مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

زمینه و هدف: یکی از مراحل زایمان آنگاژمان سر جنین است که به معنای عبور بزرگترین قطر عرضی سر جنین از دهانه لگن می ‌ باشد. در مورد زمان وقوع آنگاژمان در منابع مختلف زمان‌های متفاوتی ذکر شده است. پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی مقطعی است که با هدف تعیین رابطه وقوع آنگاژمان سرجنین در شروع فاز فعال با نتایج زایمان در زنان نخست ‌ زا انجام شده است.

مواد و روش ‌ ها: این مطالعه مقطعی بر روی 471 خانم نخست حامله انجام شده است. نمونه‌های پژوهش شامل زنان مراجعه کننده با قد 145 سانتی‌متر و بیشتر، حاملگی 42-37 هفته و تک قلو، نمایش سر، شروع خودبخودی انقباضات رحمی، دیلاتاسیون کمتر از 4 سانتی‌متر و بدون عوارض بارداری بوده‌اند. از میان این افراد 85 نفر در گروه آنگاژه شده و 386 نفر در گروه آنگاژه نشده در بیمارستان مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج بارداری در دو گروه ثبت شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات ب ه دست آمده از آزمون ‌ های آماری تی و مجذور کای استفاده شده است.

یافته ‌ ها: یافته‏های پژوهش نشــان می ‌ دهد که طول مـــدت فــاز فعـال (001/0 p< )، مرحــله دوم زایمـــان(001/0 p< ) و میزان نیاز به اکسی‏توسین (04/0 p< ) در گروه آنگاژه نشده ، بیشتر از گروه آنگاژه شده می‏باشد. با این وجود، نوع زایمان، طول مرحله سوم زایمان، آپگار دقیقه اول و پنجم در دو گروه تفاوت معنی‏داری ندارند.

نتیجه ‌ گیری: با توجه به یافته‏های فوق می‏توان نتیجه گرفت که عدم آنگاژمان هر چند طول مدت زایمان را افزایش می‏دهد ولی باعث افزایش عوارض زایمانی (از جمله افزایش میزان سزارین، زجر جنینی و آپگار پایین نوزاد) نمی‏شود.

واژه ‌ های کلیدی: آنگاژمان ، نخست ‌ زا ، نتیجه زایمان ، آپگار