چکیده

  زمینه و هدف: اختلالات تیروئیدی از شایع‌ترین بیماری‌های غدد درون ریز می‌باشند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه آنتی‌تیروئید آنتی‌بادی‌ها و ید مصرفی در افراد هیپوتیروئید با افراد سالم، طراحی و اجرا گردید.

  مواد و روش‌ها: طی یک مطالعه مقطعی، به روش نمونه‌گیری غیراحتمالی آسان مبتنی بر هدف تعداد 75 نفر (28 مرد و 47 زن) با سن بین 20 تا 75 سال با تشخیص هیپوتیروئید ( TSH>5mIU/L ، T₄<60nmol/l ، T₃RUP=30 - 40% ) به عنوان گروه مورد و 75 نفر که از نظر سن و جنس با گروه مورد یکسان بودند ولی TSH و T₄ طبیعی داشتند، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. میزان ید ادراری، آنتی‌تیروپراکسیداز (Anti-TPO) وآنتی‌تیروگلوبولین ( (Anti-Tg ‌ در دو گروه مقایسه شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS ‌ و آزمون‌های آماری Fisher’s Exact Test و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و 05/0 p< معنی‌دار تلقی گردید.

  یافته‌ها: در بیماران هیپوتیروئیدی به صورت معنی‌داری میزان ید ادراری کمتر (0001/0 p< ) و غلظت سرمی Anti-TPO و Anti-Tg از گروه کنترل بیشتر ) به ترتیب 0001/0 p< و 0001/0 p< ) بود. در گروه مورد، 50% افراد سنین بالاتر از 60 سال دارای کمبود ید ادراری بودند.

  نتیجه‌گیری: یکی از دلایل اصلی هیپوتیروئیدی در نمونه‌های مورد مطالعه، بیماری‌های خودایمنی تیروئید بود و به نظر می‌رسد علت خودایمنی افزایش مصرف ید نباشد. به علاوه در افراد سالخورده مورد بررسی، مشکل کمبود ید همچنان باقی است و لازم است با توجه به شرایط خاص این افراد، از طرق دیگری اقدام به جبران کمبود ید در آنها نمود.

  واژه‌های کلیدی: آنتی‌تیروئید آنتی‌بادی‌ها، آنتی‌تیروپراکسیداز، آنتی‌تیروگلوبولین‌، ید ادراری، هیپوتیروئیدی