965 مقاله پس از حذف موارد تکراری
|
1560مقاله طی جستجوی کامل پایگاه دادهها بهدست آمد.
|
83 مقاله مورد بررسی کامل متن قرار گرفت.
|
در نهایت 53 مقاله وارد مطالعه شد
|
882 مقاله با بررسی عنوان و چکیده ارتباط بین خودکشی و همهگیری ناشی از COVID-19 را بررسی نکرده بودند.
|
30 مقاله بیشتر بر جنبه جسمی و پزشکی و سایر جنبههای روانشناختی همهگیری COVID-19 غیر از خودکشی متمرکز بودند.
|
Google Scholar : 980
MEDLINE: 45 PsycINFO: 38 PubMed: 115 Scopus, and Web of Science: 45 پایگاه دادههای فارسی:337 |
نام محقق | عنوان، محل و سال انتشار مقاله | نوع مطالعه، ابزار و نحوه جمعآوری اطلاعات | مهمترین یافتههای مطالعات |
Sher [21] | آیا بازماندگان COVID-19 در معرض خطر خودکشی هستند؟(2020) | نامه به سردبیر – شرح عوارض ناشی از همهگیری COVID-19 برای افراد مبتلا و بازماندگان پس از ابتلاء |
از جمله عوامل روانشناختی بیماری COVID-19 شامل: آگاهی از تشخیص ابتلاء، اضطراب و پریشانی مربوط به علائم بیماری، استرس مربوط به بستری و درمان در بیمارستان، انزوای اجتماعی، ترس از آلوده شدن افراد دیگر، اختلالات مرتبط با استرس از جمله افسردگی و استرس پس از سانحه که با ایده خودکشی، اقدام به خودکشی و مرگ توسط خودکشی در ارتباط هستند. بسیاری از بیماران در حال بهبودی از ابتلاء به COVID-19 دارای علائم جسمی طولانی مدت و دچار مشکلات روانی- اجتماعی مانند از دست دادن شغل و مسائل مالی میشوند. این افراد نیاز به غربالگری از نظراختلالات روانشناختی از جمله، خودکشی دارند. بازماندگان COVID-19 باید به عنوان افراد در معرض خطر بالای خودکشی تلقی شوند. |
Rezaie و همکاران ]22] | همهگیری COVID-19 و خودکشی با روش خودسوزی: آیا خطر افزایش مییابد؟ (2020) | نامه به سردبیر – پیش بینی یکی از عواقبهای ناشی از همهگیری COVID-19 و ارائه راه حل برای پیشگیری از آن |
خودسوزی یکی از کشندهترین روشهای خودکشی است. زنان متأهل جوان در مناطق روستایی خاورمیانه و جنوب آسیا، بیشترین قربانیان هستند. در طول قرنطینههای جهانی COVID-19، اختلافات خانوادگی و خشونت خانگی افزایش یافته است. فرضیه افزایش درگیریهای داخلی با توجه به چالشهای بهداشت عاطفی، اقتصادی و روانی همزمان ممکن است منجر به افزایش میزان خودسوزی در زنان شود. راهکارهای، ایجاد و تبلیغ خطوط تلفن بحران، حمایت مالی و عاطفی برای خانوادههای در معرض بحران، افسرده، تنها و داغدیده،. تلاش برای محدود کردن دسترسی به ابزارهای کشنده مانند سوخت و منابع آتش برای پیشگیری از خودکشی در همه زمانها، از جمله در همهگیر COVID-19 توصیه میشود. |
Kar و همکاران ]23] | خودکشی مکرر افراد مشهور در هند در طی بحران COVID-19: فراخوانی فوری برای توجه. (اکتبر 2020) | نامه به سردبیر – شرح و بررسی خطر خودکشی ناشی از همهگیری COVID-19 در بین افراد مشهور در هند و ارائه راهحلهای کاربردی و مهم برای پیشگیری از آن. |
خودکشی افراد مشهور، خود عاملی خطرآفرین برای خودکشی و اقدام به آن میباشد. افراد مشهور (هنرپیشه و بازیگر سینما) به دلیل از دست دادن شغل، لغو قرارداد، از دست دادن هویت عمومی، محدودیتهای سبک زندگی و بیحوصلگی که ممکن است به دلیل استرس و رفتار خودکشی باشد، چالشهای عظیمی را طی میکنند. شناسایی سریع افراد در معرض خطر خودکشی، مداخلات به موقع در جهت سلامت روان شخصیتهای مشهور و گزارش مسئولانه موارد خودکشی، تهیه یک دفتر ثبت سلامتروان برای افراد مشهور، آموزش دورهای با تمرکز بر سلامت روان و خودکشی افراد مشهور از جمله راهبردهای اساسی برای کاهش رفتار خودکشی در این افراد میباشد. |
Bhuiyan و همکاران ]24] | خودکشیهای مرتبط با COVID-19 در بنگلادش به دلیل محدود شدن و عوامل اقتصادی: شواهد مطالعه موردی از گزارشهای رسانهای. (15 می 2020) | نامه به سردبیر – ارتباط بین مشکلات ناشی از محدودیت و فقر و سایر مشکلات اقتصادی در دوران این همهگیری با خودکشی |
همهگیری COVID-19 علاوه بر سلامت تأثیر عمدهای بر جنبههای اجتماعی و اقتصادی جامعه گذاشته است. کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته بحرانهای شدیدتری نسبت به کشورهای پیشرفته تجربه میکنند، به طوری که بسیاری از مشاغل مختل و حتی ورشکسته شدهاند. در نتیجه، سلامت روان برخی از افراد بسیار شکننده است. اطلاعات ناکافی و اشتباه، محدودیتهای مربوط به همهگیری (فاصله اجتماعی، جداسازی و قرنطینه) بر پایداری اقتصادی تأثیر میگذارد. این عوامل ممکن است باعث ایجاد اختلالات روانشناختی مانند غم، نگرانی، ترس، عصبانیت، دلخوری، ناامیدی، گناه، درماندگی، تنهایی و عصبی بودن که زمینهساز رفتار خودکشی هستند شود. |
Inoue و همکاران [25] | خطر افزایش میزان خودکشی مرتبط با رکود اقتصادی ناشی از بیماری همهگیر COVID-19 (سپتامبر 2020) |
نامه به سردبیر- در این مطالعه به بررسی افزایش موارد خودکشی به دلیل تأثیرات اقتصادی COVID-19 بر روی زندگی مردم پرداخته شده است. |
بیماری همهگیر COVID-19 هم به صورت مستقیم با اختلالات جسمی، هم تهدیدی غیرمستقیم است که به دلیل رکود جهانی زندگی شهروندان را تهدید و افراد را وادار به خودکشی میکند. اقدامات مؤثر برای پیشگیری از خودکشی باید در کشورهای مختلف انجام شود. اقدامات انجام شده از سوی دولتها از جمله، فاصلهگذاری اجتماعی و محدودیتها موجب، اختلالات اقتصادی مثل بیکاری، تعطیلی مشاغل و اماکن مثل رستورانها، اماکن تفریحی و شغلهای آزاد و همچنین اختلالات روانشناختی از جمله افسردگی گردیده است. مطلوب است که سازمانهای دولتی، اقتصاددانان، پزشکان، جامعه شناسان، سازمانهای خصوصی و مردم برای حل سریع این نگرانی عمده همکاری نزدیک داشته باشند. |
Kawohl and Nordt[26] | COVID-19، بیکاری و خودکشی (2020 مه). | نامه نگاری – بررسی تأثیر روانشناختی و بیکاری COVID-19 بر رفتار و افکار خودکشی با استفاده از بررسی و مطالعه مطالعات انجام گرفته در این زمینه. |
اثر بیکاری بر خودکشی را بر اساس دادههای عمومی جهانی از 63 کشور وارد مدل گردید. مشاهده شد که طی سالهای 2011-2000 خطر خودکشی 30-20 درصد افزایش یافته است. شیوع COVID-19 برای همه، به ویژه برای افرادی که از قبل در معرض خطر بودهاند از نظر عاطفی چالش برانگیز است (به عنوان مثال، کسانی که از افسردگی رنج میبرند). رکود اقتصادی و در پی آن بیکاری و از دست دادن شغل در دوران اپیدمی COVID-19 باعث ایجاد اختلالات روانی، درگیری و خشونت در خانواده، تنهایی و قرنطینه باعث افزایش مشغولیتهای ذهنی و افکار و رفتار خودکشی گردیده است. |
Hawton[27] | گزارش رفتار خودکشی و COVID-19 - احتیاط لازم است. (5 نوامبر 2020) |
نامهنگاری – بررسی تأثیر گزارشات رسانهها بر رفتار خودکشی تقلیدی به ویژه در جوانان و ارائه راهکارهایی برای پیشگیری از آن. |
گزارش احساسی اخبار مرتبط با خودکشی در رسانهها، میتواند خطر تقلید رفتار خودکشی را افزایش و منجر به عادیسازی رفتار خودکشی به عنوان یک روش معمول و قابل قبول برای کنار آمدن با مشکلات مربوط به بحران گردد. جوانان بیشتر تحت تأثیر دیدن و شنیدن اخبار رسانهها هستند، و در معرض خطر خودکشی تقلیدی میباشند. یافتههای تحقیقات باید با احتیاط ارائه و منتشر شوند، خوداری از انگ زدن به بیماری روانی و خودکشی از این نظر که مانع درخواست کمک میشود، اضافه کردن لینک منابع پشتیبانی در گزارشها، تمرکز بر داستانهای امید و بهبودی و تشویق افراد به درخواست کمک، میتواند راههای کمکی و محافظتی برای پیشگیری از خودکشی باشد. |
Monteith و همکاران ]28] | پیشگیری از خودکشی در جوامع روستایی در طی بیماری همهگیر COVID-19. (2020) | تفسیر – بررسی عوامل مؤثر بر خودکشی جوامع روستایی در دوران همهگیری COVID-19 |
از آنجایی که مناطق روستایی دارای جمعیت کمتری هستند، دستیابی به حمایت اجتماعی در هنگام بحرانهای خودکشی حاد دشوارتر است. جمعیتهای آسیبپذیر، در شرایط کنونی همهگیری ممکن است به دلیل نگرانی در مورد ابتلاء به بیماری، انزوا و افسردگی و در نهایت رفتار خودکشی بیشتری را تجربه کنند. سیاستهای فاصلهگذاری اجتماعی، جداسازی بیماران، قرنطینه، تعطیلات مبتنی بر جامعه (مدارس، دانشگاه و بازار کار)، رکود اقتصادی و بیکاری، بیثباتی مسکن، اختلالات تحصیلی ممکن است باعث افزایش اختلالات روانی و خطر خودکشی گردد. |
Ettman و همکاران ]29] | محاسبه رابطه بین عوامل استرسزا و اقدام به خودکشی در زمان COVID-19 (دسامبر 2020) | تفسیر - Elbogen و همکارانش با طراحی سه دیدگاه به بررسی ارتباط بین عوامل استرسزا و خودکشی با همهگیری COVID-19 پرداختهاند. |
بیماری همهگیر COVID-19، جامعه را در معرض آسیبهای روانی و جسمی قرار داده است، که ممکن است منجر به افزایش موارد رفتارهای خودکشی در جمعیت شود. Elbogen و همکارانش در این مطالعه برای نشان دادن چهار بعد فشار مالی - بدهی مالی / بحران، بیکاری، بیخانمانی گذشته و درآمد کمتر، از دادههای سنجش ملی اپیدمیولوژیکی استفاده کردهاند که با اقدام به خودکشی بعدی مرتبط است. سه اصلی که میتوان از Elbogen و همکاران یاد بگیریم شامل: اول، از جمعیتی که با بیکاری و رکود اقتصادی روبهرو هستند، میتوان افزایش خودکشی را طی همهگیری COVID-19 پیشبینی کرد. دوم، این دادهها مرکزیت عوامل استرسزای مالی را نشان میدهند و لحظه فعلی را از سایر بلایا یا آسیبهای گسترده متمایز میکنند. سوم، دادهها به ما میآموزند که عوامل استرسزای مالی به هم پیوسته و تجمعی هستند. این مقاله هوشیارانه تأثیرات احتمالی در وقوع خودکشی را عوامل استرسزای جمعی ذکر کرده است. |
Wand و همکاران ]30] | COVID-19: پیامدهای مربوط به خودکشی در بزرگسالان مسنتر. (2020) | تفسیر - تعیین روابط بین خودکشی در افراد مسن و بیماری همهگیر COVID-19 و ارائه دیدگاههای روانپزشکان از چهار منطقه (چین، هنگ کنگ، ایتالیا و استرالیا) با چالشها و زمینههای فرهنگی اجتماعی مختلف |
به منظور کاهش موارد بیماری، به افراد مسن توصیه شده است که با توجه به آسیبپذیری بیشتر در برابر COVID-19 در خانه بمانند و بار خدمات پزشکی را کاهش دهند. این کار ممکن است منجر به رفتار خودکشی در افراد مسن و افراد مبتلا به بیماری روانی قبلی گردد. روانپزشکان باید افرادی را که بیشتر در معرض خطر بیماری روانی و خودکشی قرار دارند؛ مثلاً (کسانی که تنها زندگی میکنند، افراد دارای بیماریهای مزمن پزشکی یا ناتوانی عملکردی، افراد مبتلا به COVID-19 و دارای عوامل خطر خودکشی) را شناسایی و پیگیری کنند. Telehealth یک مدل مراقبت از سلامت روان بیمارستانی و کلینیکی به خدمات مبتنی بر تلفن و اینترنت و افزایش آگاهی عمومی در مورد مکان و نحوه دسترسی به خدمات خارج از سایت است. این مدل یک راه برای دستیابی به مراقبت بهداشت روان در طی این همهگیری میباشد. |
Sheffler و همکاران ]31] | تأثیرات بین فردی و روانی COVID-19 بر خطر خودکشی در اواخر زندگی. (2020 اوت) | تفسیر- استفاده از مطالعات انجام شده در این زمینه و جمعبندی دیدگاهها در خصوص تأثیرات عوامل بین فردی و روانشناختی همهگیری COVID-19 بر خودکشی در اواخر عمر |
سیاستهای فاصلهگذاری اجتماعی و دستورالعملهای اخلاقی برای درمان COVID-19 ممکن است تجربیات انزوای اجتماعی، هزینه درک شده و قرار گرفتن در معرض اختلالات روانی، که مربوط به مؤلفههای اصلی تئوری بین فردی خودکشی است را تشدید کند. کاهش خدمات از جمله دسترسی کمتر به خدمات پزشکی و روانپزشکی برای افراد مسن و استرس طولانی مدت احتمالی مرتبط با بیماری همهگیر COVID-19 ممکن است بر عملکرد عصبی، ایمنی و سلامتی تأثیر بگذارد که باعث تشدید خطر خودکشی میشود. باید پیامهایی که نشان دهد به نسل قدیمی خود اهمیت داده و برای آنها ارزش و احترام قائل میشود، تبلیغ گردد. |
Deady و همکاران ]32] | بیکاری، خودکشی و COVID-19: استفاده از شواهد برای برنامهریزی برای پیشگیری. (2020 ژوئن 22) | تفسیر – ارائه و شرح سه راهکار برای پیشگیری و کمک به رفع بیکاری و عواقب اقتصادی ناشی از وضعیت COVID-19 |
رکود و مشکلات اقتصادی ناشی از اپیدمی COVID-19 تهدیدی است که نیاز به بسیج و برنامهریزی فوری دارد. برای تعدیل تأثیرات بهداشت روانی بیکاری گسترده، مراحل خاصی لازم است، از جمله هزینههای پایدار رفاهی، برنامههای بازار کار، سرمایهگذاری کافی در (و دسترسی به) خدمات درمانی و پیشگیری از بهداشت روان، و گزارش پویا از خطر خودکشی برای کمک به واکنشهای منطقهای در دوران محدودیت است. بحران اقتصادی فعلی فرصتی را برای اجرای سیاستهایی فراهم میکند که نه تنها تأثیر رکود اقتصادی بر خودکشی را کاهش میدهد، بلکه میتواند به طور تصادفی از بار اقتصادی ناشی از پریشانی عاطفی در هر چرخه اقتصادی بکاهد. |
Niederkrotenthaler و همکاران ]33] | تحقیقات خودکشی، پیشگیری و COVID-19. (2020) | تحریریه – انجام تحقیقات متعدد در خصوص ارتباط بین خودکشی و همهگیری COVID-19 و راههای پیشگیری از آن |
خودکشی شدیدترین نتیجه یک بحران بهداشت روان است. بنابراین باید یک اولویت اصلی در واکنش گسترده سلامت روان به بیماری همهگیر باشد. هنوز هیچ مدرک مستقیمی در مورد تأثیر همهگیری بر رفتار خودکشی وجود ندارد. در حالی که تعدادی از اخبار ژاپن، نیوزیلند و آلمان از کاهش خودکشیها در طی زمان محدودیت خبر میدهند. علاوه بر این، گزارشهای متعددی از برخی کشورهای با درآمد کم و متوسط گزارش شده است که وقایع خودکشی را مربوط به COVID-19 میدانند. با این حال، این گزارشها باید با احتیاط زیادی تفسیر شوند. |
John و همکاران ]34] | روند خودکشی در طی بیماری همهگیر COVID-19. (2020) | تحریریه – شرح روند خودکشی در طی همهگیری COVID-19 در کشورهای مختلف و ارائه توصیههایی پیشگیری از آن |
چندین عامل از جمله، مشکلات دسترسی به خدمات بهداشت روان، ترس، رکود و مشکلات اقتصادی، بیکاری، اختلال در ارتباطات اجتماعی، اختلالات تحصیلی، زمینهساز شیوع افکار و رفتار خودکشی در طی اپیدمی COVID-19، میباشند. گزارش روند خودکشی در کشورهای مختلف حاکی از عدم افزایش میزان خودکشی در (ماساچوست، ایالات متحده آمریکا، ویکتوریا، استرالیا، انگلیس) و کاهش موارد خودکشی در (ژاپن، نروژ) در ماههای ابتدایی همهگیری بوده است. شواهد مربوط به اپیدمیهای قبلی نشان میدهد که کاهش کوتاه مدت خودکشی میتواند در ابتدا رخ دهد، احتمالاً به پدیده "دوره ماه عسل" یا "کنار هم کشیدن" مرتبط است. این پدیده زمانی اتفاق میافتد که در ابتدا به دلیل اشتباه در محاسبات و یا آمار و اطلاعات موارد بیماری کمتر از مقدار موجود محاسبه و یا برآورد گردد ولی در ادامه افزایش یابد. |
Gunnell و همکاران ]35] | خطر خودکشی و پیشگیری از آن در طی بیماری پاندمیک COVID-19. (2020) | اظهار نظر – جمعآوری اطلاعات از مطالعات مشابه انجام گرفته و استفاده از ایدههای مختلف محققین برای پیشگیری از خودکشی در طی این اپیدمی |
پاندمی این بیماری و اثرات آن بر روی سلامت روان، اقتصاد، ترس و اضطراب، بیکاری و عوامل استرسزای مالی، تنهایی، خشونت و مصرف الکل ناشی از جداسازی، قرنطینه و فاصلهگذاری اجتماعی در خانوادهها و انگ ناشی از ابتلاء به بیماری برای خود فرد و خانواده او با درگیر کردن شدید افراد آسیبپذیر باعث افزایش روند میزان خودکشی و اقدام به آن میگردد. مداخلات و برنامههای مبتنی بر شواهد از جمله کمک گرفتن از خطوط تلفن بحران و آموزشهای دیجیتالی، روشهای جایگزین آموزش تحصیلی دانشآموزان، فعال کردن بازار کار و کمکهای مالی برای حمایت از افراد در معرض خطرخودکشی پیشنهاد میگردد. |
Wasserman و همکاران ]36] | تطبیق استراتژیهای پیشگیری از خودکشی مبتنی بر شواهد در طی و پس از همهگیری COVID ‐ 19. (2020اکتبر) در سوئد |
اظهار نظر- ارائه استراتژیهای ضروری جهت کاهش موارد خودکشی در طی و بعد از همهگیری COVID‐19 |
رکود اقتصادی، کاهش دسترسی به مراقبتهای بهداشتی، افزایش دسترسی به وسایل کشنده خودکشی، گزارش نامناسب رسانهها در سطح جامعه، محروم کردن از سلامت روان و فعالیتهای پیشگیرانه در سطح جامعه، درگیریهای بین فردی، غفلت و خشونت، بیکاری، فقر، تنهایی و ناامیدی در سطح فردی؛ به افزایش افسردگی، و در نهایت خطر خودکشی کمک میکنند. اقدامات پیشگیری از خودکشی و ایجاد استراتژی مناسب در طی و پس از همهگیری COVID-19 از جمله پیشگیری از فقر و نابرابریها، اولویتبندی دسترسی به مراقبتهای بهداشت روان، گزارش رسانهای مسئول، جلوگیری از افزایش مصرف الکل و محدودیت دسترسی به وسایل خودکشی از اهمیت جهانی برخوردار است. |
Weems و همکاران ]37] | افزایش خطر خودکشی به دلیل تأثیرات اقتصادی و اجتماعی، اقدامات اجتماعی متفاوت برای مقابله با بیماری همهگیر COVID‐19: پیشبینی | نویسندگان با استفاده از برآوردهای قبلی تأثیر بیکاری و انزوای اجتماعی را بر میزان رفتار خودکشی بررسی کردند. | براساس برآورد اولیه میزان افزایش خودکشی در سراسر جهان به دلیل افزایش بیکاری و انزوای اجتماعی میتواند نزدیک به 50000 نفر باشد. تفسیر سیاست، بودجه و مداخلات لازم برای رسیدگی به تأثیر بهداشت روان همهگیری COVID-19 مورد نیاز است. این مدل را میتوان برای پیشبینی اثرات محلی یا منطقهای اضافی استفاده کرد. تلاشها برای پیشگیری از شیوع COVID-19 میتواند در برابر این اثرات بالقوه بهداشت روان باشد. |
نام محقق | عنوان، محل و سال انتشار مقاله | ابزار جمعآوری اطلاعات و روش اجرا | مهمترین یافتههای مطالعات |
38 ] Moutier] | پیشگیری از خودکشی در دوره COVID-19 تبدیل تهدید به فرصت | مرور و آموزش بالینی – شرح عوامل مؤثر بر رفتار خودکشی در طی اپیدمی COVID-19 و ارائه راههای پیشگیری |
پیشگیری از خودکشی در دوره COVID-19 نیازمند پرداختن به عوامل خطر خودکشی ازجمله، عدم ارتباط اجتماعی، تنهایی، ترس از ضررهای شغلی یا مالی، اختلال در مدرسه و تحصیلات دانشگاهی، اختلال در ساختار و عملکردهای اجتماعی زندگی، از دست دادن عزیزان و افزایش دسترسی به وسایل کشنده مثل، سلاح گرم و مواد افیونی میباشد. خرید سلاح گرم در ماه مارس 2020 در آغاز COVID-19، در مقایسه با سالهای قبل در ماه مارس، 85 درصد، فروش الکل 13 درصد و مرگ ناشی از سوء مصرف دارو، 18 درصد در ایالات متحده افزایش یافته است. نظرسنجی اخیر CDC افزایش افکار خودکشی و تماس با خدمات بحرانی، را نشان داده است. افزایش کلی در جستجوی کمک شاخص مهمی در کاهش خطر خودکشی محسوب میگردد. |
Que و همکاران ]39[ | افزایش آگاهی پیشگیری از خودکشی در طی بیماری همهگیر COVID ‐ 19. (2020 اکتبر) | مروری – یک جستجوی سیستماتیک از طریق PubMed برای بررسی جامع عوامل خطر خودکشی در طی همهگیری کووید 19 در 17 ژوئیه سال 2020 انجام شد. |
در مجموع 454 مطالعه پس از جستجوی اولیه به دست آمد که 64 مقاله رابطه بین بیماریهای عفونی و خطر خودکشی را بررسی کرده بودند. مهمترین عوامل مؤثر بر خودکشی و اقدام به آن در این مطالعات: 1) قرنطینه به دلیل قطع ارتباط اجتماعی 2) بدتر شدن شرایط اقتصادی و افزایش بیکاری 3) پخش و انتشار اطلاعات نادرست در مورد COVID-19 و اخبار مرتبط با خودکشی و ذکر جزئیات روش و مکان خودکشی 4) ارتباط بین خودکشی و اختلالات روانی (یعنی افسردگی، اختلال دو قطبی، بیخوابی و اعتیاد به مواد مخدر) کاملاً ثابت شده است. 5) سابقه اقدام به خودکشی قویترین عامل پیشبینی کننده خودکشی بعدی است. 6) دسترسی به خدمات بهداشت روان برای افراد در طول همهگیری COVID-19 ضروری است. دولت چین بیش از 600 خط تلفن مشاوره رایگان برای کمک به کاهش استرس افراد و 415 متخصص بهداشت روان برای ارائه مداخلات رو در رو برای افراد با خطر بالا استخدام کرده است. 7) مداخلات مناسب و مؤثر و همچنین حمایت و بسیج اجتماعی قوی برای کاهش خطر خودکشی لازم است. |
Sher [40] | تأثیر همهگیری COVID-19 بر میزان خودکشی. (2020 اکتبر) | مروری- بررسی مطالعات انجام گرفته و ارائه راهکارهای مناسب جهت کاهش موارد خودکشی در طی همهگیری COVID-19 |
مطالعات مختلف نشان دادهاند که بیماری همهگیر COVID-19 دارای تأثیرات روانی و اجتماعی عمیقی از جمله، ناراحتی، اضطراب، ترس از سرایت، افسردگی و بیخوابی در جمعیت عمومی و متخصصان مراقبت بهداشتی میباشد. این عوامل ممکن است منجر به ایجاد یا تشدید افسردگی، اضطراب، مصرف مواد و سایر اختلالات روانپزشکی در افراد آسیبپذیر از جمله افراد با اختلالات روانپزشکی از قبل و افرادی که در مناطق با شیوع بالای بیماری زندگی میکنند شود. این موارد با رفتار خودکشی در ارتباط است. برای کاهش موارد خودکشی در طی بحران COVID-19، باید تبلیغات اساسی در رسانههای اجتماعی برای ارتقاء سلامت روان و کاهش پریشانی در جمعیت عمومی صورت گیرد. |
نام محقق | عنوان، محل و سال انتشار مقاله | ابزار جمع آوری اطلاعات و روش اجرا | مهمترین یافتههای مطالعات |
Khan و همکاران ]41[ | مردان، خودکشی و COVID-19: تجزیه و تحلیل و مداخلات حیاتی برای مردانگی. (2020) | تفسیر- گزارش موارد بررسی ارتباط بین خودکشی و COVID-19 و تأثیر این ارتباط در مردان |
مردان در هر زمان، در سراسر مناطق و گروههای اقتصادی و اجتماعی و قومی نسبت به زنان میزان خودکشی بالاتری را نشان دادهاند. یک بررسی اخیر روزنامه بینالمللی آنلاین، 15 مورد خودکشی و 2 مورد اقدام به خودکشی را به اثر همزمان COVID-19 نسبت داده است که همه قربانیان به جز یک مورد مرد بودند. در یک بررسی خاص در پاکستان 12 مورد خودکشی و 4 مورد اقدام به خودکشی مربوط به COVID-19 را شناسایی کرد. 12 نفر مرد بودند. یک بررسی در بنگلادش 9 مورد خودکشی مرتبط با COVID-19 را به تصویر میکشد که 5 مورد آن مردانی بودند که با محدودیتهای مالی ناشی از همهگیری روبرو شده بودند. در کوتاه مدت، پیشگیری از خودکشی مردان وابسته به COVID-19 نیاز به ترکیبی از سرمایهگذاری فوری در کمپینها و برنامههایی با هدف پشتیبانی، خطوط تلفنهای بحران و خطوط کمک رسانههای اجتماعی و اقدامات اقتصادی هدفمند دارد. |
Mamuna و همکاران ]42[ | خودکشی افراد مشهور هندی قبل و در طی بیماری همهگیر COVID-19 و عوامل خطر مرتبط با آنها: شواهدی از گزارشهای رسانهای (2020 سپتامبر 8) | نامه نگاری – گزارش موارد برای استخراج اطلاعات از گزارشهای رسانهای از موتور جستجوی Google News برای بازیابی مقالات مرتبط استفاده شد. |
طی 17 سال گذشته، بین سالهای 2002 تا 2019، 16 مورد از چهرههای مشهور سینمای هند خودکشی کردهاند. (ده مرد و شش زن). هفت مورد خودکشی افراد مشهور در طی همهگیر COVID-19 طی یک دوره سه ماهه گزارش شده است. شایعترین علت خودکشی گزارش شده در دورههای زمانی مختلف افسردگی (17 نفر)، مشکلات خانوادگی (3 نفر)، اختلال دوقطبی (1 نفر) و دلایل شخصی (1 نفر) همراه با یک مورد که علت خودکشی گزارش نشده است. بیشترین موارد خودکشی (10 نفر) از شهر بمبئی گزارش شد. تنهایی مرتبط با قرنطینه توانایی ایجاد افسردگی را دارد که در صورت عدم درمان فرد مبتلا را به سمت خودکشی سوق میدهد. |
Shoib و همکاران ]43[ | عوامل مرتبط با خودکشی و شیوع COVID-19 در هند (2020). | گزارش موارد تمامی روزنامههای هند با زبان انگلیسی از تاریخ 25 ژانویه تا 18 آوریل سال 2020 با استفاده از کلمات کلیدی suicide,’ ‘India,’ ‘Corona,’ ’COVID-19’, ‘Self-harm در گوگل مورد بررسی قرار گرفت. |
در مجموع 22 روزنامه، 32 گزارش مربوط به خودکشی کامل در طول دوره مطالعه را ارائه داده بودند. از 34 خودکشی کامل، 18 نفر بزرگسالان جوان (18 تا 35 سال) و 28 نفر مرد بودند. در میان دلایل گزارش شده، بیشترین میزان ترس از عفونت در16 نفر، تعبیر غلط از تب به عنوانCOVID-19 در 9 نفر، افسردگی و تنهایی در 7 نفر، و ننگ از عفونتCOVID-19 در 4 نفر بود. ترس، اضطراب همراه با عفونت COVID-19، تفسیر غلط تب به عنوان COVID-19، انتشار بیرویه و غیرقابل کنترل اخبار، اطلاعات غلط و فیلمهای جعلی در شبکههای اجتماعی، از دست دادن شغل، افزایش اختلافات خانوادگی و بیماری روانی یا پزشکی که از قبل وجود داشته است عوامل مستعدکننده برای افزایش خودکشی میباشد. |
Islam[44] | وضعیت و عوامل خطر خودکشیهای مرتبط با COVID-19 در بنگلادش. (2020 ژانویه1) | گزارش موارد - با استفاده از موتورهای جستجوی آنلاین (Google و Bing) برای جمعآوری اطلاعات گذشتهنگر در پرتالهای خبری آنلاین در مطبوعات بنگلادشی بین 1 مارس 2020 و 31 ژوئیه 2020 استفاده گردید. |
به طور کلی 32 مورد خودکشی ناشی از COVID-19 که توسط رسانههای مطبوعاتی بنگلادش گزارش شده بود، شناسایی گردید. اولین حادثه خودکشی مربوط به COVID-19 در 23 مارس سال 2020 اتفاق افتاد. از 32 قربانی، 21 نفر مرد و 11 نفر زن بودند. متوسط سن قربانیان 35.5 سال بود. روش اصلی خودکشی حلقآویز 23 نفر و به دنبال آن مصرف سم 5 نفر، افتادن از ارتفاع 3 نفر و خودسوزی 1 نفر بود. مهمترین عوامل زمینهساز رفتار خودکشی در دوره این اپیدمی، بیکاری، ترس، بیگانه ستیزی، افسردگی، ننگ اجتماعی، اختلافات خانوادگی، گرسنگی، فقر، بدهی و اختلاف والدین بود. سه نفر از قربانیان مبتلا به COVID-19 بودند، یک نفر قبل از خودکشی از COVID-19 بهبود یافته و 28 نفر به COVID-19 تشخیص داده نشده بودند. |
Manzar و همکاران ]45[ | خودکشی COVID-19 در میان نوجوانان و جوانان در حین محدودیتها: یک مطالعه اکتشافی بر اساس گزارش رسانهها. (2020) | گزارش موارد – از روش نمونهگیری هدفمند از طریق جستجوی اخبار گوگل، بین 15 فوریه تا 6 ژوئیه استفاده شد. |
گزارشها در مجموع 37 مورد خودکشی در 11 کشور را شامل میشود. بیشتر خودکشیهای گزارش شده در میان مردان 21 مورد، و میانگین سنی کل قربانیان 16.6 سال بود. حدود دو سوم خودکشیها از سه کشور، هند (11 مورد)، انگلستان (8 مورد) و ایالات متحده آمریکا (6 مورد) بوده است. از 23 دانشآموزی که خودکشی کرده بودند، 14 نفر از آنها در مدرسه بودند. حلقآویز متداولترین روش خودکشی در 51.4 درصد موارد بود. شایعترین علل خودکشی مربوط به رنجهای ذهنی مانند افسردگی، تنهایی و پریشانی روانشناختی بود، در حالی که تحصیلات آنلاین یا پریشانی شدید علمی به عنوان دومین عامل خطر و پس از آن پریشانی روانشناختی مربوط به اعتیاد و COVID-19 بود. |
Aziz و همکاران ]46[ | COVID-19 و وقوع خودکشی در بنگلادش. (2020) | گزارش موارد – استفاده از گزارشهای رسانهای موارد خودکشی از مارس تا ژوئن سال 2020، انتخاب روزنامههای آنلاین بنگالی و انگلیسی بنگلادشی و استفاده از یک روش نمونهگیری هدفمند. |
از 10 مورد مشاهده شده 8 مورد به دلیل بحران مالی، یک مورد به دلیل اجتناب خانواده و همسایگان به دلیل ترس از انتقال COVID-19 و یک مورد دیگر ترس از مرگ و سرخوردگی بود. از این تعداد 6 مورد مرد و 4 مورد زن بودند. دلایل اصلی خودکشی مرتبط با COVID-19 شامل: ترس از عفونت COVID-19، مشکلات مالی، تحریم اجتماعی توسط دیگران و عدم امکان بازگشت به خانه از خارج کشور، موارد بهداشت روان مانند ناامیدی، افسردگی، ترس و اضطراب، حمایت نشدن توسط خانواده خود به دلیل ترس از ابتلاء بود. شیوع COVID-19 یک بحران اقتصادی به ویژه برای کشورهای جهان سوم ایجاد کرده است که زمینهساز رفتار خودکشی میباشد. |
Mamun و همکاران ]14[ | اولین مورد خودکشی COVID-19 در بنگلادش به دلیل ترس از COVID-19 و بیگانه هراسی: استراتژیهای احتمالی پیشگیری از خودکشی (2020). | گزارش مورد- توصیف یک واقعه رخ داده و بیماری با استفاده از مقالات انجام گرفته در این زمینه. |
مانند سایر همهگیریهای بیماریهای قبلی، COVID-19 و متعاقب آن، فاصلهگذاری اجتماعی، جداسازی و قرنطینه، و همچنین اختلال در عوامل اقتصادی و اجتماعی میتواند عواقب غیر قابل پیشبینی از جمله اختلالات روانشناختی (استرس، اضطراب، غم، نگرانی، عصبانیت، دلخوری، سرخوردگی، احساس گناه، درماندگی، تنهایی و عصبانیت) که زمینه ساز رفتارهای خودکشی هستند را ایجاد کند. همچنین سطح تحصیلات کم، باورهای غلط و ترس از ابتلای دیگر افراد روستا و خانواده به این بیماری زمینهساز خودکشی فرد بوده است. انجام مطالعات بیشتر، مراقبتهای بهداشت روان افراد در معرض خطر، پرهیز از گوش دادن و نشر اطلاعات در زمینه این بیماری از منابع نامعتبر و استفاده از خدمات روانپزشکی توصیه گردیده است. |
Dsouza و همکاران ]47[ | وقوع خودکشی تجمع یافته COVID-19 در هند: ترس از عفونت COVID-19 عامل برجستهای است. (2020 مه 28). | گزارش موارد استفاده از گزارشهای مطبوعاتی و الگو گرفتن از مطالعات انجام شده در این زمینه. با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند، از روزنامههای پر طرفدار هند |
از ابتدای مارس تا 24 مه سال 2020، هفت روزنامه آنلاین پرطرفدار انگلیسی هند مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 72 مورد خودکشی از 69 گزارش روزنامه دارای معیارهای ورود به مطالعه به دست آمد. بیشتر موارد خودکشی مرد بودند (63 نفر) و سن افراد از 19 تا 65 سال بود. ترس از عفونت COVID-19 (21نفر)، بحران مالی (19 نفر)، تنهایی، تحریم اجتماعی و فشار قرنطینه شدن، بیشترین عامل زمینهساز خودکشی و اقدام به آن در موارد گزارش شده مربوط به COVID-19 بودند. |
Mamun و همکاران ]48[ | خودکشی در بیمارستان به دلیل عدم درمان توسط کارکنان بهداشت و درمان ترس از عفونت COVID-19 در بنگلادش؟(دسامبر 2020 ) | گزارش مورد - شرح ماجرای خودکشی یک زن در بیمارستانی در بنگلادش به دلیل امتناع ورزیدن پزشکان و پرستاران از بستری و درمان وی. |
طیف گستردهای از دلایل از جمله: ترس از عفونت COVID-19 رکود اقتصادی، تحریم اجتماعی و بیگانه ستیزی نسبت به افراد مشکوک به COVID-19، قرنطینه، احساس تنهایی و انزوا در نتیجه بستری شدن و استرس مربوط به محیط کار میتواند بر بروز رفتار خودکشی در دوره این اپیدمی مؤثر باشد. اما در اینجا دلیل دیگری برای خودکشی مرتبط با COVID-19 گزارش شده است - سهل انگاری در درمان توسط ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی بنگلادش. کمبود تجهیزات محافظت شخصی مناسب و با کیفیت، ترس از آلوده کردن خانواده خود، عدم دسترسی سریع به آزمایش در صورت بروز علائم، عدم اطمینان از پشتیبانی کردن توسط کارفرما، عدم دسترسی به مراقبت از کودکان در طی افزایش ساعات کار و تعطیلی مدارس، عدم حمایت از سایر نیازهای شخصی و خانوادگی به دلیل افزایش ساعات کار و تقاضا (غذا، آبرسانی، اسکان، حمل و نقل)، عدم دسترسی به اطلاعات به روز و ارتباطات مربوط به COVID-19، دلایل تأثیرگذار بر سلامت روان متخصصان مراقبتهای بهداشتی خط مقدم در سطح جهان میباشد. |
Mamun و همکاران ]49[ | اولین مورد خودکشی کودک کشی COVID-19: بحران مالی و ترس از عفونت COVID-19 عوامل ایجاد کننده هستند. (2020 دسامبر) | گزارش مورد – شرح ماجرای کودککشی و خودکشی یک خانم به دلیل ترس و وحشت زیاد از ابتلاء به COVID-19 با توجه به ابتلای قبلی شوهرش. |
بحران مالی و ترس از عفونت ممکن است منعکسکننده خطر وقوع خودکشی در خانوادههای فقیر، خانوادههای در قرنطینه و از نظر COVID-19 مثبت باشد. ترس از ابتلاء به عفونت در این اولین مورد خودکشی کودککشی COVID-19، نقش داشته است، زیرا شوهر قبلاً به COVID-19 آلوده شده بود. اگرچه مسلماً کودک شش ماهه از ابتلاء به ویروس در امان بوده، اما زن به اشتباه تصور میکرد که وی در معرض خطر عفونت است. این موضوع نقش مخرب اطلاعات غلط COVID-19 را منعکس میکند. وحشت و ترس ناشی از اطلاعات غلط ممکن است به عنوان یک چالش بهداشت روان در مبارزه با بحران COVID-19 تلقی شود. ارائه کمکهای مالی برای افراد نیازمند، انتشار اطلاعات معتبر، به روز و قابل اعتماد مربوط به COVID-19، برای کاهش ترس و اجرای استراتژیهای ارتقاء سلامت روان میباشد. |
Pirnia و همکاران ]50[ | غم ناشی از COVID-19 یک بیماری ذهنی، اولین خودکشی خانوادگی در ایران. (2020) | نامه به سردبیر - گزارش موارد- گزارش یک خودکشی خانوادگی در طی شیوع COVID-19 |
در ایران، اولین مورد خودکشی توسط پسر نوجوانی در 7 آوریل 2020 در تهران گزارش شد. پدرش سه هفته قبل (18 مارس) به دلیل COVID-19 درگذشت. به گفته نزدیکان وی، نبود مناسک عزاداری برای پدرش و ناراحتی اطرافیان، علت علائم افسردگی و خودکشی برای این پسر بود. دو روز پس از مرگ پسر، مادر وی که تحمل مرگ پسرش را نداشت، خودکشی کرد و فاجعه تلخ خانواده با مرگ مادر پایان یافت. وقتی مرگ غیرمنتظره باشد (مانند مواردی که در بیماری همهگیر COVID-19 مشاهده میشود)، مراسم سنتی غم و اندوه (به عنوان مثال خداحافظی و مشاهده دفن) و حمایت اجتماعی جسمی وجود ندارد. در این شرایط، احتمال اختلال طولانی مدت غم و اندوه و در نهایت رفتار خودکشی وجود دارد. |
Mamun و همکاران ]51[ | خودکشی COVID-19 در پاکستان، نه از ترس COVID-19 بلکه از فقر؟ چالشهای اقتصادی پیشرو برای یک کشور در حال توسعه (2020 مه 11). | گزارش موارد- استخراج موارد خودکشی از گزارشهای مطبوعاتی، مطالعه و بررسی مطالعات انجام گرفته در زمینه موضوع تحت بررسی. |
افزایش میزان خودکشی در طی یک بیماری همهگیر و بعد از آن به دلیل عواملی از جمله اختلالات روانشناختی، رکود اقتصادی، جداسازی و فاصلهگذاری اجتماعی و تنهایی که ایجاد میکند، خیلی غیرمنتظره نیست. از ژانویه 2020، در مجموع 29 مورد خودکشی در رسانههای مطبوعاتی پاکستان گزارش شده است. از این تعداد، 16 مورد خودکشی شامل (12 مورد کامل و 4 مورد اقدام) مربوط به COVID-19 بود. 12 نفر مرد و 4 نفر زن بودند، بیشتر قربانیان از رکود اقتصادی رنج میبردند و فقط چهار نفر از عفونت COVID-19 ترس داشتند. مهمترین عامل خودکشی و اقدام به آن در دوران این بیماری در این مطالعه، رکود اقتصادی، فقر، بیکاری و از دست دادن شغل، استرس و اضطراب شناخته شد. |
Mamun و همکاران ]52[ | پیمان خودکشی مادر و پسر به دلیل مسائل یادگیری آنلاین مربوط به COVID-19 در بنگلادش: گزارش مورد غیرمعمول. (2020) | نامه به سردبیر – گزارش مورد شرح ماجرای خودکشی یک پسر و مادرش به دلیل اختلاف نظر با پدر و اختلالات آموزشی |
در 11 ژوئن 2020، یک دانشجوی دانشگاه خصوصی (22 ساله) و مادرش (47 ساله) از بوگرا Bogra، بنگلادش، با خوردن قرصهای گاز سمی در جنگلی نزدیک به محل زندگی خودکشی کردند. اصطلاح "پیمان خودکشی" معمولاً به خودکشی همزمان دو یا چند فرد در ارتباط نزدیک با انگیزهای مشابه گفته میشود. بیشتر قربانیان پیمان خودکشی زوجهای متأهل، منزوی اجتماعی هستند و اغلب در یک یا هر دو شریک زندگی یک بیماری جسمی جدی وجود دارد. مشاجره مربوط به تحصیل در مدرسه و اینکه پسر و مادر هر دو احساس ستم پدر/شوهر میکنند منجر به پیمان خودکشی آشکار میشود. موارد قبلی خودکشی COVID-19 بنگلادشی گزارش دادهاند که، مشکلات مالی ناشی از محدودیت، ترس از عفونت COVID-19، قرنطینه افراد مشکوک به COVID-19، تنهایی و انزوا، محدودیتهای اجتماعی، استرس مربوط به محیط کار، عدم توانایی بازگشت به خانه و عدم دسترسی به الکل، مهمترین عوامل رفتارهای خودکشی در دوران این همهگیری هستند. |
Hossain و همکاران ]53[ | خودکشی یک کشاورز در طی COVID-19 در هند: چشم انداز عوامل اجتماعی تعیین کننده رفتار خودکشی و استراتژیهای پیشگیری. (2020) | گزارش مورد – استفاده از مطالعات انجام گرفته در این زمینه و ارائه راهکارهای مناسب جهت افزایش سلامت روان و کاهش موارد خودکشی در طی همهگیری این بیماری. |
یک کشاورز 52 ساله از اوتار پرادش هند Uttar Pradesh، با حلقآویز کردن خود از درخت در مزارع کشاورزی، خودکشی کرد. هر چند عوامل استرسزای روانشناختی مهمی را که زمینه ساز رفتار خودکشی وی بود در دوره این بیماری تجربه کرده بود اما دلیل خودکشی وی کمبود کارگر برای برداشت محصول و جلوگیری از هدر رفتن بود. مداخلات منظم بهداشت روان، ارزیابی عوامل اجتماعی رفتار خودکشی، اتخاذ مداخلات چندسطحی چند ساله، همکاری متعهدانه در سطح سیاست بین پزشکان بهداشت، محققان، سیاستگذاران بهداشت و ذینفعان برای رسیدگی به خودکشی در میان کشاورزان آسیبپذیر در هند و حمایت اجتماعی و اقتصادی از افراد آسیب دیده، ضروری است. |
Lathabhavan and Griffiths[54] | اولین مورد خودکشی دانشجویی در هند به دلیل بحران آموزش COVID-19: گزارش مختصر و اقدامات پیشگیرانه. (2020) | نامه به سردبیر – گزارش مورد گزارش یک مورد خودکشی دانشجو به دلیل فقر و اختلالات تحصیلی |
اولین مورد گزارش خودکشی یک دانشجو در هند در تاریخ 2 ژوئن 2020 اتفاق افتاد. یک دختر 15 ساله که پدرش کارگر بود و دو ماه به خاطر کرونا بیکار شده بود. به دلیل فقر مالی و نداشتن تلویزیون و گوشی هوشمند عملکرد تحصیلی وی دچار اختلال گردیده بود. باید به مدیران موسسات دانشگاهی آگاهی داده شود که همه خانوادهها نمیتوانند آموزش مناسب در منزل و یا دسترسی به فنآوری برای کمک به یادگیری آنلاین در شرایط محدودیت را فراهم کنند. بنابراین، حمایت از خانوادهها و روشهای جایگزین مانند ضبط فیلم میتواند به کسانی که به دلیل فقر با مشکلات منابع روبهرو هستند، ارائه شود. |
نام محقق | عنوان، محل و سال انتشار مقاله | ابزار جمع آوری اطلاعات و روش اجرا | مهمترین یافتههای مطالعات |
[55] Qin | مشاهده ملی مرگ توسط خودکشی در 3 ماه اول تحت بیماری همهگیر COVID-19. در نروژ | نامه به سردبیر- مقایسه آمار خودکشی در دوره مارس تا مه سال 2020در نروژ با 5 سال گذشته و ارائه اقداماتی که در این کشور در زمان محدودیت انجام گرفته است. |
آمار مقدماتی مربوط به علت مرگ در دوره 3 ماهه اول تحت بیماری همهگیر COVID-19 در نروژ نشان میدهد که در دوره مارس تا مه سال 2020، 140 مورد خودکشی ثبت شده است یعنی 2.8 مورد در هر 100000 نفر جمعیت است. این میزان کمتر از میزان پنج سال گذشته در همین ماه است. میانگین سنی موارد خودکشی 45 سال میباشد، که تفاوت معنیداری با سالهای گذشته ندارد. طیف گستردهای از اقدامات پیشگیرانه روانشناختی بلافاصله پس از محدودیتها (12 مارس) در نروژ اجرا شده است: باز نگه داشتن خدمات بهداشت روان، ارائه خدمات درمان دیجیتال برای افرادی که دارای اختلال در سلامت روان و مشکلات اعتیاد هستند، ارائه راهنمایی آنلاین بیشتر به ارائه دهندگان خدمات در مورد عوامل خطر و اقدامات پیشگیرانه، تأمین بودجه اضافی برای خدمات تلفن بحران و ارائه بستههای بزرگ پشتیبانی مالی برای کاهش استرس و بیکاری افراد در زمان محدودیتها. |
Isumi و همکاران ]56[ | آیا در زمان تعطیلی مدارس در ژاپن میزان خودکشی در کودکان و نوجوانان تغییر میکند؟ تأثیر حاد اولین موج همهگیر COVID-19 بر سلامت روان کودک و نوجوان کودک آزاری و بیتوجهی (2020 اوت) | این مطالعه به بررسی اثر حاد موج اول بیماری همهگیر COVID-19 در خودکشی در کودکان و نوجوانان هنگام تعطیلی مدارس در ژاپن میپردازد. دادهها: تعداد کل خودکشی در ماه در میان کودکان و نوجوانان زیر 20 سال بین ژانویه 2018 تا مه 2020. | آمار خودکشی در هر ماه کودکان زیر 20 سال بین ژانویه 2018 و مه 2020 از اطلاعات عمومی آمار خودکشی که توسط وزارت بهداشت، کار و رفاه تهیه شده است، بهدست آمد. در سالهای 2018 و 2019، میزان خودکشی از مارس تا مه افزایش یافته است. با این حال، به نظر میرسد میزان خودکشی از مارس تا مه سال 2020، که در زمان تعطیلی مدرسه بود، اندکی کاهش یافته است. در طی تعطیلی مدارس تغییر قابل ملاحظهای در میزان خودکشی مشاهده نگردید. به طور قابل توجهی میزان خودکشی در ماه مه نسبت به مارس افزایش یافته است اما شرایط تعامل ماه و تعطیلی مدرسه معنیدار نبود. به عنوان یافتههای اولیه، این مطالعه نشان داد که موج اول بیماری همهگیر COVID-19 به طور قابل توجهی بر میزان خودکشی در کودکان و نوجوانان در طول تعطیلی مدارس در ژاپن تأثیر نگذاشته است. |
Mamun و همکاران ]57[ | شیوع و عوامل خطر رفتار خودکشی COVID-19 در جمعیت بنگلادشی: آیا متخصصان مراقبتهای بهداشتی در معرض خطر بیشتری هستند؟ (2020 اکتبر) | یک مطالعه مقطعی مبتنی بر وب از طریق سیستم عاملهای رسانههای اجتماعی انجام شد. | در مجموع 3388 پاسخ دهنده در این نظر سنجی شرکت کردند. میانگین سنی آنها 30.41 سال بود. 834 نفر از آنها متخصصان سلامت در خط مقدم بودند. حدود 6.1 درصد از کل شرکتکنندگان رفتار خودکشی داشتند. تجزیه و تحلیل رگرسیون نشان داد که زن بودن، مطلقه بودن و نداشتن فرزند به عنوان پیشبینی کنندههای مستقل برای خودکشی بودند. ارتباط معنیداری بین متغیرهای مربوط به تجهیزات حفاظت شخصی یا مراقبت از بیمار و رفتار خودکشی متخصصان سلامت وجود نداشت. |
Soto-Sanz و همکاران ]58[ | نقاط قوت اجتماعی- عاطفی در برابر آسیبشناسی روانی و ایده خودکشی در ترس از COVID-19. (2020) | توصیفی – یک پروتکل تهیه گردید و شرکتکنندگان به صورت آنلاین نظرسنجی را تکمیل کردند. |
در زمان شروع مطالعه، 1020 بزرگسال اسپانیایی در دوره قرنطینه، از نظر جمعیتشناسی، ترس از COVID-19، علائم اضطرابآور - افسردگی، رشد جمعی و عقاید خودکشی ارزیابی شدند. در مجموع 595 شرکتکننده وارد مطالعه شدند، میانگین سنی افراد 37.18 سال و 72.44 درصد زن بودند. در مورد ایده خودکشی، 12 درصد به گزینه "هرگز" پاسخ دادند. 19.3 درصد اضطراب و 24 درصد نمره افسردگی بالایی داشتند. تفاوت معنیدار آماری در امتیازات به دست آمده برای علائم افسردگی اضطراب و ترس از COVID-19 وجود داشت، که در زنان بیشتر است. شرکتکنندگانی که از ترس COVID-19، وجود علائم اضطرابی-افسردگی نمرات بالاتری ارائه دادند، خطر بیشتری برای گزارش عقاید خودکشی ارائه کردند. |
Caballero-Domínguez و همکاران ]59[ | خطر خودکشی در حین محدودیتها به دلیل بیماری ویروس کرونا (COVID 19) در کلمبیا. (2020 ژوئن 25) | مطالعه مقطعی- ابزار جمعآوری اطلاعات یک پرسشنامه آنلاین بود. که شامل مقیاسهایی برای سنجش خطر خودکشی و و استرس درک شده مربوط به COVID-19 بود. |
نمونه نهایی 700 نفر ساکن کلمبیا بود. سن شرکتکنندگان بین 18 تا 76 سال بود. 476 زن و 224 مرد بودند. 7.6 درصد از شرکتکنندگان خطر خودکشی بالا را گزارش کردند. خطر بالای خودکشی با استرس درک شده بالا مربوط به COVID-19، خطر ابتلاء به افسردگی و بیخوابی همراه بود. این مطالعه نشان داد که از هر 13 نفرکلمبیایی 1 نفر در یک نمونه غیر احتمالی، خطر بالای خودکشی را در طی COVID-19 گزارش کرده است. یافتهها باید در یک نمونه نماینده کلمبیایی تأیید شود. |
Ammerman و همکاران ]60[ | بررسی مقدماتی ارتباط بین COVID-19 و افکار و رفتارهای خودکشی در ایالات متحده. (2020). | توصیفی – استفاده از یک نظرسنجی آنلاین، با هدف درک بهتر وجود و میزان ارتباط بین COVID-19 و افکار و رفتارهای خودکشی در میان بزرگسالان در ایالات متحده انجام شد. |
نتایج از ارتباط بین چندین تجربه مرتبط با COVID-19 (به عنوان مثال، پریشانی عمومی، ترس از آسیب جسمی، اثرات سیاستهای فاصلهگذاری اجتماعی) و ایدههای خودکشی و تلاشهای ماه گذشته پشتیبانی میکند. مشخص گردید که تعداد قابل توجهی از کسانی که اخیراً دارای افکار خودکشی هستند، صریحاً افکار خودکشی خود را به COVID-19 پیوند میدهند. تجزیه و تحلیلهای اکتشافی، یک رابطه اضافی بالقوه بین COVID-19 و رفتار خودکشی را برجسته کرد. این یافتهها نیاز به افزایش غربالگری خطر خودکشی و دسترسی به خدمات بهداشت روان را تأکید میکند. توجه ویژه باید به راه اندازی کمپینهای بهداشت عمومی برای انتشار اطلاعات به منظور کاهش پریشانی و اختلالات عاطفی مرتبط با COVID-19 در ایالات متحده باشد. |
Crasta و همکاران ]61[ | مدلسازی خطر خودکشی در میان والدین در طی بیماری همهگیر COVID-19: انعطاف ناپذیری روانشناختی تأثیر عوامل تنشزای COVID-19 بر عوامل خطر بین فردی برای خودکشی را تشدید میکند.(2020) | نمونهای از والدین به عنوان بخشی از یک مطالعه بزرگتر در مورد بیماری همهگیر COVID-19 تهیه و عملکرد خانواده از 27 مارس تا اواخر آوریل 2020، یعنی در قله موج اول در ایالات متحده بررسی گردید. | نمونه شامل 1003 نفر (73 درصد زن، 82 درصد مرد) بودند. شرکتکنندگان اقدامات انعطافپذیر روانشناختی (موجودی انعطاف پذیری روانشناختی چند بعدی)، سازههای بین فردی (فشار سنگین و تعلق خاطر خنثی شده)، میل به مرگ، عوامل تنشزا مربوط به COVID-19 (فشار و از بین رفتن منابع ناشی از COVID-19) را به پایان رساندند. مدلهای مدیتیشن تعدیل شده ارتباط غیرمستقیم قابل توجهی بین عوامل استرسزا در COVID-19 و میل به مرگ را با واسطه فشار سنگین درک شده برای دیگران برجسته میکنند. این مسیر غیرمستقیم توسط انعطافپذیری روانشناختی تعدیل میشود، به طوری که پیوندها در سطوح بالای انعطاف ناپذیری قویتر و در سطح پایین انعطاف پذیری ضعیف یا غیر قابل توجه هستند. یافتهها ارزش هدف قرار دادن انعطاف ناپذیری روانشناختی را به عنوان یک استراتژی مهم برای کاهش خطر خودکشی در طی بیماری همهگیر COVID-19 برجسته کرد. |
Iob و همکاران ]62[ | سوء استفاده، خودزنی و عقاید خودکشی در انگلیس در طی بیماری همهگیر COVID-19. (2020) | گزارش کوتاه – این مطالعه در 21 مارس 2020 آغاز شد، و شامل پرسشنامههای آنلاین است که توسط شرکت کنندگان به صورت هفتگی تکمیل می شود. |
از 55184 نفر شرکتکننده 44775 نفر پرسشنامه را تکمیل کردند. از زمان آغاز محدودیتها در انگلیس، 4121 شرکتکننده (9 درصد) گزارش کردهاند که اختلال روانی یا جسمی را تجربه کردهاند، 7984 شرکتکننده (18 درصد)، فکر خودکشی یا خودزنی را در ماه اول محدودیت تجربه کرده و 2174 شرکت کننده (5 درصد) حداقل یک بار به خود آسیب زدهاند. حدود 50 درصد از شرکتکنندگانی که اختلال روانی یا جسمی را تجربه کرده، افکار خودکشی یا خودزنی را نیز تجربه کرده بودند و 25 درصد از آنها در طی هفته گذشته رفتارهای خودآزاری داشتهاند. حدود 60 درصد از شرکتکنندگان درگیر رفتارهای خودآزاری و 40 درصد از شرکتکنندگان با افکار خودآزاری / خودکشی حداقل در یک ماه محدودیت اصلی به حداقل یک نوع پشتیبانی بهداشت روان دسترسی پیدا کردهاند. |
Ougrin و همکاران ]63[ | ارائه خدمات روانپزشکی اضطراری مرتبط با همهگیری برای خودآزاری کودکان و نوجوانان در 10 کشور (PREP-Kids): یک مطالعه کوهورت بین المللی گذشته نگر. (2020) | کوهورت گذشتهنگر – استفاده از پرونده الکترونیکی بیمار از 23 بخش اورژانس در 10 کشور برای بررسی تفاوت در ارائه خدمات روانپزشکی اورژانس بیمارستان برای خودآزاری جوانان تا 18 سال در مارس و آوریل 2020 در مقایسه با مدت مشابه در سال 2019. |
تعداد کل خدمات بیمارستانهای روانپزشکی اورژانس از 1239 مورد در سال 2019 به 834 مورد در سال 2020 کاهش یافته بود. نسبت جوانان مبتلا به خودآزاری از 50 درصد در سال 2019 به 57 درصد در سال 2020، افزایش یافته بود. در ارائه خدمات خودآزاری، نسبت جوانان مبتلا به اختلالات عاطفی از 58 درصد به 66 درصد، افزایش یافته است. نسبت جوانان پذیرفته شده در بخش مشاهده نیز از 13 درصد به 9 درصد در سال 2020 کاهش یافته است. در زمان محدودیت، احتمالاً ارائه خدمات اورژانس روانپزشکی بیمارستان کمتر است، و بسیاری از کودکان و نوجوانان با موارد اضطراری روانپزشکی ممکن است هیچ خدمتی دریافت نکنند. بنابراین، توسعه خدمات مراقبتهای ویژه جامعه با قابلیت دسترسی باید در اولویت قرار گیرد. |
Mansfield و همکاران ]64[ | در مجاورت COVID-19: اثرات حاد غیرمستقیم همهگیری بر سلامت جسمی و روانی در انگلیس. (1 ژانویه 2020) | با استفاده از سوابق الکترونیکی سلامت از Clinic Research Practice Datalink (CPRD) Aurum (2017-2020، تماسهای مراقبتهای اولیه هفتگی برای شرایط حاد جسمی و روانی (شامل: اضطراب، افسردگی، حوادث حاد مربوط به الکل، آسم و مزمن) محاسبه گردید. | از دادههای مراقبتهای اولیه که به طور معمول از سه سال قبل از همهگیری COVID-19 و چهار ماه پس از معرفی محدودیتهای گسترده در جامعه جمعآوری شده استفاده گردید. جمعیت کلی شامل 9863903 نفر در تاریخ 1 ژانویه 2017 بود. در اکثر شرایط، بین مارس و ژوئیه سال 2020 در مقایسه با دورههای قبل از محدودیت، کاهش سریع و مداوم در تماسهای پزشکان مشاهده شد. در طول مارس 2020 افزایش قابل ملاحظهای در تماس با تشدید تنگی نفس مشاهده شد. بیشترین کاهش نسبی در رفتار تماسی متعاقب معرفی محدودیت، برای موارد دیابتی، افسردگی و خودآزاری مشاهده شد. طی هفتههای آغاز شده از 26 آوریل و 28 ژوئن، تخمین زده شد که به ترتیب 3640 و 3230 تماس (در هر میلیون تماس) کمتر از حد انتظار وجود داشته است، که نشان دهنده بازگشت آرام به سطح تماس قبل از محدودیت است، اما بهبودی کامل نیست. |
Debowska و همکاران ]65[ | یک بررسی مقطعی مکرر و ارزیابی استرس، افسردگی، اضطراب و خودکشی دانشجویان دانشگاه در مراحل اولیه شیوع COVID-19 در لهستان. (2 اکتبر 2020) | با استفاده از یک طرح مطالعه مقطعی مکرر، استرس، افسردگی، اضطراب و خودکشی در بین دانشجویان پزشکی، روانشناسی و سایر دانشجویان ارزیابی گردید. |
شرکتکنندگان از 10 دانشگاه لهستان و پارلمان دانشجویان جمهوری لهستان جذب شدند. جمعآوری دادهها در 5 مرحله، طی 2 ماه اول بیماری همهگیر COVID-19 از (مارس تا آوریل 2020) انجام گرفت. تعداد شرکتکنندگان 7228 نفر ، 82 درصد آنها زن و میانگین سنی آنها 22.78 سال بود. نتایج نشان داد که با پیشرفت و ادامه همهگیری، میزان افسردگی افزایش یافته است. همچنین مشخص گردید که دانشجویان دختر در افسردگی، اضطراب و استرس نمره بالاتری از دانشجویان پسر داشتند. دانشجویان روانشناسی کمترین نمرات افسردگی و اضطراب را ثبت کردند. علائم افسردگی، اضطراب و خودکشی در دانشجویان جوان (18 تا 24 سال) بیشتر از دانشجویان بزرگسال (25 سال) بود. |
Turkington و همکاران ]66[ | رفتار تماس گیرندگان با یک خط راهنمای بحران قبل و در طول بیماری همهگیر COVID-19: تجزیه و تحلیل کمی دادهها. (2020) | این مطالعه تماسهای انجام شده با مؤسسه خیریه ایرلند در یک دوره چهار هفتهای قبل از اولین مورد تأیید شده COVID-19 و در یک دوره چهار هفتهای پس از محدودیت توسط دولت جمهوری ایرلند اعمال شده است. | در رفتار افراد در انواع خوشهای که با رفتار تماس گیرنده تعریف شده است، تغییراتی وجود داشت، جایی که بعضی از انواع تماس گیرندهها تمایل داشتند تماسهای طولانیتری با سرویس در دوره بعد از محدودیتها برقرار کنند. در الگوهای رفتاری تماس گیرندهها با توجه به زمان روز تماس تغییراتی ایجاد شد. به طوری که میانگین طول تماس در ساعات اولیه صبح افزایش یافته بود. یافتهها نشان داد که کاربران سرویس در دوره محدودیت به دلیل افزایش احساس انزوا، بدتر شدن بیماری روانشناختی به دلیل همهگیری و کاهش یا حذف دسترسی به منابع پشتیبانی، بیشتر به خدمات خط تلفنی کمک در هنگام بحران اعتماد کردند. |
Raifman و همکاران ]67[ | نا امنی اقتصادی، انزوای اجتماعی و افکار خودکشی در طی بیماری همهگیر COVID-19. در ایالات متحده (1 ژانویه 2020) | استفاده از دادههای یک نمونه نماینده ملی بزرگسالان 18 ساله یا بیشتر در ایالات متحده. اعضای هیئت مدیره برای شرکت در مطالعه COVID-19 و اثرات استرسزای زندگی بر سلامت روان و بهزیستی (CLIMB) از 31 مارس 2020 تا 13 آوریل 2020 برای تکمیل نظرسنجی دعوت شدند. | برای مقایسه قبل از همهگیری، از دادههای نظرسنجی ملی بهداشت و تغذیه 2017- 2018،، یک نمونه نماینده ملی بزرگسالان غیرنظامی در ایالات متحده با سن 18 سال یا بیشتر که توسط دولت ایالات متحده جمع آوری شده بود، استفاده گردید. در مجموع 1415 (96.3 درصد) نفر از 1470 شرکتکننده در COVID-19 and Life Stressors Impact onMental Health and Well-being (CLIMB) به تمام سؤالات مربوط به تجزیه و تحلیل و 5085 (86.8 درصد) نفر از 5856 شرکتکننده در National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES), به سوالات خودکشی پاسخ دادند. افکار خودکشی بیش از چهار برابر افزایش یافته است، از 3.4 در سال 2018-2017 به 16.3 در صد هزار نفر در سال 2020 رسیده است. بیشترین افزایش مطلق در شیوع افکار خودکشی در سال 2020 در بین شرکتکنندگان با درآمد کمتر از 20000 دلار، شرکتکنندگان 18 تا 29 سال و شرکتکنندگان اسپانیایی تبار بود. افکار خودکشی در بین افرادی که با مشکل پرداخت اجاره، از دست دادن شغل، و تنهایی مواجه بودند، شیوع بیشتری داشت. |
Czeisler و همکاران ]68[ |
بهداشت روان، استفاده از مواد و ایدههای خودکشی در زمان شیوع COVID-19 - ایالات متحده ، 24 تا 30 ژوئن، 2020. (14 آگوست 2020) | برای ارزیابی سلامت روان، مصرف مواد و عقاید خودکشی در طی همهگیری، نظرسنجیهای هیئت نمایندگی در میان بزرگسالان 18 ساله در سراسر ایالات متحده طی 24 تا 30 ژوئن سال 2020 انجام شد. | طی 24 تا 30 ژوئن سال 2020، در مجموع 5412 از 9896 بزرگسال واجد شرایط نظرسنجی مبتنی بر وب را تکمیل کردند. شرکتکنندگان شامل 3683 پاسخ دهندگان برای اولین بار و 1729 پاسخدهندگان که یک نظرسنجی مرتبط را طی 2 تا 8 آوریل ، 5-12 ماه مه 2020 یا هر دو بازه انجام داده بودند. 9/40 درصد افراد حداقل یک مورد نامطلوب بهداشت روانی را گزارش کردند. علائم اختلال اضطراب یا اختلال افسردگی (9/30 درصد)، علائم مربوط به تروما و اختلال استرسزای مربوط به بیماری همهگیر (3/26 درصد) و شروع به کار یا افزایش مصرف مواد برای کنار آمدن با استرس یا احساسات مربوط به COVID-19 (3/13 درصد) بود. 7/10 درصد گزارش کردند که به طور جدی در 30 روز قبل از تکمیل نظرسنجی به خودکشی فکر کردهاند. حداقل یک علامت نامطلوب سلامت روانی توسط بیش از نیمی از پاسخدهندگان 18 تا 24 سال و 44– 25 سال) از نژاد اسپانیایی تبار گزارش شد. |
Li و همکاران ]69[ | عوامل مرتبط با COVID-19 در ارتباط با اختلال خواب و افکار خودکشی در میان مردم تایوان: یک نظرسنجی در فیسبوک. (2020 ژانویه) | یک مقاله پژوهشی براساس یک نظرسنجی آنلاین در فیسبوک - با هدف بررسی عوامل مرتبط با COVID-19 همراه با اختلال خواب و افکار خودکشی طی همهگیری COVID-19 |
1970 شرکتکنندگان از طریق تبلیغات فیسبوک از 10 تا 23 آوریل 2020 جذب شدند. سن بالاتر از 20 سال و زندگی در تایوان شرایط شرکت در مطالعه بود. از آنها خواسته شد که اختلال خواب و افکار خودکشی در هفته گذشته همراه با تعدادی از عوامل مرتبط با COVID-19، از جمله سطح نگرانی، تغییر در تعامل اجتماعی و زندگی روزمره، تداخل تحصیلی/شغلی، سطح حمایت اجتماعی و سلامت جسمی خود را گزارش کنند. 55.8 درصد از شرکتکنندگان اختلال در خواب و 10.8 درصد از افکار خودکشی در هفته قبل را گزارش کردند. فاکتورهای مرتبط با COVID-19 و اختلال خواب، افزایش نگرانی در مورد COVID-19، تأثیر شدیدتر COVID-19 در تعاملات اجتماعی، دریافت حمایت اجتماعی کمتر، تداخل شدید تحصیلی/شغلی، گزارش سلامت جسمی ضعیف بودند. فاکتورهای مرتبط با COVID-19 و افکار خودکشی، شستشوی کمتر دست، حمایت اجتماعی کمتر، سلامت جسمی ضعیف و سن کمتر بودند |
Acharya[70] | شیوع COVID-19 و خودکشی در نپال: فوریت اقدام فوری | یک مطالعه پژوهشی شرح شیوع موارد خودکشی در نپال در طی همهگیری COVID-19 |
در سراسر کشور 1233 مورد خودکشی از آوریل 2020 تا اواسط ژوئیه سال 2020 در کلانتریهای کشور و 414 مورد خودکشی طی فوریه و مارس 2020 در نپال گزارش شده است. آمار نشان میدهد به طور متوسط 414 نفر قبل از شیوع COVID-19 خودکشی کردهاند اما تعداد خودکشی موارد پس از شیوع و محدودیت COVID-19 به 559 مورد رسیده است. از میان موارد خودکشی، 1282 نفر با روش حلقآویز و 365 نفر با مصرف سم خودکشی کردند. شیوع بیماری همهگیر COVID-19 خواستار اقدامات فوری و سرمایهگذاری بالقوه برای مقابله با طغیان گسترده در کشور میباشد. استرس، افسردگی، باورهای غلط، بیکاری، عدم حمایت افراد جامعه در مورد COVID-19، در افزایش میزان خودکشی در نپال نقش دارند. بنابراین، در نظر گرفتن اقدامات روانشناختی و بهداشت روان در طول مدت محدودیت با آگاهی عمومی از حقایق COVID-19 برای کنترل و جلوگیری از اختلالات روانشناختی منجر به خودکشی، بسیار مهم و اساسی است. |
Balaji ]71[ | گرسنگی، ترس و انزوا: تجزیه و تحلیل گزارشهای رسانهای در مورد خودکشی های مربوط به COVID-19 در هند.(2020) | یک مقاله پژوهشی بر اساس جستجوی پیشرفته -Google شناسایی و تجزیه و تحلیل موضوعی گزارش رسانههای اینترنتی در مورد خودکشیهای مرتبط با COVID-19 در هند بین 1 فوریه 2020 و 31 مه 2020 | 370 مقاله یافت شد که شامل 291 مورد خودکشی بوده است. 9/85 درصد از خودکشیها توسط مردان و1/47 درصد موارد خودکشی در افراد بین 20 تا 39 سال رخ داده است. هشت زوج بودند. حلقآویز متداولترین روش (2/63 درصد) بود. دو ایالت Uttar Pradesh و Maharashtra بیشترین تعداد خودکشی و بیشترین آسیب دیدگان COVID-19 را دارا بودند. بیشترین تعداد و بیشترین درصد افزایش در ماه مه سال 2020 ثبت شد. عوامل استرسزای قابل توجه: ترس از ویروس، انزوا، ناامیدی از ارتباط با عزیزان یا بازگشت به خانه و میل به الکل. طیف وسیعی از گروهها به ویژه جمعیتهای خاص (جوانان، مردان) در برابر این عوامل استرسزا آسیبپذیر هستند. |
Singh و همکاران ]72[ | فراخوانی فوری برای اقدامات مقابله با افزایش خودکشیها در طی بیماری همهگیر COVID-19 در نپال (2020). | یک مطالعه پژوهشی هشدار و فراخوانی مردم برای پیشگیری از روند افزایشی خودکشی در کشور نپال به توجه به آمار صعودی و رو به افزایش خودکشی در این دوران. |
مرگ و میر ناشی از خودکشی در نپال طی سالهای2017، 2018 و 2019، به ترتیب 5124 ، 5317 و 5785 که روند افزایشی داشته است. طی بیماری COVID-19، موارد خودکشی 20 درصد افزایش یافت.. از جمله عوارض این اپیدمی، از دست دادن شغل، محدودیتهای سفر، بیماریهای روانی، تعلیق کلاسها و امتحانات دانشآموزان، تغییر سریع روش تدریس در مدارس و دانشگاهها، محدود کردن شبکههای اجتماعی در میان جوانان و جدا نگه داشتن آنها از عزیزان و همسالانشان و در نهایت انزوای اجتماعی و تنهایی از عوامل خطر خودکشی است. بحران خودکشی در دوره این همهگیری نیاز فوری برای به راه انداختن یک کمپین گسترده آگاهی عمومی به منظور شناسایی و آموزش علائم هشدار دهنده خودکشی، و حمایت از افراد در معرض خطر در سراسر کشور را نشان میدهد. |
Nomura[73] و همکاران |
روند خودکشی در ژاپن بر اساس جنسیت در طی همهگیری COVID-19 ، تا سپتامبر 2020 | مطالعه توصیفی- گزارش کوتاه دادههای ماهانه مرگ و میر از دسامبر 2010 تا سپتامبر 2020 از آژانس پلیس ملی ژاپن تهیه گردید. دادهها با استفاده از رگرسیون شبه پواسون تجزیه و تحلیل گردید. |
برای زنان، بیشترین موارد مرگ ناشی از خودکشی به ترتیب در جولای، آگوست و سپتامبر 2020 مشاهده شد. برای مردان، بیشترین تعداد مرگ و میر ناشی از خودکشی به ترتیب در فوریه و ژانویه 2020 مشاهده شد. خودکشی نتیجه شدید بار روانی مرتبط با اقدامات مقابلهای با ویروس (COVID-19) است. نتایج اهمیت پیشگیری از خودکشی مربوط به COVID-19، به ویژه برای زنان را نشان میدهد. دسترسی به موقع به مراقبتهای بهداشت روان و حمایتهای مالی و اجتماعی و همچنین درمان بهینه برای بیماریهای روانی به سرعت مورد نیاز است. |
Radeloff و همکاران ]74[ | روند میزان خودکشی در طول محدودیتهای همهگیری COVID-19 در یک شهر بزرگ آلمان. (2020 ژانویه) | یک مطالعه پژو.هشی دادههای خودکشی در یک شهر بزرگ درآلمان تهیه شد. برای سال 2020، دورههای بدون محدودیت محاسبه و با دادههای سال 2010 تا 2019 مقایسه شد. |
در مجموع 333 مورد خودکشی ثبت و 2791131 سال زندگی بین سالهای 2010 و 2020 سپری شده است. از این تعداد، 42 مورد خودکشی و 300،834 سال زندگی مربوط به سال 2020 است. در سال 2020، میزان خودکشی (SR, per 100,000 LY) کمتر بود. در دورههایی با محدودیتهای متوسط (SR = 8.5)، محدودیت شدید COVID-19 (SR = 7.0) در مقایسه با دورههای بدون محدودیت (SR = 18.0) بود. در مقایسه با سالهای گذشته نشان داد که اختلافات را نمیتوان به تغییرات فصلی نسبت داد. هیچ تفاوتی از نظر سن و جنسیت یافت نشد. |
McIntyre و همکاران | افزایش خودکشی پیش بینی شده در کانادا در نتیجه COVID-19 | مطالعه توصیفی – از مدل رگرسیون Timetrend برای ارزیابی و پیش بینی تعداد خودکشیهای اضافی در سالهای 2020 و 2021 برای دو سناریوی احتمالی پیشبینی به دنبال بیماری همهگیر COVID - 19 استفاده شد. |
داده های سالانه مرگ و میر ناشی از خودکشی و بیکاری (2000 - 2019) از آمار کانادا بهدست آمد. یک درصد افزایش بیکاری با افزایش 1 درصدی خودکشی بین سالهای 2000 تا 2018 همراه بود. در سناریوی اول، افزایش میزان بیکاری منجر به پیش بینی 418 مورد خودکشی درسال 2020-2021 شد. در سناریوی دوم، میزان خودکشی پیش بینی شده در هر صد هزار نفر به 14 مورد در سال 2020 و 6/13 در سال 2021 افزایش یافته است. در نتیجه 2114 مورد خودکشی در 2020-2021 پیشبینی شده است. تأثیر COVID-19 بر بیکاری، تعداد خودکشیهای مازاد در کانادا پیش بینی گردید. نتایج نشان داد که پیشگیری از خودکشی در زمینه بیکاری مرتبط با COVID-19 یک اولویت اساسی است. دسترسی فوری به مراقبتهای بهداشت روان، مقررات مالی و برنامههای حمایت اجتماعی/کار، و همچنین درمان بهینه برای اختلالات روانی ضروری است. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |