مقاله پژوهشی
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 19، خرداد 1399، 264-251
بررسی الگوی روابط ساختاری پرخاشگری سایبری بر اساس استرس ادراک شده با نقش میانجی وابستگی به شبکههای مجازی در دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1398: یک مطالعه توصیفی
اکبر عطادخت[1]، شیرین احمدی[2]، وحید فلاحی[3]
دریافت مقاله: 7/7/98 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 13/9/98 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 28/11/98 پذیرش مقاله: 17/12/98
چکیده
زمینه و هدف: استفاده از شبکههای مجازی تبدیل به یک رفتار مدرن طبیعی شده است ولی شکلهای آسیبزای استفاده از آنها هم در دو دهه اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تعیین الگوی روابط ساختاری پرخاشگری سایبری بر اساس استرس ادراک شده با نقش میانجی وابستگی به شبکههای مجازی در دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1398 انجام گرفت.
مواد و روشها:
در این مطالعه توصیفی، جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه محقق اردبیلی در نیمسال دوم سال تحصیلی 98-1397 بودند. تعداد 221 نفر از این افراد به شیوه نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب و به صورت انفرادی به پرسشنامههای پرخاشگری سایبری Álvarez-García، استرس ادراک شده Cohen و اعتیاد به اینترنت Young پاسخ دادند. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری ضریب همبستگی Pearson و مدلیابی معادله ساختاری تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که پرخاشگری سایبری با استرس ادراک شده (50/0;r= 001/0> p) و وابستگی به شبکههای مجازی (57/0;r= 001/0> p) ارتباط مثبت دارد. همچنین وابستگی به شبکههای مجازی با استرس ادراک شده (82/0;r= 001/0> p) ارتباط مثبت دارد. شاخصهای برازش مدل نیز مسیر استرس ادراک شده به پرخاشگری سایبری را با میانجیگری وابستگی به شبکههای مجازی تأیید کرد.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که استرس ادراک شده با میانجیگری وابستگی به شبکههای مجازی با پرخاشگری سایبری ارتباط دارد. به نظر میرسد میتوان در دانشگاهها با برگزاری کارگاههای آموزشی در زمینه آگاهسازی دانشجویان درباره اثرات مثبت و منفی و چگونگی استفاده درست و علمی و بهره بردن از مزایای آن اقدام کرد.
واژههای کلیدی: استرس، پرخاشگری سایبری، وابستگی، شبکههای مجازی، دانشجویان، اردبیل
مقدمه
رشد سریع وسایل فناوری اطلاعات و برنامههای ارتباطی، مزایای بسیار زیادی برای دانشجویان دانشگاه از جمله بهبود تعامل و ارتباط بهتر با دیگران و ترویج یادگیری تعاملی دارد. بهرغم مزیتهای بزرگ این ابزارها در برقراری ارتباط، به علت ناشناس ماندن و گمنامی افرادی که از شبکههای مجازی استفاده میکنند ممکن است به خطر تجاوز بین فردی و پرخاشگری سایبری (Cyber-Aggression) کمک کند [1]. Grigg پرخاشگری سایبری را بهعنوان آسیب عمدی به یک فرد یا گروهی از افراد، صرفنظر از سن آنها که از طریق استفاده از وسایل الکترونیکی که اینگونه اعمال را به صورت توهینآمیز، مخرب، مضر یا ناخواسته انجام میدهند، تعریف کرده است [2]. پرخاشگری سایبری شامل مجموعهای از رفتارهای توهینآمیز مانند مزاحمتهای سایبری است یعنی رفتارهای تهاجمی که نمیتوانند چهره به چهره اتفاق بیافتند، مانند هک کردن حساب فیسبوک شخصی و ارسال پیامهای مزاحم به دوستان [3].
Lee و همکاران در یافتههای خود نشان دادند که بین پرخاشگری سایبری و رفتارهای تکانشی و تهاجمی با وابستگی به شبکههای مجازی ارتباط وجود دارد [4]. Kim و همکاران در پژوهشی در میان دانشجویان نشان دادند بین وابستگی به شبکههای مجازی و افسردگی، پرخاشگری و تکانشگری ارتباط وجود دارد [5]. Mishna و همکاران گزارش دادند پرخاشگری سایبری که توسط اقلیت قابلتوجه از دانشجویان تجربه میشود، سلامت روان (ازجمله ترس، ناراحتی، استرس و اضطراب) آنها را تحت تأثیر قرار میدهد [1].
یکی از متغیرهای مرتبط با پرخاشگری سایبری استرس ادراک شده (Perceived Stress) است. پژوهشگران معتقدند استرس ادراک شده حالتی روانشناختی میباشد که فرد به زیستی جسمانی و روانی خود را تهدید آمیز درک میکند [6]. استرس بیش از حد با مشکلات جسمی و روانی مرتبط است [7]. استرس امروزه، به ویژه در میان جوانان، موضوع مهمی است [8]. استرس، اختلالات روانی بهخصوص پرخاشگری را ایجاد میکند [9]. عوامل استرسزای زندگی پیشبینی کننده پرخاشگری سایبری در میان نوجوانان است [10]. شواهد نشان میدهند افرادی که استرس و اضطراب بالایی را تجربه میکنند، احتمال ابتلاء به اختلالات روانی از جمله پرخاشگری در آنها بسیار زیاد است [11]. Wright در پژوهش خود بر روی نوجوانان به این نتیجه رسید استرس ادراک شده پیشبینی کننده پرخاشگری سایبری در جوانان میباشد [12].
در سالهای اخیر، دسترسی به تلفن همراه و وابستگی به اینترنت به دلیل کاربرد فراوان و جذابیت آنها در بین دانشجویان توسعه یافته است [13]. یکی از امکانات فناوری و ارتباطات مبتنی بر ابزارهای وب که میتواند به عنوان متغیر واسطهای در گرایش به پرخاشگری سایبری نقش داشته باشد شبکههای مجازی (Virtual networks) است. Schou Andreassen و همکاران وابستگی به شبکههای مجازی را به این گونه تعریف کردند، بودن بیشازحد در شبکه اجتماعی و یا اختصاص زمان بسیار و تلاش برای ماندن در شبکههای اجتماعی که باعث اختلال در فعالیتهای اجتماعی، مطالعات، شغل، روابط بین فردی و سلامت روانی فرد میشود [14]. دانشجویان مقدار قابل توجهی از وقت خود را (به طور متوسط چندین بار در روز) صرف برقراری ارتباط از طریق پیامهای متنی و اجتماعی میکنند [15]. هرچند امروزه استفاده از شبکههای مجازی تبدیل به یک رفتار مدرن طبیعی شده است ولی شکلهای آسیبزای استفاده از آنها هم در دو دهه اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است [16]. نتایج پژوهشها و همبستگیهای به دست آمده نشانگر وجود مشکلات عاطفی، ارتباطی، عملکردی و مرتبط با سلامت در معتادان به شبکههای اجتماعی است [17]. مطالعات زیادی نشان میدهد که وابستگی به شبکههای اجتماعی به عوارض شدید منفی از جمله سلامت روان، کیفیت خواب، ارتباط بینفردی و عملکرد تحصیلی میانجامد [18].
استرس تأثیر قابل ملاحظهای در وابستگی به شبکههای مجازی و تلفنهای هوشمند دارد [19]. پژوهشگران در مطالعات خود نشان دادند استرس ادراک شده در وابستگی به شبکههای مجازی و گوشیهای هوشمند نقش دارد [20-23].
لذا با توجه به سوابق موجود از یکسو و با توجه به اینکه شبکههای مجازی یک روش اساسی برای برقراری ارتباط میباشد، به یکی از خطرناکترین روشها از جمله ایجاد پرخاشگری سایبری برای آسیب رساندن به احساسات مردم تبدیل شده است [24]. از طرف دیگر آسیبهای فراوانی که این امر بر سلامت روانی و جسمانی دانشآموزان و دانشجویان وارد میکند، لازم است به عوامل زمینهساز آن پرداخته شود. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف مدلیابی روابط ساختاری پرخاشگری سایبری بر اساس استرس ادراک شده با میانجیگری نقش وابستگی به شبکههای مجازی، طبق مدل مفروض زیر در نمودار 1 مورد آزمون قرار گرفت.