مقاله پژوهشی
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 19، اردیبهشت 1399، 192-173
ارزیابی ریسک اکولوژیکی برخی فلزات سنگین غبار انتشار یافته از صنایع غیرفلزی شهرستان اردکان یزد در تابستان سال 1397: یک مطالعه توصیفی
سعید شجاعی برجوئی[1]، حمیدرضا عظیمزاده[2]، اصغر مصلح آرانی[3]
دریافت مقاله: 18/8/98 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 14/10/98 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 3/12/98 پذیرش مقاله: 10/12/98
چکیده
زمینه و هدف: اجرای برنامههای توسعه صنعتی بدون در نظر گرفتن ملاحظات محیطزیستی باعث تداوم ورود آلایندهها به هوا شده است. لذا هدف از این مطالعه تعیین ریسک اکولوژیکی برخی فلزات سنگین غبار تعدادی از صنایع غیرفلزی و تعیین بهترین شاخص در ارزیابی آلودگی منطقه اردکان بود.
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی در فصل تابستان سال 1397، با نصب تلههای غبارگیر اطراف تعدادی صنایع غیرفلزی انجام شد. پس از جمعآوری غبار، غلظت روی، سرب، آرسنیک، آلومنیوم، کبالت، آهن، برلیوم و مولیبدن توسط دستگاه طیفسنجی جرمی پلاسمایی جفت شده القائی اندازهگیری شد. سپس سطح آلودگی فلزات سنگین بر اساس تعدادی از شاخصهای اکولوژیک منفرد و تلفیقی ارزیابی شد. ﺗﺠﺰیﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮنﻫﺎی ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ.
یافتهها: میانگین غلظت روی، سرب، آرسنیک، آلومنیوم، کبالت، آهن، برلیوم و مولیبدن در کلیه نمونهها به ترتیب 961، 08/62، 19/19، 32/13، 91/36527، 42/1 و 22/2 میلیگرم بر کیلوگرم اندازهگیری شد. بر اساس شاخص آلودگی منفرد عناصر سرب، روی و آرسنیک در کلاس آلودگی شدید و بر اساس شاخص منفرد، فاکتور آلودگی دو عنصر روی و آلومنیوم در کلاس بسیار بالا آلودگی قرار گرفتند. کلاس آلودگی شاخصهای تلفیقی درجه آلودگی و درجه آلودگی اصلاح شده به ترتیب قابل توجه تا بسیار بالا و متوسط تا بالا متغیر بود. بر اساس شاخص تلفیقی بار آلودگی، کلیه نمونهها در کلاس آلوده قرار گرفتند.
نتیجهگیری: شاخصهای اکولوژیک منفرد بهترین شاخصها در ارزیابی شدت آلودگی غبار منطقه هستند که در بین عناصر مورد بررسی، فلز روی را به عنوان فلز بحرانی معرفی میکنند.
کلمات کلیدی: فلزات سنگین، غبار صنایع، ارزیابی ریسک اکولوژیکی، اردکان یزد
مقدمه
اجرای برنامههای توسعه صنعتی بدون در نظر گرفتن ملاحظات محیطزیستی در کنار نبود ضوابط روشن و همچنین اجرای ضعیف برخی قوانین موجود جهت حفاظت از محیط زیست، باعث تداوم ورود آلایندهها به آب، خاک و هوا در مناطق مختلف کشور شده است. امروزه آلودگیهای صنعتی به عنوان عمدهترین عامل تخریب محیط زیست محسوب میشوند [1].
از آن جایی که محیط زیست انسانی با سه فاکتور آب، خاک و هوا شرایط ممکن را برای بقاء زیستن و رفاه انسان فراهم می کند، بنابراین هر چه این سه فاکتور درجه سلامت و پاکی بالایی داشته باشند، زندگی انسان از کیفیت بهتری برخوردار خواهد بود. از بین فاکتورهای مذکور، هوا به طور نسبی اهمیت بالاتری دارد چرا که با اندک تغییری در وضعیت طبیعی آن، تنفس به عنوان بدیهیترین فعالیت ممکن انسان شدیداً تحت تأثیر قرار میگیرد [2].
امروزه افزایش انتشار گرد و غبار صنعتی، تهدید جدی برای سلامتی انسان به حساب می آید. فلزات سنگین با اتصال به ذرات گرد و غبار قادرند در مقیاس وسیعی منتشر شوند. این فلزات به علت سمیت، پایداری و تجمع زیستی یکی از آلایندههای جدی در محیط زیست طبیعی و انسانی هستند [3].
مواجهه انسان با مقادیر بسیار ناچیزی از فلزات سنگین از راه تنفس، بلع و تماس پوستی منجر به بروز انواع بیماریهای به دو شکل حاد و مزمن به صورت اسهال، استفراغ، کم خونی، ایجاد اختلال در سیستمهای عصبی، کلیه، قلب، سیستم گردش خون، عقبماندگی ذهنی و کاهش رشد مغزی در کودکان میشود [4]. از سوی دیگر ممکن است سبب آلودگی منابع و مخازن سطحی آب، کاهش کیفیت منابع خاک، از بین رفتن گیاهان و جانوران شود. بنابراین، پایش غلظت و ارزیابی ریسک فلزات سنگین به منظور قضاوت فراگیر و چند جانبه، در بدو ورود به زنجیره ای غذایی و مواجهه پوستی و استنشاقی انسان با این عوامل زیانآور امری پر واضح است [5].
در اکثر مطالعات صورت گرفته، با مقایسه غلظت فلزات سنگین با استانداردهای مختلف جهانی اقدام به ارزیابی آلودگی گرد و غبار و خاک به فلزات سنگین شده است. با وجود این، تنها با مقایسه مقادیر فلزات با استانداردهای موجود نمیتوان قضاوتی همه جانبه و فراگیر در ارتباط با آلایندگی فلزات سنگین در منطقه انجام داد؛ بنابراین در مطالعات مختلف صورت گرفته به منظور تحلیل مناسبتر و فراگیر برای بررسی آلودگیهای زیست محیطی ناشی از فلزات سنگین، شاخصهای متفاوتی مثل شاخصهای انفرادی نظیر شاخص آلودگی (Pollution index ;PI) و شاخص فاکتور آلودگی (Contamination factor; CF) و شاخصهای تلفیقی نظیر شاخص جامع آلودگی نمرو (Nemerow integrated pollution index; NIPI)، شاخص درجه آلودگی (Degree of contamination; DC)، شاخص درجه آلودگی اصلاح شده (Modified degree of contamination; MDC)، بار آلودگی (Pollution load index; PLI) پیشنهاد شده است [7-6].
استفاده از این شاخصها با هدف ارزیابی وضعیت آلودگی یک منطقه در مطالعات مختلفی منعکس شده است. Davashi و همکاران بر اساس دو شاخص PI و MDC توانستند به ترتیب وضعیت آلودگی فلزات سنگین خاک اطراف صنایع پتروشیمی در کلاسهای متوسط تا زیاد و کم تا متوسط طبقهبندی کنند [8]. نتایج تحقیقات Nik ravesh و همکاران بر روی خاکهای سطحی شهرک صنعتی سمنان نشان داد که بر اساس دو شاخص CF و PLI وضعیت آلودگی فلزات سنگین در منطقه به ترتیب از کم تا متوسط و غیرآلوده تا آلوده متغیر است [9]. Sistani و همکاران با استفاده از شاخصهای اکولوژیک منفرد PI و CF و تلفیقی PLI نشان دادند آلودگی فلزات سنگین در خاکهای سطحی اطراف صنایع فولاد کرمان به ترتیب در کلاس های غیرآلوده تا شدید، پایین تا بسیار بالا و غیرآلوده قرار دارند [10].
از آن جایی که تاکنون مطالعه در ارتباط با تعیین آلودگی فلزات سنگین غبار انتشاریافته از صنایع شهرستان اردکان که در ضلع شمال غربی از مرکز شهرستان واقع اند صورت نگرفته است، لذا این مطالعه با هدف تعیین ریسک اکولوژیکی فلزات سنگین آهن، روی، کبالت، سرب، آرسنیک، مولیبدن، برلیوم و آلومنیوم در غبار انتشاریافته از گروه صنایع کاشی سرامیک، شیشه، خاک چینی و شن ماسه بر اساس شاخصهای منفرد نظیر شاخص PI و CF و شاخصهای تلفیقی نظیر NIPI، DC، MDC و PLI انجام شده است. با توجه به نتایج این مطالعه می توان میزان آلودگی به فلزات سنگین غبار صنایع مذکور را اندازهگیری نمود و سازمانهای مرتبط با برنامهریزی شهری، بهداشت شهری، کارشناسان مراکز بهداشتی، شهرداریها و محیط زیست، صنایع و معادن میتوانند از نتایج چنین مطالعهای استفاده نمایند.
مواد و روشها
مطالعهای توصیفی حاضر در فصل تابستان 1397پیرامون تعدادی از صنایع همجوار شامل صنایع کاشی و سرامیک، شیشه، خاک چینی و شن ماسه واقع در ضلع شمال غربی شهرستان اردکان یزد صورت گرفت. همچنین این مطالعه دارای کد اخلاق از دانشگاه یزد به شماره ثبتی IR.YAZD. REC.1398.027 میباشد. با بررسی عکس های هوایی محدوده مورد مطالعه در نرم افزار google earth، مختصات جغرافیایی منطقه به صورت ˝32 ´21 °32 تا ˝41 ´18 °32 عرض شمالی و ˝21 ´58 °53 تا ˝30 ´53 °53 طول شرقی تعیین شد. منطقه مورد مطالعه بر اساس روش Dumbarton از نظر اقلیمی در کلاس خشک و فراسرد قرار می گیرد. این ناحیه با متوسط بارش سالیانه کمتر از 60 میلیمتر و پوشش گیاهی نسبتاً فقیر همراه با طوفانهای گرد و غبار سبب کاهش کیفیت بستر زیست محیطی شده است [1]. اما آنچه بیشتر از همه سبب نگرانی شده است توسعه صنایع غیرفلزی نظیر کاشی و سرامیک، شیشه، خاک چینی، شن و ماسه، گندله سازی و فولاد بوده که فرآیندی تولید در این صنایع در مراحلی نظیر تخلیه و دپوی مواد اولیه، سنگ شکن، آسیاب و کوره پخت میتواند منجر به انتشار عوامل آلاینده مختلفی به هوا و خاک مناطق پیرامونی گردد. پیرامون صنایع مذکور انواعی از کاربریهای اراضی مرتعی و کشاورزی، بیابان و مراکز جمعیتی حساس واقع شده است. به طوری که اراضی زراعی در فاصله دو کیلومتری و مراکز جمعیتی حساس در فاصله سه کیلومتری از این صنایع واقع شدهاند (شکل 1). بر اساس بازدیدهای صورت گرفته از کارخانجات، ظرفیت تولید سالانه سه صنعت کاشی و سرامیک، بیش از 6 میلیون متر مربع و کارخانه شیشه، ظرفیت تولید روزانه 900 تن است. اطلاعات مؤثقی درباره ظرفیت تولید روزانه یا سالانه دو صنعت خاک چینی و کارخانه فرآوری شن ماسه در دسترس نیست.