جلد 17، شماره 4 - ( 4-1397 )
جلد 17 شماره 4 صفحات 344-331 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
چکیده: (3129 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: خوددرمانی بهعنوان یک مسئله مهم بهداشتی-اجتماعی میتواند مشکلات زیادی را برای فرد و جامعه ایجاد کند. با توجه به شیوع رو به افزایش مصرف خودسرانه دارو در جامعه بهخصوص در میان جوانان، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی خوددرمانی در دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۹۵ انجام شد.
روش اجرا: در این مطالعه توصیفی، ۲۵۱ دانشجوی رشته پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در مقاطع مختلف تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. دادهها با استفاده از پرسشنامه روا و پایا جمع‌آوری و توسط آمار توصیفی و آزمون کایاسکوئر در سطح معنی‌داری ۰۵/۰>p تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: در این مطالعه، ۱۹۳ دانشجو (۹/۷۶ درصد) و همچنین ۱۳۷ دختر (۸۴ درصد) و ۱۵۸ فرد مجرد (۲/۸۰ درصد) در سه ماه گذشته خوددرمانی داشتند که این تفاوت به لحاظ آماری معنیدار بود (به ترتیب: ۰۰۱/۰>p و ۰۲۹/۰=p). شایعترین شکل دارویی مورد استفاده قرص (۷/۹۰ درصد)، بیشترین داروی مورد استفاده مسکن (۴/۶۷ درصد) و شایعترین بیماری سردرد (۵/۵۸ درصد) گزارش شد. در بین دانشجویانی که خوددرمانی داشتند، ۱۷۸ نفر (۲/۹۲ درصد) تجربه قبلی مصرف دارو، ۱۴۶ نفر (۶/۷۵ درصد) مهم تلقی نکردن بیماری و ۱۱۶ نفر (۱/۶۰ درصد) خود تشخیصی را علت خوددرمانی عنوان کردند.
نتیجه‌گیری: یافتهها نشان میدهد که شیوع خوددرمانی در دانشجویان علوم پزشکی رفسنجان بالا است. باتوجه به عوارض ناشی از این پدیده، پیشنهاد میشود توجه بیشتری به آموزش مداوم دانشجویان به منظور ارتقاء رفتارهای مرتبط با مصرف دارو و کاهش عوارض ناشی از مصرف بیرویه آن شود.
واژه‌های کلیدی: خوددرمانی، مصرف خوسرانه دارو، دانشجوی پزشکی، دارو
زمینه و هدف: خوددرمانی بهعنوان یک مسئله مهم بهداشتی-اجتماعی میتواند مشکلات زیادی را برای فرد و جامعه ایجاد کند. با توجه به شیوع رو به افزایش مصرف خودسرانه دارو در جامعه بهخصوص در میان جوانان، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی خوددرمانی در دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۹۵ انجام شد.
روش اجرا: در این مطالعه توصیفی، ۲۵۱ دانشجوی رشته پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در مقاطع مختلف تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. دادهها با استفاده از پرسشنامه روا و پایا جمع‌آوری و توسط آمار توصیفی و آزمون کایاسکوئر در سطح معنی‌داری ۰۵/۰>p تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: در این مطالعه، ۱۹۳ دانشجو (۹/۷۶ درصد) و همچنین ۱۳۷ دختر (۸۴ درصد) و ۱۵۸ فرد مجرد (۲/۸۰ درصد) در سه ماه گذشته خوددرمانی داشتند که این تفاوت به لحاظ آماری معنیدار بود (به ترتیب: ۰۰۱/۰>p و ۰۲۹/۰=p). شایعترین شکل دارویی مورد استفاده قرص (۷/۹۰ درصد)، بیشترین داروی مورد استفاده مسکن (۴/۶۷ درصد) و شایعترین بیماری سردرد (۵/۵۸ درصد) گزارش شد. در بین دانشجویانی که خوددرمانی داشتند، ۱۷۸ نفر (۲/۹۲ درصد) تجربه قبلی مصرف دارو، ۱۴۶ نفر (۶/۷۵ درصد) مهم تلقی نکردن بیماری و ۱۱۶ نفر (۱/۶۰ درصد) خود تشخیصی را علت خوددرمانی عنوان کردند.
نتیجه‌گیری: یافتهها نشان میدهد که شیوع خوددرمانی در دانشجویان علوم پزشکی رفسنجان بالا است. باتوجه به عوارض ناشی از این پدیده، پیشنهاد میشود توجه بیشتری به آموزش مداوم دانشجویان به منظور ارتقاء رفتارهای مرتبط با مصرف دارو و کاهش عوارض ناشی از مصرف بیرویه آن شود.
واژه‌های کلیدی: خوددرمانی، مصرف خوسرانه دارو، دانشجوی پزشکی، دارو
نوع مطالعه: توصيفي |
موضوع مقاله:
آمار و اپيدميولوژي
دریافت: 1396/11/29 | پذیرش: 1397/2/22 | انتشار: 1397/4/24
دریافت: 1396/11/29 | پذیرش: 1397/2/22 | انتشار: 1397/4/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |