جلد 3، شماره 1 - ( 9-1383 )                   جلد 3 شماره 1 صفحات 51-44 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Esfandiarpour I, Rahnama Z, Fahimy F, Salari Z. The Prevalence of Hepatitis B Infection in Patients Suffering from Lichen Planus in Kerman During the Year 1381. JRUMS 2004; 3 (1) :44-51
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-84-fa.html
اسفندیارپور ایرج، رهنما زهرا، فهیمی فرناز، سالاری زریر. شیوع عفونت هپاتیت B دربیماران مبتلا به لیکن پلان در شهرکرمان در سال 1381. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1383; 3 (1) :44-51

URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-84-fa.html


چکیده:   (12899 مشاهده)

خلاصه

سابقه و هدف: لیکن پلان یک بیماری التهابی پاپولواسکواموس است که همراهی آن با بیماری‌های کبدی به خصوص هپاتیت B تا کنون در چندین مطالعه ذکر شده است. با توجه به شیوع روزافزون، هپاتیت B در جامعه ما و اهمیت آلودگی به این ویروس که یکی از معضلات بهداشتی در ایران می‌باشد، مطالعه‌ای در جمعیت شهرکرمان برای بررسی فراوانی موارد مثبت آلودگی با آنتی‌ژن سطحی هپاتیت B (HBsAg) در بیماران لیکن پلان انجام شد تا با میزان فراوانی آن در کل جامعه کرمانی که معادل یک تا دو درصد است، مقایسه شود.

مواد و روش‌ها :در طی این بررسی توصیفی – تحلیلی، مطالعه بر روی120 نفر بیمار مبتلا به لیکن پلان و 183 نفر شاهد سالم از داوطلبان اهداء کننده خون در طی 10 ماه در سال 1381 در شهر کرمان در درمانگاه‌های تخصصی پوست انجام گرفت. تشخیص بیماران بر اساس یافته‌های بالینی و بیوپسی پوست انجام گرفت. آزمایش جستجو برای HBsAg درسرم درخواست شد. جستجو برای HBsAg به روش ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent assay) برای هر دو گروه بیماران و شاهد صورت گرفت.

یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 45/1±75/35 سال و میانگین در گروه شاهد 7/0±7/32 بود. در گروه بیماران 57 نفر
(5/47%) زن و 63 نفر(5/52%) مرد بودند، از گروه شاهد 46 نفر (25%) زن و 137 نفر(75%) مرد بودند. هم‌چنین نتایج نشان داد که شایع‌ترین محل ابتلا به لیکن پلان اندام فوقانی (5/67%) و شایع‌ترین فرم بالینی نوع مخاطی (مخاط ژنیتال و دهان) (5/67% ) و در درجه دوم نوع کلاسیک )65%( بود. درگروه بیماران یک نفر (8/0%) از نظر HBsAg مثبت و در گروه شاهد 4 نفر (2/2%) دارای HBsAg در خون محیطی بودند. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان دادند که بررسی تمام بیماران مبتلا به لیکن پلان از نظر آلودگی به آنتی‌ژن سطحی هپاتیت نوع B لازم نبوده و پیشنهاد می‌شود مطالعاتی با گروه‌های بزرگتر و چند کانونه در سایر نقاط کشور انجام شود تا در مورد ضرورت انجام آزمایش مورد نظر به طور قاطعانه نظر داده شود.

واژه‌های کلیدی: لیکن پلان، هپاتیت B،کرمان

واژه‌های کلیدی: لیکن پلان، هپاتیت B، کرمان
متن کامل [PDF 267 kb]   (2931 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: پوست
دریافت: 1384/9/19 | انتشار: 1383/9/25

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb