مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: خودکشی مسئله بسیار مهمی است و در دانشجویان به دلیل اینکه نیروی فعال جامعه هستند، از اهمیتی دوچندان برخوردار است. در این زمینه عوامل متعددی دخیل هستند؛ با شناسایی این عوامل می‌توان از خودکشی دانشجویان تا حد امکان پیشگیری نمود. هدف از مطالعه مروری حاضر، تعیین شیوع افکار و اقدام به خودکشی و عوامل خطر مرتبط با آن در بین دانشجویان ایرانی می‌باشد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مروری منظم است که در آبان ماه سال ۱۳۹۵، با استفاده از موتورهای جستجوگر SID، Magiran، Google Scholar، Pubmed، Scopus و همچنین کلیدواژه‌های Suicide، University، Student و معادل فارسی آنها در ارتباط با خودکشی دانشجویان ایرانی صورت گرفت که در مجموع ۲6 مقاله در آن یافت شد.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که اقدام به خودکشی در دانشجویان از 8/۱ درصد تا 5/۳ درصد و افکار خودکشی از 2/6 درصد تا 7/42 درصد متغیر بوده است. در اکثر بررسی‌های انجام‌شده، خودکشی با اختلالات روانی، به‌خصوص افسردگی، رابطه داشت. افکار و اقدام به خودکشی در دانشجویان مجرد بیشتر از دانشجویان متأهل و در پسران به میزان بالاتری نسبت به دختران برآورد گردید. دوری از خانواده، افکار خودکشی‌گرایانه را افزایش داده است.

نتیجه‌گیری: عمل و افکار خودکشی در دانشجویان ایرانی مسئله‌ای نسبتاً جدی قلمداد گردیده است. در این رابطه می‌توان دانشجویان در معرض خطر را شناسایی کرد و نسبت به اقدام خودکشی در آنها مواضع پیشگیرانه به‌کار برد. همچنین، افکار خودکشی که می‌تواند به اقدام خودکشی بینجامد را تا جای ممکن کاهش داد.

واژه‌های کلیدی: افکار خودکشی، حمایت، اقدام، مطالعه مروری منظم، دانشجویان ایرانی