جلد 17، شماره 11 - ( 10-1397 )
جلد 17 شماره 11 صفحات 1002-989 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه رازی
چکیده: (2852 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اثرات آنتی‌اکسیدانی کورکومین، مطالعه حاضر به منظور تعیین اثرات حفاظتیکورکومین بر مسمومیت کبدی القاء شده متاندینون (دیانابول) در موش سوری نر انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 35 سر موش سوری نر بالغ با وزن 2±35 گرم به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. گروه اول 2/0 میلیلیتر نرمال سالین و گروه دوم 20 میلیگرم/کیلوگرم دیانابول خوراکی دریافت نمود. گروههای تیمار علاوه بر دریافت 20 میلیگرم/کیلوگرم دیانابول، کورکومین را با دوزهای 50، 100 و 200 میلیگرم/کیلوگرم به مدت 8 هفته بهصورت گاواژ دریافت کردند. در پایان، آنزیمهای آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز اندازه‌گیری شدند و تغییرات کمی بافت کبد با استفاده از روشهای استریولوژی مورد بررسی قرار گرفت. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: حجم کبد، هپاتوسیتها، سینوزوئیدها و همچنین سطح آنزیمهای آلکالین فسفاتاز و آلانین آمینوترانسفراز در گروه دریافت کننده دیانابول نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌دار یافته بود (05/0>p). کورکومین با دوز 100 و 200 میلیگرم/کیلوگرم بهطور معنیداری (05/0>p) حجم کبد، هپاتوسیتها و سینوزوئیدها و همچنین سطوح آنزیمهای آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز را نسبت به گروه تیمار شده با دیانابول کاهش داد (05/0>p).
نتیجه‌گیری: بهنظر میرسد که کورکومین به علت خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی خود میتواند از تغییرات ساختاری و عملکرد کبدی به دنبال تجویز دیانابول جلوگیری کند.
واژههای کلیدی: متاندینون، مسمومیت کبدی، کورکومین، موش سوری، اثر حفاظتی
زمینه و هدف: با توجه به اثرات آنتی‌اکسیدانی کورکومین، مطالعه حاضر به منظور تعیین اثرات حفاظتیکورکومین بر مسمومیت کبدی القاء شده متاندینون (دیانابول) در موش سوری نر انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 35 سر موش سوری نر بالغ با وزن 2±35 گرم به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. گروه اول 2/0 میلیلیتر نرمال سالین و گروه دوم 20 میلیگرم/کیلوگرم دیانابول خوراکی دریافت نمود. گروههای تیمار علاوه بر دریافت 20 میلیگرم/کیلوگرم دیانابول، کورکومین را با دوزهای 50، 100 و 200 میلیگرم/کیلوگرم به مدت 8 هفته بهصورت گاواژ دریافت کردند. در پایان، آنزیمهای آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز اندازه‌گیری شدند و تغییرات کمی بافت کبد با استفاده از روشهای استریولوژی مورد بررسی قرار گرفت. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: حجم کبد، هپاتوسیتها، سینوزوئیدها و همچنین سطح آنزیمهای آلکالین فسفاتاز و آلانین آمینوترانسفراز در گروه دریافت کننده دیانابول نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌دار یافته بود (05/0>p). کورکومین با دوز 100 و 200 میلیگرم/کیلوگرم بهطور معنیداری (05/0>p) حجم کبد، هپاتوسیتها و سینوزوئیدها و همچنین سطوح آنزیمهای آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز را نسبت به گروه تیمار شده با دیانابول کاهش داد (05/0>p).
نتیجه‌گیری: بهنظر میرسد که کورکومین به علت خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی خود میتواند از تغییرات ساختاری و عملکرد کبدی به دنبال تجویز دیانابول جلوگیری کند.
واژههای کلیدی: متاندینون، مسمومیت کبدی، کورکومین، موش سوری، اثر حفاظتی
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
فارماكولوژي
دریافت: 1397/4/12 | پذیرش: 1397/9/21 | انتشار: 1397/10/25
دریافت: 1397/4/12 | پذیرش: 1397/9/21 | انتشار: 1397/10/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |