گردید (شکل 2). در هنگام خم­شدن/ باز­شدن و دور­شدن دست در حالت آویزان در کنار بدن به­عنوان وضعیت طبیعی تعیین گردید.

شکل [j1] 1- وضعیت قرار گیری فلکسومتر جهت ارزیابی حس عمقی دور شدن و خم شدن مفصل شانه
                            

شکل 2- وضعیت قرار گیری فلکسومتر جهت ارزیابی حس عمقی چرخش داخلی و خارجی مفصل شانه
سپس از آزمودنی­ها خواسته شد دست را به انتهای دامنه حرکتی ببرند و دامنه حرکتی توسط آزمون­گر ثبت گردید. زوایایی هدف در ارزیابی حس عمقی با استفاده از حداکثر دامنه حرکتی تعیین شد. زاویه هدف به­عنوان 10 درصد از دامنه حرکتی کلی تعیین گشت، به این­ صورت که درصدی از دامنه حرکتی کلی استفاده گردید، بنابراین همه آزمودنی‌ها یک دامنه حرکتی مشابه را تجربه کردند. به­عنوان مثال زاویه هدف چرخش داخلی و خارجی مفصل شانه به­ترتیب زیر محاسبه گردید. اگر زاویه چرخش خارجی برابر 100 درجه باشد و دامنه حرکتی چرخش داخلی برابر 80 درجه باشد، دامنه حرکتی کلی چرخش مفصل شانه برابر 180=80+100 درجه است که 10 درصد آن برابر 18 درجه می­باشد. زاویه هدف چرخش خارجی 82=18-100 درجه تعیین گردید. برای چرخش داخلی زوایه هدف 62=18-80 درجه تعیین شد. این روند برای خم­شدن و دور­شدن نیز تکرار گردید. درجه خطای این زوایای هدف برای ارزیابی حس عمقی مورد استفاده گردید ]18[.
دست آزمودنی­ها حرکت داده شد تا به زاویه هدف برسد، دست سه ثانیه در همان وضعیت نگه داشته شد. سه ثانیه برای تشخیص وضعیت مفصل توسط آزمودنی­ها کافی بود، علاوه بر این باعث خستگی در حین تست­گیری نمی­شد. از آزمودنی­ها خواسته شد که دست را به­صورت فعال و آرام به وضعیت شروع ببرند. سپس از آزمودنی­ها خواسته شد که دست خود را به­صورت فعال به زاویه هدف ببرند و هر زمانی که احساس کردند که به زاویه هدف رسیده­اند به آزمون­گر اطلاع دهند. آزمون­گر زاویه به­دست آمده را ثبت می­کرد. تست حس عمقی سه بار برای هر چهار حرکت با 30 ثانیه استراحت بین هر تلاش اجرا گردید ]19-18[. میزان خطاهای مطلق سه تلاش از هر حرکت به­عنوان اختلاف بین زاویه هدف و زاویه باسازی شده محاسبه شد ]18[.
برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار SPSS نسخه 24 و برای بررسی تغییرات میانگین دو گروه از آزمون t مستقل در سطح معنی­داری 05/0 استفاده گردید.
نتایج
از آمار توصیفی برای بررسی اطلاعات دموگرافیک افراد شرکت کننده در تحقیق استفاده گردید (جدول 1). نتایج نشان که تفاوت معنیداری در بین گروه­های مورد مطالعه وجود ندارد.
 
جدول 1- اطلاعات دموگرافیک ورزش‌کاران دارای حرکات بالای سر شهر کرمان در سال ۱۳۹۶
گروه سن (سال)
انحراف استاندارد ± میانگین
قد (سانتی‌متر)
انحراف استاندارد ± میانگین
وزن (کیلو‌گرم)
انحراف استاندارد ± میانگین
شاخص توده بدنی (کیلوگرم/متر مربع)
انحراف استاندارد ± میانگین
سابقه ورزشی (سال)
انحراف استاندارد ± میانگین
تمرینات تعلیق مقاومتی کل بدن 11  09/27 ± 82/1  36/186 ± 52/3  54/74 ± 01/3 ۹۹/۲ ± ۲۱/۲۲  29/7 ± 82/0
کنترل 11  09/29 ± 08/1  18/184 ± 09/2  00/77 ± 41/2 ۲۱/۲ ± ۲۱ /۲۳  54/8 ± 71/0
مقدار p 448/0 722/0 532/0 386/0 257/0
آزمون t مستقل، 0۵/0>p به‌عنوان سطح معنی­دار، انحراف استاندارد ± میانگین
 
 
برای بررسی طبیعی بودن داده­ها به­دلیل حجم نمونه کوچک، آزمون Shapiro-Wilk مورد استفاده قرار گرفت. نتایج آزمون Shapiro-Wilk نشان داد که متغیر­های تحقیق در پیش­آزمون دارای توزیع نرمال می­باشند (0۵/0<p).
برای بررسی متغیرهای تحقیق در دو گروه مورد بررسی از آزمون t مستقل استفاده گردید. قبل از اجرای آزمون t مستقل پیش­فرض­های تحقیق مورد بررسی قرار گرفت که کلیه پیش فرض­های تحقیق رعایت گردیده بود. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که در هیچ یک از متغیر­ها در پیش آزمون چرخش خارجی، چرخش داخلی، دور شدن، خم شدن تفاوت آماری معنی‌داری وجود ندارد (0۵/0<p) (جدول 2).
 
جدول 2- مقایسه میانگین متغیرهای چرخش خارجی، چرخش داخلی، دور شدن و خم شدن مفصل شانه ورزش‌کاران دارای سندرم گیرافتادگی شانه گروه تمرینی (11n=) و کنترل (11n=) در پیش­آزمون
متغیر گروه  انحراف استاندارد ± میانگین مقدار t مقدار p
پیش­آزمون چرخش خارجی تمرین  18/11 ± 08/2 79/0 431/0
کنترل  27/10 ± 16/3  
پیش­آزمون چرخش داخلی تمرین  63/8 ± 66/3 21/0- 835/0
کنترل  90/9 ± 21/2  
پیش­آزمون دور­شدن تمرین  18/10 ± 96/2 1/0- 942/0
کنترل  81/10 ± 42/3  
پیش­آزمون خم­شدن تمرین  72/10 ± 17/5 04/1 307/0
کنترل  63/8 ± 15/4  
آزمون t مستقل،  0۵/0>p به‌عنوان سطح معنی­دار، انحراف استاندارد ± میانگین
 
 
اما نتایج بین گروه­ها در پس آزمون نشان داد که در تمامی متغیرهای تحقیق چرخش خارجی، چرخش داخلی، دور شدن و خم شدن تفاوت آماری معنیداری وجود دارد (جدول 3).
 
جدول3- مقایسه میانگین متغیرهای چرخش خارجی، چرخش داخلی، دور شدن و خم شدن مفصل شانه ورزش‌کاران دارای سندرم گیرافتادگی شانه گروه تمرینی (11n=) و کنترل (11n=) در پس­آزمون
متغیر گروه انحراف استاندارد ± میانگین مقدارt مقدار p
پس­آزمون چرخش خارجی تمرین  09/4 ± 54 /2 55/6- 001/0>
کنترل  18/10 ± 52/2
پس­آزمون چرخش داخلی تمرین  45/3 ± 96/1 93/8- 001/0>
کنترل  45/10 ± 69/1
پس­آزمون دور­شدن تمرین  93/3 ± 86/2 66/2- 001/0>
کنترل  90/8 ± 63/2
پس­آزمون خم­شدن تمرین  09/5 ± 98/2 36/5- 01۵/0
کنترل  90/8 ± 70/3
 
آزمون t مستقل، 0۵/0>p به‌عنوان سطح معنی­دار، انحراف استاندارد ± میانگین
 
بحث
هدف تحقیق حاضر تعیین اثر 8 هفته تمرینات تعلیق TRX بر حس عمقی مفصل ورزشکاران دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی بود. نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات TRX باعث بهبود حس عمقی شانه ورزشکاران دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی می‌گردد. نتایج این تحقیق با نتایج Salles و همکاران که به بررسی اثر تمرینات تقویتی بر حس عمقی شانه پرداخته بودند همسو بود ]5[، اما با نتایج Lin و همکارش که به بررسی اثر تمرینات تقویتی بر حس عمقی افراد غیر ورزش‌کار سالم پرداخته بودند، غیرهمسو بود ]2[. از علل این غیر همسو بودن می­توان به سالم بودن آزمودنی­های Lin و همکارش اشاره کرد. Mohamed نشان داد که تمرینات تعلیق TRX باعث بهبود قدرت عضلات ناحیه مفصل شانه و کمربند شانه­ای شناگران می­گردد ]11[.
linek و همکاران نیز نشان دادند که تمرینات تعلیق (Sling exercises) باعث بهبود قدرت عضلات شانه در والیبالیست­ها می­گردد ]21[. Chen و همکاران نشان دادند که تمرینات تعلیق باعث بهبود تعادل افراد سکته مغزی می‌شود ]22[. Goulet و همکارش نیز نشان دادند که تمرینات تعلیق باعث بهبود قدرت عضلات چرخش­دهنده مفصل شانه می­گردد ]23[.  Byrneو همکاران نیز نشان دادند که تمرینات تعلیق باعث افزایش فعالیت عضلانی ناحیه تنه و کمربند شانه­ای می­گردد ]10[.Dannelly  و همکاران به بررسی اثر تمرینات تعلیق بر روی قدرت زنان پرداختند که نتایج نشان داد 13 هفته تمرین، باعث بهبود قدرت عضلات چرخش­دهنده­های داخلی و خارجی مفصل شانه شده است. به­علاوه این افزایش قدرت نیز می­تواند به‌عنوان عامل تحریک و تقویت گیرنده­های حس عمقی در تاندون و دوک­های عضلانی گردد ]24[.
از آن­جایی که تمرینات TRX در یک زنجیره حرکتی بسته اجرا می­گردند، به­طوری که قسمت دیستال عضو ثابت است و وزن بدن را حمایت می­کند و می­تواند با ایجاد نیروی محوری و فشاری به مفصل، افزایش هم انقباضی در عضلات کلاهک چرخاننده، سینه ای-کتفی (Scapula – thoracic) و تسهیل ورودی­های حس عمقی باعث بهبودی سریع­تر ورزش‌کار آسیب دیده گردد. تمرینات زنجیره حرکتی بسته باعث هماهنگی بیش‌تر و هم­انقباضی عضلات ضد­جاذبه می‌گردند ]25[. Frontera نشان داد که تمرینات زنجیره حرکتی بسته می ­تواند کارایی پروتکل درمانی را افزایش دهد. این تمرینات به­دلیل به­کارگیری فعالیت فیزیولوژیکال طبیعی و حفظ بیومکانیک طبیعی حرکات، ممکن است اثر‌گذاری بیش‌تری را نشان دهند. هر چند آنها تأثیر این تمرینات را برای زانو و پا نشان دادند، اما برای توان­بخشی شانه و کتف نیز مؤثر است ]26[. اخیراً از تمرینات زنجیره حرکتی بسته به­عنوان پروتکل تمرینی توان­بخشی شانه استفاده گردیده است ]28-27[. این تمرینات به­دلیل ایجاد استرس­های برشی کم‌تر بر مفاصل آسیب دیده یا درمان شده و هم­چنین تقویت حس عمقی می­تواند دارای مزیت باشد ]29 ،26[.
تمرینات تعلیق TRX به­دلیل خاصیت بی­ثبات بودن می‌توانند باعث تحریک بیش‌تر گیرنده­های حس عمقی، ریشه‌های عصبی، ارگان­های حرکتی و فعالیت مجدد عضلات شود. تمرینات تعلیق باعث حداکثر حس تعادل و افزایش ثبات تنه در مقایسه با تمرینات سنتی می­گردد. مطالعات نشان داده­اند که تمرینات تعلیق اثرات درمانی بهتری نسبت به تمرینات سنتی بی­ثبات مانند تمرینات بر روی تشک و تمرینات بر روی توپ دارد ]31-30[. زمانی که تمرینات بر روی محیط بی­ثبات اجرا می­گردد، باعث بهبود عملکرد کلی عضلات تنه و قدرت عضلات و نهایتاً افزایش ورودی­های حس عمقی می­گردد. اگر قسمت دیستال در تمرینات زنجیره حرکتی بسته بر روی سطح بی­ثبات قرار داشته باشد، باعث ایجاد بازخورد (Feedback) و حرکات اصلاحی فیدفوروارد (Feed forward) می­گردد ]32[. تمرینات بی‌ثبات باعث افزایش پاسخ­های بازخورد و فیدفوروارد به سیستم حرکتی می­گردند که این امر باعث افزایش حس هم­انقباضی، ثبات مفصل و نهایتاً بهبود حس عمقی می­شود ]25[. Marshall و همکارش نشان دادند که تمرینات اندام فوقانی در محیط بی­ثبات و زنجیره حرکتی بسته باعث افزایش حس عمقی، کنترل عصبی-‌عضلانی و ثبات مفصل می­گردد ]33[.
 از محدودیت­های این تحقیق استفاده از چندین رشته ورزشی به­دلیل کمبود نمونه از یک رشته خاص بود. محدودیت دوم تحقیق حاضر تفاوت سطح و مهارت ورزش‌کاران در رشته­های ورزشی بود. محدودیت سوم نیز یکسان بودن مداخله­گر و آزمون­گر متغیر­های تحقیق بود. لذا پیشنهاد می­گردد در تحقیقات آینده ورزش‌کاران از یک رشته ورزشی و دارای سطح و مهارت مشابه مورد مطالعه قرار گیرد.
نتیجه‌گیری
با توجه به نتایج به­دست آمده از تحقیق حاضر می‌­توان نتیجه گرفت که تمرینات TRX بر حس عمقی شانه ورزش‌کاران مبتلا به سندرم گیراقتادگی اثرگذار می­باشد و مربیان و درمان­گران حوزه توان‌بخشی و ورزش‌کاران می‌توانند از این تمرینات در دوره بدن­سازی و توان­بخشی ورزش‌کاران استفاده کنند.
تشکر و قدردانی
از کلیه همکاران و ورزش‌کاران والیبالیست، شناگر و هندبالیست شرکت­کننده در تحقیق حاضر و هیأت­های والیبال و هندبال و شنای شهر کرمان به­دلیل معرفی ورزش‌کاران در این طرح پژوهشی، کمال تشکر را داریم. لازم به ذکر است این مقاله برگرفته از رساله دکتری می‌باشد.
.
 
 
 
 
References
 
 
  1. Nodehi-Moghadam A, Naseri N, Kharazmi A, Eskandari Z. A comparative study on shoulder rotational strength, range of motion and proprioception between the throwing athletes and non-athletic persons. Asian J Sports Med 2013; 4(1): 34-47.
  2. Lin YL, Karduna A. Exercises focusing on rotator cuff and scapular muscles do not improve shoulder joint position sense in healthy subjects. Hum Mov Sci 2016; 49 (31): 248-57.
  3. Cools AM, Johansson FR, Borms D, Maenhout A. Prevention of shoulder injuries in overhead athletes: a science-based approach. Braz J Phys Ther 2015; 4(3): 136-00.
  4. Anderson VB, Wee E. Impaired joint proprioception at higher shoulder elevations in chronic rotator cuff pathology. Arch Phys Med Rehabil 2011; 92(4): 1146–51.
  5. Salles JI, Velasques B, Cossich, V, Nicoliche E, Ribeiro P, Amaral MV, et al. Strength training and shoulder proprioception. J Athl Train 2015; 50(3): 277-84.
  6. Lin JJ, Hsieh SC, Cheng WC, Chen WC, Lai Y. Adaptive patterns of movement during arm elevation test in patients with shoulder impingement syndrome. J Orthop Res 2011; 29(2): 653–7.
  7. Guo LY, Lin CF, Yang CH, Hou YY, Chen SK, Lan W. Evaluation of internal potator muscle fatigue on shoulder and scapular proprioception. J Mech Med Biol 2011; 11(3): 663-74.
  8. Forouhideh F, Naeimi S, Khademi Kalantari K, Rahimi A, Farhadi A. The short term effects of one-session of whole body vibration training on isokinetic strength of rotator cuff and shoulder proprioception in young healthy subjects. Sci J Kurdistan Univ Med Sci 2011; 15(4): 52-64. [Farsi]
  9. Sciascia, A, Cromwell R. Kinetic chain rehabilitation: a theoretical framework. Rehabil Res Pract 2012; 23(1): 315-23.
  10. Byrne JM, Bishop NS, Caines AM, Crane KA, Feaver AM, Pearcey GE. Effect of using a suspension training system on muscle activation during the performance of a front plank exercise. J Strength Cond Res 2014; 28(11): 3049-55.
  11. Mohamed TS. effect of trx suspension training as a prevention program to avoid the shoulder pain for swimmers. Ovidius University Annals, Series Physical Education & Sport/Science, Movement & Health 2016; 16(2): 44-53.
  12. Ahn JA, Kim JH, Bendik AL, Shin JY. Effects of stabilization exercises with a Swiss ball on neck-shoulder pain and mobility of adults with prolonged exposure to VDTs. J Phys Ther Sci 2015; 27(4): 981-4.
  13. Moezy A, Sepehrifar S, Dodaran MS. The effects of scapular stabilization based exercise therapy on pain, posture, flexibility and shoulder mobility in patients with shoulder impingement syndrome: a controlled randomized clinical trial. Med J Islam Repub Iran 2014; 28(3): 87-95.
  14. Efird J. Blocked randomization with randomly selected block sizes. Int J Environ Res Public Health 2011; 8(1): 15–20.
  15. Lewis JS, Wright C, Green A. Subacromial impingement syndrome: the effect of changing posture on shoulder range of movement. J Orthop Sports Phys Thr 2005; 35(2): 72-87.
  16. Nwachukwu DC, Nwagha U, Obikili EN, Ejezie FE, Okwuosa CN, Nweke ML, Ezeh, CO. Assessment of body mass index and blood pressure among university students in, Enugu, South East, Nigeria. Niger J Med 2010; 19(2): 148-52.
  17. Dawes J. Complete Guide to TRX Suspension Training. United States of America Human Kinetics; 2017;1(1): 170-220.
  18. Dover GC, Kaminski TW, Meister K, Powers ME, Horodyski M. Assessment of shoulder proprioception in the female softball athlete. Am J Sports Med 2003; 31(3): 431-7.
  19. Manske R, Ellenbecker T. Current concepts in shoulder examination of the overhead athlete. Int J Sports Phys Ther 2013; 8(5): 554-66.
  20. Daneshmandi H, Rahmaninia F, Shahrokhi H, Rahmani P, Esmaeili S. Shoulder joint flexibility in top athletes. J Biomed Sci Eng 2010; 3(2): 811-15.
  21. Linek P, Saulicz E, Myśliwiec A, Wójtowicz M, Wolny T. The Effect of Specific Sling Exercises on the Functional Movement Screen Score in Adolescent Volleyball Players: A Preliminary Study. J Hum Kinet 2016; 54(1): 83-90.
  22. Chen L, Chen J, Peng Q, Chen J, Zou Y, Liu G. Effect of sling exercise training on balance in patients with stroke: a meta-analysis. PloS one 2016;11(10): 1367-74.
  23. Goulet C, Rogowski I. Sling-Based Exercise for External Rotator Muscles: Effects on Shoulder Profile in Young Recreational Tennis Players. J Sport Rehabil 2018; 27(1): 30-6.
  24. Dannelly BD, Otey SC, Croy T, Harrison B, Rynders C, Hertel J, Weltman A. Effectiveness of Traditional and Sling Exercise Strength Training in Novice Women. J Strength Cond Res 2011; 1(25): 81-92.
  25. Guoliang Y, Fuzhong S, Zhendong L. The effect of sling exercise training on recovery motor function of patients with cerebral infarction. Chi J of Phys Med and Rehabil 2011; 33(4): 281–4.
  26. Frontera WR. Rehabilitation of sports injuries: scientific basis. John Wiley & Sons 2008; 10: 221-4.
  27. Ziqiang L, Lisha Ch, Shengyuan YU, Chuang PU, Falang LI. The effect of sling exercise training on trunk function of early stroke. Chi J of Coal Indus Med 2013; 16: 1835–6.
  28. Oliver GD, Sola M, Dougherty C, Huddleston S. Quantitative examination of upper and lower extremity muscle activation during common shoulder rehabilitation exercises using the Bodyblade. J Strength Cond Res 2013; 27(9): 2509-17.
  29. Prokopy M, Ingersoll C, Nordenschild E, Katch F, Gaesser G, Weltman A. Closed-kinetic chain upper-body training improves throwing performance of NCAA division I softball players. J Strength Cond Res 2008(3); 22: 1790–8.
  30.  Nasb M, Li Z. Sling Suspension Therapy Utilization in Musculoskeletal Rehabilitation. OJTR 2016; 4(3): 99-108.
  31. Fu J, Tong S, Chen Y, Yao Y, Li Y, Wu H. The effect of sling exercise training on balance function of stroke. Chi J of Phys Med and Rehabil 2012; 34(7): 926-37.
  32. Kwon YJ, Park SJ, Jefferson J, Kim K. The effect of open and closed kinetic chain exercises on dynamic balance ability of normal healthy adults. J Phys Ther Sci 2013; 25(6): 671-4.
  33. Marshall PW, Murphy BA. Increased deltoid and abdominal muscle activity during Swiss ball bench press. J Strength Cond Res 2006; 20(4): 745-50.
 
 

The Effect of 8-Week Total Body Resistant Suspension Exercises on Shoulder Joint Proprioception in Overhead Athletes with Impingement Syndrome: A Randomized Clinical Trial Study
 
A. Saadatian[6], M. Sahebozamani[7], M. T. Karimi[8], M. Sadegi[9], M. T. Amiri Khorasani[10]
 
 
Received: 24/01/2018  Sent for Revision: 25/09/2018    Received Revised Manuscript: 08/12/2018              Accepted:  12/12/2018
 
Background and Objectives: Shoulder impingement syndrome is one of the important causes of shoulder pain, which affects the shoulder joint proprioception. Closed kinetic chain exercises are more useful and safer than opened kinetic chain exercises. The purpose of this study was to determine the effect of total body resistance exercise (TRX) on the shoulder joint proprioception of athletes with overhead movements with impingement syndrome.
Materials and Methods: This research is a randomized clinical trial. 22 athletes with overhead movements with shoulder impingement syndrome in Kerman (2017) were selected and randomly assigned to two groups: TRX and control. The exercises were performed for 8 weeks, three days a week and 60 minutes each session. Proprioception sense was evaluated by Leighton’s flexometer in four movements of external rotation, internal rotation, abduction, and flexion of the arm. Independent t-test was used to analyze the data.
Results: The results showed that there was no significant difference between the control and TRX groups in the pre-test of external rotation, internal rotation, abduction, and flexion angles (p<0.05) but in post-test, there was a significant difference in all target angles of external rotation (p<0.001), internal rotation (p<0.001), abduction (p<0.001), and flexion (p=0.015).
Conclusion: According to the results, 8 weeks of TRX exercises had an effect on the condition of shoulder joint in athletes with overhead movements with shoulder impingement syndrome. It seems that it can be used as an appropriate training method in athletes with shoulder impingement syndrome.
Key words: Rehabilitation exercises, Athletes, Shoulder impingement syndrome, Proprioception
 
Funding: There was no funding for this study.
Conflict of interest: None declared.
Ethical approval: The Ethics Committee of Kerman University of Medical Sciences approved the study (IR.KMU.REC.1396.16).
 
How to cite this article: Saadatian A, Sahebozamani M, Karimi MT, Sadegi M, Amiri Khorasani MT. The Effect of 8-Week Total Body Resistant Suspension Exercises on Shoulder Joint Proprioception in Overhead Athletes with Impingement Syndrome: A Randomized Clinical Trial Study. J Rafsanjan Univ Med Sci 2019; 17 (12): 1095-1106. [Farsi]
 
 
  1. - (نویسنده مسئول) دانشجوی دکتری گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
تلفن: 33257623-034، دورنگار: 33257623-034، پست الکترونیکی: aboozar.saadat67@gmail.com
  1. - استاد گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
  1. - دانشیار گروه ارتوپد فنی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
  1. - استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
  1. - دانشیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
 
  1. - PhD Student, Dept. of Sports Injury and Corrective Exercises, Faculty of Sports Sciences, Shahid Bahonar University of Kerman. Iran, ORCID: 0000-0003-3232-9727,
  2. Corresponding Author) Tel: (034) 34257623, Fax: (034) 3433257623, E-mail: aboozar.saadat67@gmail.com
  1. - Prof., Dept., Sports Injury and Corrective Exercise, Faculty of Sports Sciences, Shahid Bahonar University of Kerman
 ORCID: 0000-0002-1368-8508
  1. - Associate Prof., Dept. of Bioengineering, Faculty of Paramedicine, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
ORCID: 0000-0001-6162-8131
  1. - Assistant Prof., Dept. of Physical Therapy, Faculty of Paramedicine, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
ORCID: 0000-0002-9210-9307
  1. -  Associate Prof., Dept. of Sports Biomechanics, Faculty of Sports Sciences, Shahid Bahonar University of Kerman, Iran
 ORCID: 0000-0002-0199-7522


نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تربيت بدني
دریافت: 1396/11/1 | پذیرش: 1397/9/21 | انتشار: 1397/12/24

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb