زمینه و هدف: مطالعات قبلی پیشنهاد نموده‌اند که کورتیکوسترون احتمالا نقش خود را بر حافظه از طریق اثر متقابل با گیرنده‌های اوپیوییدی ناحیه خلفی هیپوکمپ اعمال می‌کند. براین‌ اساس، هدف‌ این‌ مطالعه‌ تعیین اثر متقابل تزریق نالتروکسان در ناحیه خلفی هیپوکمپ بر اثرات کورتیکوسترون بر تثبیت و به خاطر آوری حافظه در مدل یادگیری احترازی غیرفعال در موش صحرایی بوده است.

  مواد و روش‌ها: در این‌ مطالعه تجربی از 120 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن‌ 250 تا 300 گرم ‌استفاده‌ شد. ابتدا به‌ صورت‌ دوطرفه‌ روی‌ ناحیه خلفی هیپوکمپ کانول‌ راهنما قرارداده‌ شد. یک‌ هفته‌ بعد موش‌ها‌ در مدل احترازی غیر فعال تحت آموزش قرار گرفتند و 48 ساعت بعد تست به خاطرآوری برای آن‌ها انجام شد. کورتیکوسترون‌ 1 میلی‌گرم و یا حلال آن بلافاصله بعد از آموزش و یا 30 دقیقه قبل از تست به خاطرآوری به طور داخل صفاقی و هم‌چنین بلافاصله بعد از آموزش و یا 60 دقیقه قبل از تست به خاطرآوری نالتروکسان ( 10 و 20 میکروگرم‌ در یک‌ میکرولیتر به‌ ازاء هر طرف‌) یا سالین به داخل هیپوکمپ تزریق گردید.

  یافته‌ها: نتایج‌ نشان داد که‌ تزریق‌ محیطی کورتیکوسترون‌ موجب‌ تقویت‌ تثبیت‌ و اختلال در به خاطرآوری حافظه‌ می‌شود ( 01/0 p< ) و تزریق همزمان نالتروکسان در هر دو دوز به داخل هیپوکمپ موجب مهار اثرات کورتیکوسترون بر تثبیت و به خاطرآوری حافظه می‌شود ( 01/0 p< ).

  نتیجه‌گیری‌: یافته‌های‌ فوق‌ نشان‌ می‌دهد که‌ گیرنده‌های‌ اوپیوییدی ناحیه خلفی هیپوکمپ ‌نقش‌ مهمی‌ در اثرات سیستمیک گلوکوکورتیکوییدها بر روند تثبیت‌ و به خاطرآوری حافظه در مدل احترازی غیر فعال دارند.

  واژه‌های کلیدی: هیپوکمپ، تثبیت و به خاطرآوری حافظه، نالتروکسان، کورتیکوسترون، موش صحرایی