چکیده زمینه و هدف:سندرم گیرافتادگی شانه یکی از علل مهم درد شانه میباشد که بر روی حس عمقی مفصل شانه اثرگذار است. تمرینات زنجیره حرکتی بسته مفیدتر و ایمنتر از تمرینات زنجیره حرکتی باز میباشند. هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر تمرینات تعلیق مقاومتی کل بدن (Total body resistance exercise; TRX) بر حس عمقی مفصل شانه ورزشکاران دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی میباشد. مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، ۲۲ ورزشکار دارای حرکات بالای سر مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه شهر کرمان (سال 1396) بهعنوان نمونه انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه TRX و کنترل قرار گرفتند. تمرینات در مدت 8 هفته، سه روز در هفته و هر جلسه 60 دقیقه اجرا گردید. حس عمقی بهوسیله انعطاف سنج لیتون در چهار حرکت چرخش خارجی، چرخش داخلی، دور شدن و خم شدن بازو ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون t مستقل استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که بین گروه کنترل و TRX در پیش آزمون زوایای چرخش خارجی، داخلی، دور شدن و خم شدن تفاوت معنیداری وجود ندارد (0۵/0<p) اما در پس آزمون تفاوت معنیداری در تمام زوایای هدف چرخش خارجی (001/0>p)، چرخش داخلی (001/0>p)، دور شدن (001/0>p)و خم شدن (015/0=p) مشاهده شد. نتیجهگیری: با توجه نتایج، 8 هفته تمرین TRX بر روی حس وضعیت مفصل شانه ورزشکاران دارای حرکات بالای مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه سر اثرگذار میباشد. بهنظر میرسد میتوان آن را بهعنوان یک روش تمرینی مناسب در ورزشکاران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه مورد استفاده قرار داد. واژههای کلیدی: تمریناتتوانبخشی، ورزشکاران، سندرم گیرافتادگی شانه، حس عمقی