مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  چکیده

  زمینه و هدف: اکسی‌توسین با هدف القا و یا تقویت زایمان یکی از شایع‌ترین داروهای مورد استفاده در مامایی است. مطالعات اخیر نشان می‌دهند که اکسی‌توسین در بیش از 50% خانم‌های در حال زایمان استفاده می‌شود . هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر روش‌های درمانی اکسی‌توسین با دوزهای کم و زیاد بر پیامدهای زایمانی بود.

  مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی یک‌سو‌کور روی 120 زن حامله که اندیکاسیون القای زایمان داشتند انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 60 نفره با دوز بالا (6 میلی‌ واحد در دقیقه) و دوز پایین (5/2 میلی‌ واحد در دقیقه) جهت القای زایمان تقسیم شدند. دو گروه از لحاظ زمان زایمان، نوع زایمان و پیامد آن بر روی مادر و نوزاد و همچنین، میزان رضایت مادران از روند زایمانی مورد مقایسه قرار گرفتند. برای مقایسه دو گروه در متغیرهای کمی از آزمون t مستقل و در متغیرهای کیفی از آزمون مجذور کای استفاده شد.

  یافته‌ها: میانگین و انحراف‌معیار مدت زمان مرحله اول زایمان در گروه با دوز کم 57/61 ± 21/189 دقیقه و در گروه با دوز بالا 53/38 ± 72/125 دقیقه بود (001/0> p ). همچنین، میزان رضایت زنان از روند زایمان در گروه با دوز بالا بیشتر از گروه با دوز پایین بود. به طوری که 37 نفر (7/61%) در گروه با دوز بالا در مقابل 17 نفر (3/28%) در گروه با دوز پایین از روند زایمان راضی بودند (002/0= p ).

  نتیجه‌گیری: در مجموع با توجه به این که در حال حاضر در حیطه مامایی تمایل زیادی به کاهش زمان زایمان و به دنبال آن کاهش موارد سزارین وجود دارد و با توجه به نتایج مطالعه حاضر و مقایسه با مطالعات قبلی به نظر می‌رسد روش تجویز اکسی‌توسین با دوز بالا می‌تواند باعث کوتاه شدن مدت زایمان و مدت فاز فعال شود بدون آن که اثرات منفی بر نوزاد داشته باشد.

  واژه‌های کلیدی: القای زایمانی، اکسی‌توسین، دوز، پیامد زایمان