جلد 18، شماره 9 - ( 9-1398 )
جلد 18 شماره 9 صفحات 874-861 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
چکیده: (2146 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: احساس تنهایی یکی از مشکلات شایع دوران سالمندی و از عوامل تأثیرگذار بر سلامت عمومی سالمندان است. فعالیتهای گروهی با همسالان تأثیر به سزایی بر بهزیستی روانی-اجتماعی سالمندان دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مشارکت در فعالیتهای گروهی اوقات فراغت بر احساس تنهایی و سلامت عمومی زنان سالمند بیوه صورت پذیرفت.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 64 زن سالمند بیوه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر جیرفت در سال 1396 انجام گرفت. افراد به صورت تصادفی با توجه به معیارهای ورود انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (32 نفر) و کنترل (32 نفر) تخصیص داده شدند. در گروه مداخله، هشت جلسه فعالیت گروهی اوقات فراغت (جلسات دو ساعته، دو بار در هفته) اجرا گردید. در گروه کنترل در طول مطالعه مداخلهای صورت نگرفت. قبل و دو هفته بعد از مداخله، اطلاعات به کمک پرسشنامه احساس تنهایی UCLA-LS و سلامت عمومی GHQ-28 در دو گروه جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها از آزمونهای آماری t مستقل و t زوجی استفاده شد.
یافتهها: قبل از مداخله، بین میانگین نمره احساس تنهایی و سلامت عمومی دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p>). اما بعد از مداخله، بین میانگین نمره احساس تنهایی گروه مداخله (86/5±25/27) در مقایسه با گروه کنترل (68/14±90/40) و همچنین بین میانگین نمره سلامت عمومی گروه مداخله (04/6±62/17) در مقایسه با گروه کنترل (66/7±06/29) اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده شد (001/0p<).
نتیجهگیری: مشارکت در فعالیتهای گروهی اوقات فراغت میتواند به عنوان یک مداخله مؤثر در کاهش احساس تنهایی و افزایش سلامت عمومی سالمندان پیشنهاد گردد.
واژههای کلیدی :احساس تنهایی، سلامت عمومی، فعالیت اوقات فراغت، زنان سالمند بیوه
زمینه و هدف: احساس تنهایی یکی از مشکلات شایع دوران سالمندی و از عوامل تأثیرگذار بر سلامت عمومی سالمندان است. فعالیتهای گروهی با همسالان تأثیر به سزایی بر بهزیستی روانی-اجتماعی سالمندان دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مشارکت در فعالیتهای گروهی اوقات فراغت بر احساس تنهایی و سلامت عمومی زنان سالمند بیوه صورت پذیرفت.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 64 زن سالمند بیوه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر جیرفت در سال 1396 انجام گرفت. افراد به صورت تصادفی با توجه به معیارهای ورود انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (32 نفر) و کنترل (32 نفر) تخصیص داده شدند. در گروه مداخله، هشت جلسه فعالیت گروهی اوقات فراغت (جلسات دو ساعته، دو بار در هفته) اجرا گردید. در گروه کنترل در طول مطالعه مداخلهای صورت نگرفت. قبل و دو هفته بعد از مداخله، اطلاعات به کمک پرسشنامه احساس تنهایی UCLA-LS و سلامت عمومی GHQ-28 در دو گروه جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها از آزمونهای آماری t مستقل و t زوجی استفاده شد.
یافتهها: قبل از مداخله، بین میانگین نمره احساس تنهایی و سلامت عمومی دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p>). اما بعد از مداخله، بین میانگین نمره احساس تنهایی گروه مداخله (86/5±25/27) در مقایسه با گروه کنترل (68/14±90/40) و همچنین بین میانگین نمره سلامت عمومی گروه مداخله (04/6±62/17) در مقایسه با گروه کنترل (66/7±06/29) اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده شد (001/0p<).
نتیجهگیری: مشارکت در فعالیتهای گروهی اوقات فراغت میتواند به عنوان یک مداخله مؤثر در کاهش احساس تنهایی و افزایش سلامت عمومی سالمندان پیشنهاد گردد.
واژههای کلیدی :احساس تنهایی، سلامت عمومی، فعالیت اوقات فراغت، زنان سالمند بیوه
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |