gte vml 1]>
زمینه و هدف: سلامت روان یکی از ابعاد مهم سلامتی
محسوب میشود. سلامت روانی دانشجویان علوم پزشکی به لحاظ مرتبط بودن آنها با
سلامت جسم و روان انسانها، از اهمیت ویژهای برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف
مقایسه سلامت روان دانشجویان سالهای اول و آخر دانشکده پرستاری، مامایی و
پیراپزشکی رفسنجان انجام شد.
مواد
و روشها: در این مطالعه توصیفی، کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی که در
نیمسال اول سال تحصیلی 1392-1391، دانشجوی سال اول یا آخر بودند، بررسی شدند.
اطلاعات با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد SCL90
جمعآوری گردید. با توجه به نمره قابل اکتساب (332-0)، وضعیت سلامت روانی در چهار
طبقه: فاقد اختلال روانی (84-0)، اختلال روانی خفیف (168-85)، متوسط (253- 169)، و
شدید (332-254) طبقهبندی گردید. در ﻫﺮ یک از ابعاد، میانگین نمره 1-0، 2- 01/1،
3- 01/2 و 4- 01/3 به ترتیب به عنوان فاقد اختلال، اختلال خفیف، متوسط و شدید در
نظر گرفته شد. اطلاعات توسط آمارهای توصیفی، آزمون دقیق فیشر، t مستقل و مجذور
کای تجزیه و تحلیل گردیدند.
یافتهها: تعداد دانشجویان
شرکتکننده در مطالعه 250 نفر بود. میانگین و انحراف معیار نمره سلامت روان
دانشجویان مورد بررسی 20/46±13/65 به طوری که در دانشجویان سال اول 54/50±56/71 و
در دانشجویان سال آخر 65/29±41/50 محاسبه گردید (001/0=p). شایعترین
اختلالات روانی در دانشجویان، افکار پارانوئیدی، وسواس اجباری و حساسیت در روابط
بین فردی و ارتباط جنسیت با سلامت روان معنیدار بود (031/0=p).
نتیجهگیری: دانشجویان سال اول نسبت به دانشجویان سال آخر، و دانشجویان دختر نسبت به
دانشجویان پسر نیاز به حمایت بیشتری جهت ارتقاء وضعیت سلامت روان دارند. این امر
اتخاذ تدابیری جهت شناخت عوامل مؤثر در بروز اختلالات روانی و بکارگیری اقداماتی
جهت برطرف کردن آنها را ضروری میسازد.
واژههای
کلیدی: سلامت روان، دانشجویان، SCL90،
سال اول، سال آخر
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |