جلد 11، شماره 6 - ( 9-1391 )
جلد 11 شماره 6 صفحات 556-545 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1459 مشاهده)
زمینه و هدف: نیتریک‌اکساید و گیرنده‌های هیستامینی H1 رفتارهای شبه اضطرابی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. علاوه بر این، برهمکنش نیتریک‌اکساید و گیرنده‌های هیستامینی H1، در زمینه تعدیل برخی رفتارها اثبات شده است. این مطالعه برای ارزیابی برهمکنش بین پیریلامین، آنتاگونیست گیرنده‌های هیستامینی H1 و سیستم نیتریک‌اکساید در ناحیه CA1 مغز موش سوری با استفاده از تست ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع طراحی شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 136 موش سوری نر نژاد NMRI با کتامین به علاوه زایلزین بی‌هوش شدند و دو کانول با استفاده از دستگاه استریوتاکسی در ناحیهCA1 هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. بعد از طی یک هفته دوره بهبودی، تست ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون‌های آماری توصیفی و آنالیز واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده گردید.
یافته‌ها: تزریق پیریلامین (9 میکروگرم بر موش) به داخل ناحیه CA1 باعث القاء اضطراب شد. تزریق L- آرژنین (1/0 و 5/0 میکروگرم بر موش) یا L-NAME (5 و 10 نانوگرم بر موش)، دو دقیقه قبل از دوز مؤثر پیریلامین اثر اضطراب‌زای پیریلامین را مهار نمود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده وجود یک برهمکنش پیچیده بین گیرنده‌های هیستامینی H1 و سیستم نیتریک‌اکساید است، که رفتار اضطرابی را در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی تحت تأثیر قرار می‌دهد. فعال یا مهار نمودن سیستم نیتریک‌اکساید پاسخ اضطرابی پیریلامین را در هیپوکامپ پشتی مهار می‌نماید.
واژه‌های کلیدی: نیتریک‌اکساید، پیریلامین، گیرنده‌های هیستامینی H1، ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع، موش سوری
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 136 موش سوری نر نژاد NMRI با کتامین به علاوه زایلزین بی‌هوش شدند و دو کانول با استفاده از دستگاه استریوتاکسی در ناحیهCA1 هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. بعد از طی یک هفته دوره بهبودی، تست ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون‌های آماری توصیفی و آنالیز واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده گردید.
یافته‌ها: تزریق پیریلامین (9 میکروگرم بر موش) به داخل ناحیه CA1 باعث القاء اضطراب شد. تزریق L- آرژنین (1/0 و 5/0 میکروگرم بر موش) یا L-NAME (5 و 10 نانوگرم بر موش)، دو دقیقه قبل از دوز مؤثر پیریلامین اثر اضطراب‌زای پیریلامین را مهار نمود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده وجود یک برهمکنش پیچیده بین گیرنده‌های هیستامینی H1 و سیستم نیتریک‌اکساید است، که رفتار اضطرابی را در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی تحت تأثیر قرار می‌دهد. فعال یا مهار نمودن سیستم نیتریک‌اکساید پاسخ اضطرابی پیریلامین را در هیپوکامپ پشتی مهار می‌نماید.
واژه‌های کلیدی: نیتریک‌اکساید، پیریلامین، گیرنده‌های هیستامینی H1، ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع، موش سوری
واژه‌های کلیدی: نیتریک‌اکساید، پیریلامین، گیرنده‌های هیستامینی H1، ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع، موش سوری
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
زيست شناسي
دریافت: 1399/2/20 | پذیرش: 1399/2/20 | انتشار: 1399/2/20
دریافت: 1399/2/20 | پذیرش: 1399/2/20 | انتشار: 1399/2/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |