جلد 12، شماره 5 - ( 4-1392 )
جلد 12 شماره 5 صفحات 352-343 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1618 مشاهده)
زمینه و هدف: رشد بی‌رویه جمعیت منجر به پیدایش روش‌های جدید جلوگیری از بارداری شده، امروزه مردان نقش خود را در مشارکت در استفاده از روش‌های بارداری پذیرفته‌اند. از روش‌های جلوگیری از بارداری روش‌های غیر هورمونی می‌باشد. در روش‌های غیر هورمونی از گیاهان استفاده می‌شود. سداب از دیر باز در طب سنتی ایران به عنوان داروی پیشگیری از بارداری در هر دو جنس کاربرد داشته است. در این مطالعه تأثیر تجویز عصاره آبی گیاه سداب بر بافت بیضه و روند اسپرم‌سازی موش صحرایی بررسی شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه که از نوع تجربی است 30 سر موش صحرایی به شکل کاملاً تصادفی به سه گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ ماده‌ای دریافت نکردند، گروه شاهد نرمال سالین دریافت کردند. همچنین گروه تجربی عصاره آبی سداب به میزان 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم به روش درون صفاقی به مدت 40 روز دریافت کردند. 40 روز بعد از شروع اولین تزریق، حیوانات بیهوش شدند. بیضه راست جداسازی و جهت مطالعات بافت‌شناسی فیکس شد. در این مطالعه، به منظور بررسی آماری از تست‌های ANOVA و Tukey استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تعداد سلول‌های اسژرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید و سلول‌های لایدیگ گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل و گروه شاهد بطور معنی‌داری کاهش یافته است (05/0=p). افزایش ضخامت غلاف سفید بیضه و کاهش قطر لوله منی‌ساز در گروه تجربی نسبت به گروه‌های کنترل و شاهد معنی‌دار بود (01/0=p).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که عصاره آبی گیاه سداب می‌تواند روی فعالیت سیستم تولید مثل، اثر کاهشی داشته باشد و احتمالاً می‌تواند به عنوان ماده‌ای جهت کنترل جمعیت، مفید باشد.
واژه‌های کلیدی: عصاره آبی، سداب، بافت بیضه، موش صحرایی، اسپرماتوژنز
مواد و روش‌ها: در این مطالعه که از نوع تجربی است 30 سر موش صحرایی به شکل کاملاً تصادفی به سه گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ ماده‌ای دریافت نکردند، گروه شاهد نرمال سالین دریافت کردند. همچنین گروه تجربی عصاره آبی سداب به میزان 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم به روش درون صفاقی به مدت 40 روز دریافت کردند. 40 روز بعد از شروع اولین تزریق، حیوانات بیهوش شدند. بیضه راست جداسازی و جهت مطالعات بافت‌شناسی فیکس شد. در این مطالعه، به منظور بررسی آماری از تست‌های ANOVA و Tukey استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تعداد سلول‌های اسژرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید و سلول‌های لایدیگ گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل و گروه شاهد بطور معنی‌داری کاهش یافته است (05/0=p). افزایش ضخامت غلاف سفید بیضه و کاهش قطر لوله منی‌ساز در گروه تجربی نسبت به گروه‌های کنترل و شاهد معنی‌دار بود (01/0=p).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که عصاره آبی گیاه سداب می‌تواند روی فعالیت سیستم تولید مثل، اثر کاهشی داشته باشد و احتمالاً می‌تواند به عنوان ماده‌ای جهت کنترل جمعیت، مفید باشد.
واژه‌های کلیدی: عصاره آبی، سداب، بافت بیضه، موش صحرایی، اسپرماتوژنز
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |