مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: با توجه به اینکه معاینات رادیوگرافیک در تعیین طرح درمان بیماران با مشکلات پریودنتالی نقش تعیین‌کننده‌ای دارند، لذا این مطالعه با هدف تعیین دقت رادیوگرافی بایت‌وینگ دیجیتال (CMOS) در سنجش میزان تحلیل استخوان آلوئول بین‌دندانی در دندان­های خلفی انجام شده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 61 دندان از 16 بیمار مراجعه­کننده به بخش پریودنتیکس دانشکده دندان‌پزشکی رفسنجان که دارای بیماری پریودنتیت بودند، به‌طور در دسترس انتخاب شدند. بیماران توسط متخصص پریودنتیکس تحت معاینه و پروبینگ قرار گرفتند و فاصله CEJ (Cemento-Enamel Junction) تا کرست استخوان آلوئول، در سطح مزیال و دیستال دندان­های چهار، پنج و شش با پروب مدرج ویلیامز با دقت یک میلی­متر، اندازه­گیری گردید. سپس از بیماران، رادیوگرافی بایت‌وینگ دیجیتال تهیه شد و فاصله فوق­الذکر با استفاده از برنامه نرم‌افزاری آنالیز خطی CMOS توسط یک رادیولوژیست دهان، فک و صورت اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون آماری t زوجی و رگرسیون خطی ساده آنالیز شدند.

یافته­ها: نتایج نشان داد میانگین تحلیل استخوان (میلی­متر) در رادیوگرافی CMOS به‌طور معنی­داری کمتر از معاینه بالینی است )001/0(p<. با مدل رگرسیون خطی ساده می‌توان میانگین تحلیل استخوان در معاینه بالینی را از روی میزان تحلیل استخوان در رادیوگرافی CMOS با دقت بیش از 99 درصد پیش‌بینی نمود.

نتیجه­گیری: رادیوگرافی CMOS، میزان تحلیل استخوان آلوئول بین‌دندانی در دندان‌های خلفی را کمتر از میزان اندازه‌گیری‌شده در معاینه بالینی نشان می­دهد، اما با استفاده از مقادیر اندازه‌گیری‌شده بر روی رادیوگرافی CMOS، می‌توان با دقت بسیار بالایی (بیش از 99 درصد)، عمق پروب را پیش‌بینی نمود. به‌نظر می‌رسد که از این رادیوگرافی می‌توان در اندازه‌گیری میزان تحلیل استخوان آلوئولار بین‌دندانی در دندان‌های خلفی در بالین بیمار استفاده نمود.

واژه­های کلیدی: تحلیل استخوان، رادیوگرافی بایت‌وینگ دیجیتال (CMOS)، پروبینگ، رفسنجان