مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف:  غلظت 5/1-5/0 میلی‌گرم در لیتر فلوراید در آب آشامیدنی اثر مثبتی بر دندان‌ها جهت جلوگیری یا کاهش خطر پوسیدگی به‌دنبال دارد. در حال حاضر، فلوراید مورد نیاز برای جلوگیری از پوسیدگی دندان در درجه اول از آب آشامیدنی تأمین می‌گردد. این مطالعه با هدف بررسی میزان فلوراید آب آشامیدنی روستاهای شهرستان رفسنجان و مقایسه آن با استاندارد ملی و سازمان بهداشت جهانی انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی که در سال 1394 در روستاهای شهرستان رفسنجان انجام شد، به صورت سرشماری از تعداد 8 مخزن آب در دو فصل بهار و تابستان (هر فصل 8 نمونه و حجم هر نمونه یک لیتر بود) نمونه‌برداری انجام شد. جهت جمع آوری نمونه‌ها از ظروف پلاستیکی پلی‌اتیلنی یک لیتری استفاده شد. برای تعیین مقدار فلوراید، نمونه‌های آب با استفاده از روش  SPADNS(dihydroxy_3,6_Naphtalene Disulfonate) Sodium2-(Parasulfophenylazo)_  مورد آزمایش قرار گرفت. آنالیز داده‌ها با کاربرد آمار توصیفی (انحراف معیار± میانگین) و تست t زوجی انجام شد.

یافته‌ها: بالاترین میانگین مقدار فلوراید در فصل بهار (13/1 میلی‌گرم در لیتر) و در فصل تابستان (15/1 میلی‌گرم در لیتر) مربوط به مخزن احمدآباد دئفه بود و کمترین میانگین مقدار فلوراید در فصل بهار (30/0 میلی‌گرم در لیتر) و در فصل تابستان (48/0 میلی‌گرم در لیتر) مربوط به مخزن کبوترخان بود. میانگین مقدار فلوراید آب شرب روستاها در فصل بهار 24/0.±71/0 میلی‌گرم در لیتر و در فصل تابستان 21/0± 78/0 میلی‌گرم در لیتر بود که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود (049/0=p).

نتیجه‌گیری: در مجموع، میزان فلوراید آب شرب روستاهای شهرستان رفسنجان (به‌جز مخزن کبوترخان) در گستره استانداردهای سازمان بهداشت جهانی و استاندارد ملی آب آشامیدنی قرار داشت.

واژه‌های کلیدی: آب آشامیدنی، فلوراید، مناطق روستایی، رفسنجان