چکیده
زمینه و هدف: سطوح پلاسمایی مولکول‌های چسبان و نیمرخ لیپیدی به‌عنوان شاخص‌های مهمی در برآورد خطر بیماری‌های قلبی-عروقی به شمار می‌رود. فعالیت ورزشی می‌تواند اختلال عملکرد اندوتلیال را بهبود ببخشد. هدف پژوهش حاضر، تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط به همراه مصرف کورکومین بر مقادیر سرمی 1-VCAM و ICAM-1  در موش‌های چاق یائسه بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 28 سر موش ماده یائسه مسن نژاد ویستار 24 ماهه به‌طور تصادفی به 4 گروه (کنترل، مکمل، تمرین، تمرین+مکمل) تقسیم شدند (7 سر در هر گروه). برنامه تمرینی شامل 8 هفته، 3 جلسه در هفته، هر جلسه 10 مرتبه فعالیت 1 دقیقه‌ای با شدت 50% و 2 دقیقه استراحت بین تکرارها بود که در هفته اول با 14 متر در دقیقه شروع شد و در هفته هشتم به 28 متر در دقیقه رسید. 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرین نمونه خونی از آزمودنی‌ها گرفته شد و سطوح ICAM-1، VCAM-1، تری‌گلیسیرید و کلسترول تام اندازه‌گیری شد. از روش آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و ضریب همبستگی Pearson استفاده شد.
یافته‌ها: غلظت ICAM-1 در گروه‌های تجربی کاهش یافت که در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنادار بود (05/0p>). غلظت VCAM-1 در گروه‌های تجربی کاهش داشت اما معنادار نبود (05/0p>). بین مقادیرICAM-1 وVCAM-1 چهار گروه ارتباط معناداری وجود نداشت. مقادیر تری‌گلیسیرید و کلسترول تام گروه‌های تجربی کاهش یافت اما در مقایسه بین گروهی معنادار نبود (05/0p>).
نتیجه‌گیری: اجرای تمرینات تناوبی با شدت متوسط و مصرف کورکومین با کاهش عوامل خطرساز قلبی-عروقی ممکن است برای پیشگیری از بروز بیماری‌های قلبی مفید باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرین تناوبی، ICAM-1، VCAM-1، چاقی، موش صحرایی