جلد 18، شماره 12 - ( 12-1398 )
جلد 18 شماره 12 صفحات 1300-1287 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
چکیده: (2461 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: درمان‌های محافظه کارانه آرنج تنیس بازان مجموعه‌ای از روش‌های غیرجراحی هستند که برای درمان التهاب اپی‌کندیل خارجی استخوان بازوی افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس‌بازان از آن‌ها استفاده می‌شود. هدف از این مقاله تعیین اثرات درمان‌های محافظه کارانه بر شاخصهای درد، عملکرد و قدرت مشت کردن افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس‌بازان بود.
مواد و روش‌ها: در این مرور نظام‌مند مبتنی بر شواهد، از فرآیند PICO (Patient,Intervention,Comprison,Outcome) استفاده شد. پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، ISI web of knowledge و Scopus در بازه زمانی سال‌های 2000 تا 2017 به صورت پیشرفته مورد جستجو قرار گرفتند. مقالاتی که واجد معیارهای ورود بودند مورد مطالعه و مداخله قرار گرفتند.
یافته‌ها: از میان 76 مقاله اولیه بازیابی شده، 18 مقاله معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند که از میان آن‌ها 15 مقاله در گروه فیزیوتراپی و سه مقاله در گروه اسپیلنت قرار داشتند. از بین این مطالعات چهار مقاله مربوط به اثر درمانی لیزر، چهار مطالعه مربوط به شاک ویودرمانی، دو مطالعه مربوط به آکوپانچر، سه مطالعه مربوط به مدالیته‌های ترکیبی و سه مقاله مربوط به بریس (Brace) بودند. هم‌چنین در یک مطالعه، اثر تنس (TENS؛Transcutanous electrical nerve stimulation) و در مطالعه دیگر، اثر تکنیک‌های بانداژ بررسی شده بود.
نتیجه‌گیری: انواع مدالیته‌های درمانی با مکانیزم‌‌های عملکردی متفاوت برای درمان افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس‌بازان مؤثر است و مداخلات ترکیبی نسبت به تک مداخلات ارجحیت دارد. هم‌چنین ارجحیت یک نوع مداخله خاص به طور قطعی بر مداخله دیگر گزارش نشده است و عوارض جانبی خاصی در خصوص مدالیته‌ها نیز بیان نشده است.
واژه‌های کلیدی: درمان‌های محافظه کارانه، درد، عملکرد، قدرت مشت کردن، سندرم آرنج تنیس‌بازان، التهاب اپی‌کندیلیت خارجی آرنج
زمینه و هدف: درمان‌های محافظه کارانه آرنج تنیس بازان مجموعه‌ای از روش‌های غیرجراحی هستند که برای درمان التهاب اپی‌کندیل خارجی استخوان بازوی افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس‌بازان از آن‌ها استفاده می‌شود. هدف از این مقاله تعیین اثرات درمان‌های محافظه کارانه بر شاخصهای درد، عملکرد و قدرت مشت کردن افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس‌بازان بود.
مواد و روش‌ها: در این مرور نظام‌مند مبتنی بر شواهد، از فرآیند PICO (Patient,Intervention,Comprison,Outcome) استفاده شد. پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، ISI web of knowledge و Scopus در بازه زمانی سال‌های 2000 تا 2017 به صورت پیشرفته مورد جستجو قرار گرفتند. مقالاتی که واجد معیارهای ورود بودند مورد مطالعه و مداخله قرار گرفتند.
یافته‌ها: از میان 76 مقاله اولیه بازیابی شده، 18 مقاله معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند که از میان آن‌ها 15 مقاله در گروه فیزیوتراپی و سه مقاله در گروه اسپیلنت قرار داشتند. از بین این مطالعات چهار مقاله مربوط به اثر درمانی لیزر، چهار مطالعه مربوط به شاک ویودرمانی، دو مطالعه مربوط به آکوپانچر، سه مطالعه مربوط به مدالیته‌های ترکیبی و سه مقاله مربوط به بریس (Brace) بودند. هم‌چنین در یک مطالعه، اثر تنس (TENS؛Transcutanous electrical nerve stimulation) و در مطالعه دیگر، اثر تکنیک‌های بانداژ بررسی شده بود.
نتیجه‌گیری: انواع مدالیته‌های درمانی با مکانیزم‌‌های عملکردی متفاوت برای درمان افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس‌بازان مؤثر است و مداخلات ترکیبی نسبت به تک مداخلات ارجحیت دارد. هم‌چنین ارجحیت یک نوع مداخله خاص به طور قطعی بر مداخله دیگر گزارش نشده است و عوارض جانبی خاصی در خصوص مدالیته‌ها نیز بیان نشده است.
واژه‌های کلیدی: درمان‌های محافظه کارانه، درد، عملکرد، قدرت مشت کردن، سندرم آرنج تنیس‌بازان، التهاب اپی‌کندیلیت خارجی آرنج
واژه‌های کلیدی: درمان‌های محافظه کارانه، درد، عملکرد، قدرت مشت کردن، سندرم آرنج تنیس‌بازان، التهاب اپی‌کندیلیت خارجی آرنج
نوع مطالعه: مقاله مروري |
موضوع مقاله:
ارتوپدي
دریافت: 1397/4/10 | پذیرش: 1398/7/9 | انتشار: 1399/1/1
دریافت: 1397/4/10 | پذیرش: 1398/7/9 | انتشار: 1399/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |