جلد 21، شماره 12 - ( 12-1401 )
جلد 21 شماره 12 صفحات 1282-1267 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1401.133
گروه روان شناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران
چکیده: (743 مشاهده)
زمینه و هدف: زنان قربانیان شرایط نابسامان خانواده، آسیبهای اجتماعی و فقر ساختاری هستند. اقدامهای عجولانه، ناآگاهی زنان و عدم توجه به پیامدهای تصمیم با وجود فشارهای شدید وارد آمده بر آنها، زمینه خودکشی را فراهم نموده است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرح‌واره درمانی بر کیفیت زندگی و خودانتقادگری در زنان دارای افکار خودکشی بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام زنان دارای افکار خودکشی مراجعه‌کننده به بیمارستان خورشید شهر اصفهان در سال 1400 بود. تعداد 30 نفر از زنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر)، جایگزین شدند. برای گروه آزمایش روش طرح‌واره درمانی Young به مدت 8 جلسه نود دقیقه (هفته ای یک جلسه) اعمال شد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش ماند. به منظور گردآوری دادهها از پرسشنامه کیفیت زندگیWare Jr وSherbourne و مقیاس خودانتقادگری Gilbert استفاده شد. دادهها با استفاده از آنالیز کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش گروهی طرح‌واره درمانی تأثیر معناداری بر افزایش کیفیت زندگی (029/0=P، 398/5=F) و کاهش خودانتقادگری زنان دارای افکار خودکشی دارد (001/0>P، 865/82=F).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که طرح‌واره درمانی احتمالاً می‌تواند با بهبود کیفیت زندگی و خودانتقادگری در کاهش میزان افکار خودکشی مؤثر باشد. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت میتوانند از طرح‌واره درمانی در کنار سایر روش‌های مؤثر برای بهبود ویژگیهای مرتبط با سلامت استفاده نمایند.
واژه های کلیدی: طرح‌واره درمانی، کیفیت زندگی، خودانتقادگری، افکار خودکشی، زنان
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانپزشكي
دریافت: 1401/8/10 | پذیرش: 1401/12/13 | انتشار: 1401/12/28
دریافت: 1401/8/10 | پذیرش: 1401/12/13 | انتشار: 1401/12/28
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |