جلد 18، شماره 4 - ( 3-1398 )
جلد 18 شماره 4 صفحات 364-353 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Elmi T, Hajialiani F, Asadi M R, Orujzadeh F, Kalantari Hesari A, Rahimi Esboei B et al . A Study on the Effect of Zingiber Officinale Hydroalcoholic Extract on Plasmodium berghei in Infected Mice: An Experimental Study. JRUMS 2019; 18 (4) :353-364
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4371-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4371-fa.html
علمی طاهر، حاجی علیانی فاطمه، اسدی محمدرضا، اورج زاده فریبا، کلانتری حصاری علی، رحیمی اسبوئی بهمن و همکاران.. مطالعه اثرضد مالاریایی عصاره هیدروالکلی گیاه زنجبیل (Zingiber Officinale) در موشهای آلوده به پلاسمودیوم برگئی: یک مطالعه تجربی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1398; 18 (4) :353-364
طاهر علمی 
، فاطمه حاجی علیانی ، محمدرضا اسدی ، فریبا اورج زاده ، علی کلانتری حصاری ، بهمن رحیمی اسبوئی ، شیرزاد غلامی
، فاطمه حاجی علیانی ، محمدرضا اسدی ، فریبا اورج زاده ، علی کلانتری حصاری ، بهمن رحیمی اسبوئی ، شیرزاد غلامی
دانشگاه علوم پزشکی مازندران
چکیده: (2777 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به مقاومت انگل پلاسمودیوم عامل بیماری مالاریا نسبت به داروهای ضد مالاریایی، یافتن دارویی جایگزین برای درمان بیماران امری ضروری بهنظر میآید. لذا مطالعه حاضر با هدف مطالعه اثر ضد مالاریایی عصاره هیدروالکلی گیاه زنجبیل (Zingiber Officinale) در موشهای آلوده به پلاسمودیوم برگئی انجام شد.
مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر، 40 سر موش به پلاسمودیوم برگئی آلوده شدند و طی چهار روز متوالی با غلظتهای 50، 100، 150، 200 و250 میلیگرم بر میلیلیتر عصاره هیدروالکلی گیاه زنجبیل مورد درمان قرار گرفتند. تست سمیت بر روی کبد و کلیه موشها انجام شد. در آخر دادهها از لحاظ آماری با آزمونهای t زوجی و آنالیز واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: عصاره هیدروالکلی گیاه زنجبیل در دوز درمانی 250 میلیگرم اثر مهاری 62 درصدی بر رشد انگل در موش سوری داشت که از نظر آماری اختلاف آن با گروه کنترل معنیدار بود (05/0>P). بیشترین میزان بقاء در موشها مربوط به غلظت 250 میلیگرم با میانگین 2± 24 روز بود که اختلاف آن نسبت به سایر گروههای درمانی معنیدار بود (05/0>P). مقایسه کبد و کلیه موشها با گروه کنترل منفی نشان داد عصاره فوق فاقد سمیت برای این ارگانها میباشد (071/0P=).
نتیجهگیری: با توجه به تأثیر 62 درصدی گیاه زنجبیل در درمان موشهای آلوده به پلاسمودیوم برگئی، تحقیقات بیشتر در زمینه استفاده از این گیاه در درمان انگل مالاریا با افزایش دوز درمانی و یا تهیه عصارههای مختلف کلروفرمی و آبی آن پیشنهاد میشود.
واژههای کلیدی: پلاسمودیوم برگئی، گیاه زنجبیل، عصاره هیدروالکلی، موش سوری
زمینه و هدف: با توجه به مقاومت انگل پلاسمودیوم عامل بیماری مالاریا نسبت به داروهای ضد مالاریایی، یافتن دارویی جایگزین برای درمان بیماران امری ضروری بهنظر میآید. لذا مطالعه حاضر با هدف مطالعه اثر ضد مالاریایی عصاره هیدروالکلی گیاه زنجبیل (Zingiber Officinale) در موشهای آلوده به پلاسمودیوم برگئی انجام شد.
مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر، 40 سر موش به پلاسمودیوم برگئی آلوده شدند و طی چهار روز متوالی با غلظتهای 50، 100، 150، 200 و250 میلیگرم بر میلیلیتر عصاره هیدروالکلی گیاه زنجبیل مورد درمان قرار گرفتند. تست سمیت بر روی کبد و کلیه موشها انجام شد. در آخر دادهها از لحاظ آماری با آزمونهای t زوجی و آنالیز واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: عصاره هیدروالکلی گیاه زنجبیل در دوز درمانی 250 میلیگرم اثر مهاری 62 درصدی بر رشد انگل در موش سوری داشت که از نظر آماری اختلاف آن با گروه کنترل معنیدار بود (05/0>P). بیشترین میزان بقاء در موشها مربوط به غلظت 250 میلیگرم با میانگین 2± 24 روز بود که اختلاف آن نسبت به سایر گروههای درمانی معنیدار بود (05/0>P). مقایسه کبد و کلیه موشها با گروه کنترل منفی نشان داد عصاره فوق فاقد سمیت برای این ارگانها میباشد (071/0P=).
نتیجهگیری: با توجه به تأثیر 62 درصدی گیاه زنجبیل در درمان موشهای آلوده به پلاسمودیوم برگئی، تحقیقات بیشتر در زمینه استفاده از این گیاه در درمان انگل مالاریا با افزایش دوز درمانی و یا تهیه عصارههای مختلف کلروفرمی و آبی آن پیشنهاد میشود.
واژههای کلیدی: پلاسمودیوم برگئی، گیاه زنجبیل، عصاره هیدروالکلی، موش سوری
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
انگل شناسي
دریافت: 1397/4/19 | پذیرش: 1397/11/14 | انتشار: 1398/3/25
دریافت: 1397/4/19 | پذیرش: 1397/11/14 | انتشار: 1398/3/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
