جلد 18، شماره 1 - ( 1-1398 )
جلد 18 شماره 1 صفحات 70-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rostamizadeh M, Elmieh A, Rahmani nia F. The Effect of Aerobic and Resistance Exercises on Serum Osteocalcin levels, Insulin Resistance and Pancreas Beta Cell Function in Overweight Men: A Clinical Trial . JRUMS 2019; 18 (1) :55-70
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4420-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4420-fa.html
علمیه علیرضا، رستمی زاده مهدی، رحمانی نیا فرهاد. اثر تمرینات هوازی و مقاومتی بر سطح سرمی استئوکلسین، مقاومت انسولینی و عملکرد سلول‌های بتای پانکراس در مردان دارای اضافه وزن: یک کارآزمایی بالینی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1398; 18 (1) :55-70
دانشگاه آزاد واحد رشت
چکیده: (2810 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: از آنجایی که استئوکلسین در تحریک ترشح انسولین از سلول‌های بتای پانکراس نقش اساسی دارد، بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر تمرین هوازی و مقاومتی بر سطوح استئوکلسین، مقاومت انسولینی و عملکرد سلول‌های بتای مردان دارای اضافه وزن انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که تابستان 1397 در شهرستان اهر اجرا گردید،40 مرد دارای اضافه وزن انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل (14نفر) تمرین هوازی (13نفر) و تمرین مقاومتی (13نفر) تقسیم شدند. تمرین هوازی 8 هفته (3جلسه در هفته) با شدت60 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب و تمرین مقاومتی 8 هفته (3جلسه در هفته) با 55 تا 75 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. نمونه خونی آزمودنیها قبل و بعد از 8 هفته تمرین جهت ارزیابی استئوکلسین، انسولین و گلوکزخون به صورت ناشتا اخذ گردید. داده‌ها به‌وسیله آزمون t زوجی و ANOVA یکطرفه آنالیز شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که سطح استئوکلسین پس از 8 هفته تمرین هوازی (001/0=P) و مقاومتی (001/0>P) افزایش معنیداری دارد. مقاومت انسولینی درگروه تمرین هوازی (001/0>P) و مقاومتی (004/0=P)، انسولین در تمرین هوازی (001/0>P) و مقاومتی (001/0=P) نسبت به مقادیر پایهکاهش معنیداری داشت. در حالی‌که سطوح استئوکلسین، انسولین، مقاومت انسولینی درگروه هوازی نسبت به گروه مقاومتی تفاوت معنیداری نداشت (05/0<P).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بهنظر میرسد که هر دو تمرین هوازی و مقاومتی روش مطلوبی برای کاهش وزن و مقاومت انسولینی میباشند که میتوانند از بروز چاقی و عوارض آن پیش‌گیری نمایند.
واژه‌های کلیدی: استئوکلسین، مقاومت انسولینی، تمرین هوازی و مقاومتی، مردان جوان، اضافه وزن
زمینه و هدف: از آنجایی که استئوکلسین در تحریک ترشح انسولین از سلول‌های بتای پانکراس نقش اساسی دارد، بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر تمرین هوازی و مقاومتی بر سطوح استئوکلسین، مقاومت انسولینی و عملکرد سلول‌های بتای مردان دارای اضافه وزن انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که تابستان 1397 در شهرستان اهر اجرا گردید،40 مرد دارای اضافه وزن انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل (14نفر) تمرین هوازی (13نفر) و تمرین مقاومتی (13نفر) تقسیم شدند. تمرین هوازی 8 هفته (3جلسه در هفته) با شدت60 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب و تمرین مقاومتی 8 هفته (3جلسه در هفته) با 55 تا 75 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. نمونه خونی آزمودنیها قبل و بعد از 8 هفته تمرین جهت ارزیابی استئوکلسین، انسولین و گلوکزخون به صورت ناشتا اخذ گردید. داده‌ها به‌وسیله آزمون t زوجی و ANOVA یکطرفه آنالیز شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که سطح استئوکلسین پس از 8 هفته تمرین هوازی (001/0=P) و مقاومتی (001/0>P) افزایش معنیداری دارد. مقاومت انسولینی درگروه تمرین هوازی (001/0>P) و مقاومتی (004/0=P)، انسولین در تمرین هوازی (001/0>P) و مقاومتی (001/0=P) نسبت به مقادیر پایهکاهش معنیداری داشت. در حالی‌که سطوح استئوکلسین، انسولین، مقاومت انسولینی درگروه هوازی نسبت به گروه مقاومتی تفاوت معنیداری نداشت (05/0<P).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بهنظر میرسد که هر دو تمرین هوازی و مقاومتی روش مطلوبی برای کاهش وزن و مقاومت انسولینی میباشند که میتوانند از بروز چاقی و عوارض آن پیش‌گیری نمایند.
واژه‌های کلیدی: استئوکلسین، مقاومت انسولینی، تمرین هوازی و مقاومتی، مردان جوان، اضافه وزن
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تربيت بدني
دریافت: 1397/6/13 | پذیرش: 1397/10/9 | انتشار: 1398/1/26
دریافت: 1397/6/13 | پذیرش: 1397/10/9 | انتشار: 1398/1/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
