مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  چکیده

  زمینه و هدف: ایستادن و راه رفتن از بیشترین فعالیت‌هایی هستند که انسان به صورت روزمره انجام می‌دهد. در کودکان فلج مغزی به دلیل آسیب سیستم اعصاب مرکزی، اختلالاتی در این عملکردها به وجود می‌آید. یکی از راه‌های بهبود عملکرد ایستادن و راه رفتن آنها، استفاده از AFO ( Ankle foot ortosis ) می‌باشد. از این‌رو، این مطالعه به منظور مقایسه تأثیر دو نوع AFO مفصل‌دار و ثابت بر عملکرد ایستادن و راه رفتن کودکان فلج مغزی اسپاستیک انجام شد.

  مواد و روش‌ها: مطالعه به صورت شبه تجربی مداخله‌ای، بر روی30 کودک فلج مغزی اسپاستیک 8-4 سال مراجعه‌کننده به مؤسسه توانبخشی ولیعصر (عج) شهر تهران انجام شد. این کودکان به طور تصادفی به سه گروه 10 نفره دسته‌بندی شدند. برای گروه‌های اول و دوم به مدت 3 ماه AFO مفصل‌دار یا ثابت تخصص یافت. گروه سوم بدون AFO بود. عملکرد ایستادن و راه رفتن به وسیله آزمون عملکرد حرکتی درشت-88 ارزیابی شد.

  یافته‌ها : در هر سه گروه، بعد از مداخله در عملکرد ایستادن و راه رفتن اختلاف معنی‌داری دیده شد (005/0= p ). اختلاف عملکرد سه گروه از نظر میانگین کلی امتیازهای قبل و بعد از مداخله معنی‌دار بود (015/0 p= ). مقایسه عملکرد گروه مفصل‌دار، با گروه ثابت و گروه شاهد تفاوت معنی‌داری را نشان داد (000/0= p ). اما بین دو گروه ثابت و شاهد تفاوتی دیده نشد.

  نتیجه‌گیری: استفاده از AFO مفصل‌دار تأثیر بیشتری بر بهبود عملکرد ایستادن و راه رفتن کودکان فلج مغزی اسپاستیک دارد و می‌توان آن‌ را به کودکان فلج مغزی که با و یا بدون وسیله کمکی می‌ایستند و یا راه می‌روند توصیه نمود.

  واژه‌های کلیدی: AFO مفصل‌دار و ثابت، فلج مغزی، ایستادن و راه رفتن