چکیده

  زمینه و هدف: پاسخ‌گویی واژه‌ای است که امروزه از لفظ تئوری باید به جنبه عملی مبدل شود. پاسخ‌گویی در بیمارستان‌های آموزشی جنبه حیاتی دارد به همین منظور، این مطالعه، با هدف بررسی ابعاد پاسخ‌گویی از دیدگاه پرسنل در بیمارستان‌های آموزشی کشور انجام شده است.

  مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی در نیمه دوم سال 1390 روی 580 نفر در 5 بیمارستان بزرگ آموزشی کشور در موقعیت‌های شرق، غرب، جنوب، مرکز و شمال کشور انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته روا و پایا شده، با 8 بعد و 31 گویه جمع‌آوری و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، درصد و انحراف معیار) و استنباطی (تی تست ، همبستگی پیرسون) تحلیل شده است.

  یافته‌ها: آزمون ضریب همبستگی پیرسون ارتباط بین تمام ابعاد را مثبت نشان داد. بعد سیاسی با بیشترین میانگین (77/0±68/3) به عنوان بارزترین مؤلفه و بعد فرهنگی با کمترین میانگین (37/1±22/2) کم‌اثرترین متغیر در بهبود پاسخ‌گویی بوده‌اند. در مجموع وضعیت پاسخ‌گویی بیمارستان‌های آموزشی ایران در حد متوسط به بالا با میانگین (68/0±01/3) بوده است.

  نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش، تأثیر 8 بعد معرفی شده را در پاسخ‌گویی بیمارستان‌ها مؤثر دانسته و پیشنهاد می‌کند که با تأسیس واحدی با همین نام و با کمک برنامه‌ریزی استراتژیک مطابق با فرهنگ و جمعیت شناختی منطقه بهبود پاسخ‌گویی را در بیمارستان‌های آموزشی کشور پایه‌ریزی و تقویت نمایند.

  واژه‌های کلیدی: پاسخ‌گویی ، ایران، آموزشی، بیمارستان