جلد 19، شماره 10 - ( 10-1399 )
جلد 19 شماره 10 صفحات 1052-1035 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه بوعلی سینا
چکیده: (1943 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: استفاده از مداخلات تلفیقی در کودکان اتیسم در حال گسترش است. علاقه کودکان اتیسم به موسیقی و توانایی درک آن می‌تواند در مداخلات درمانی مؤثر واقع شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر محیط تلفیقی مبتنی بر موسیقی بر مهارتهای رشد حرکتی در کودکان اتیسم انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. آزمودنی‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس از بین کودکان مبتلا به اوتیسم در مرکز اوتیسمی روزنه همدان در سال 1398 انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مجموع 15 کودک اتیسم گروه مداخله را تشکیل دادند و 15 کودک اتیسم گروه کنترل را تشکیل دادند. گروه آزمایش یک برنامه تمرینی همراه با موسیقی را به مدت 12 هفته انجام دادند و گروه کنترل فقط یک برنامه تمرینی 12 هفته‌ای را انجام دادند. داده‌ها با فرم دموگرافیک، و مقیاس آزمون رشد حرکتی Lincoln-Oseretsky جمع‌آوری شد. از آزمون‌هایt مستقل و "آنالیز کواریانس تک متغیره" برای سنجش تأثیر مداخله موسیقی استفاده شد.
یافته‌ها: مشخص شد که میانگین نمره مقیاس Lincoln-oseretsky در گروه مداخله در پس آزمون به طور معنی‌داری بالاتر از پیش آزمون بود(05/0P<).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که محیط تلفیقی مبتنی بر موسیقی می‌تواند در رشد مهارتهای حرکتی در کودکان مبتلا به اوتیسم مؤثر باشد. بنابراین، مداخله تلفیقی شامل موسیقی در کنار سایر روش‌های درمانی می‌تواند منجر به نتایج مفیدی در بهبود عملکرد کودکان مبتلا به اتیسم شود.
واژه‌های کلیدی: محیط تلفیقی، موسیقی، رشد حرکتی، اتیسم
زمینه و هدف: استفاده از مداخلات تلفیقی در کودکان اتیسم در حال گسترش است. علاقه کودکان اتیسم به موسیقی و توانایی درک آن می‌تواند در مداخلات درمانی مؤثر واقع شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر محیط تلفیقی مبتنی بر موسیقی بر مهارتهای رشد حرکتی در کودکان اتیسم انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. آزمودنی‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس از بین کودکان مبتلا به اوتیسم در مرکز اوتیسمی روزنه همدان در سال 1398 انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مجموع 15 کودک اتیسم گروه مداخله را تشکیل دادند و 15 کودک اتیسم گروه کنترل را تشکیل دادند. گروه آزمایش یک برنامه تمرینی همراه با موسیقی را به مدت 12 هفته انجام دادند و گروه کنترل فقط یک برنامه تمرینی 12 هفته‌ای را انجام دادند. داده‌ها با فرم دموگرافیک، و مقیاس آزمون رشد حرکتی Lincoln-Oseretsky جمع‌آوری شد. از آزمون‌هایt مستقل و "آنالیز کواریانس تک متغیره" برای سنجش تأثیر مداخله موسیقی استفاده شد.
یافته‌ها: مشخص شد که میانگین نمره مقیاس Lincoln-oseretsky در گروه مداخله در پس آزمون به طور معنی‌داری بالاتر از پیش آزمون بود(05/0P<).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که محیط تلفیقی مبتنی بر موسیقی می‌تواند در رشد مهارتهای حرکتی در کودکان مبتلا به اوتیسم مؤثر باشد. بنابراین، مداخله تلفیقی شامل موسیقی در کنار سایر روش‌های درمانی می‌تواند منجر به نتایج مفیدی در بهبود عملکرد کودکان مبتلا به اتیسم شود.
واژه‌های کلیدی: محیط تلفیقی، موسیقی، رشد حرکتی، اتیسم
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تربيت بدني
دریافت: 1399/2/6 | پذیرش: 1399/9/17 | انتشار: 1399/11/2
دریافت: 1399/2/6 | پذیرش: 1399/9/17 | انتشار: 1399/11/2
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |