چکیده

زمینه و هدف: افزایش سن یک عامل خطر شناخته‌شده برای بیماری‌های قلبی-عروقی و سکته قلبی حاد است؛ اما زنان و مردان جوان‌تر هم در معرض خطر ابتلا به این بیماری‌ها هستند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سنی اولین سکته قلبی حاد و عوامل خطر مؤثر بر آن در بیماران بستری در واحد مراقبت‌های قلب بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) شهر رفسنجان طی سال‌های 1382 تا 1391 بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت مقطعی بر روی 1247 پرونده بیمار مبتلا به اولین سکته قلبی حاد انجام گردید. در این مطالعه، جنس، استعمال دخانیات، سابقه فامیلی بیماری قلبی-عروقی، سابقه دیابت، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، تری‌گلیسرید، HDL (High-density lipoprotein)، (Low-density lipoprotein) LDL و کلسترول تام خون به‌عنوان متغیر مستقل و سن اولین سکته قلبی حاد به‌عنوان متغیر وابسته بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آماری t مستقل و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین سن اولین سکته قلبی حاد در این بیماران 00/14±54/60 سال بود. طی سال‌های بررسی میانگین سن اولین سکته قلبی حاد به‌طور معناداری حدود 9 سال افزایش یافته بود (001/0p=). مدل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد جنس مرد (48/3B=-، 003/0p=)، سابقه مصرف سیگار (10/5B=-، 001/0p<)، سابقه خانوادگی مثبت (13/5B=-، 001/0p<) و تری‌گلیسرید خون بالا (52/3B=-، 001/0p<) در کاهش میانگین سنی اولین سکته قلبی حاد تأثیر معناداری دارند.

نتیجه‌گیری: با وجود افزایش میانگین سنی سکته قلبی حاد در این مطالعه، غربالگری افراد پرخطر از جمله مردان، افراد با سابقه مصرف سیگار، سابقه خانوادگی مثبت و افزایش چربی خون از لحاظ وجود عوامل خطر مربوط به این بیماری می‌تواند در کنترل وقوع آن در افراد جوان مفید واقع شود.

واژه‌های کلیدی: سکته قلبی حاد، سن، عوامل خطر، رفسنجان