جلد 19، شماره 8 - ( 8-1399 )                   جلد 19 شماره 8 صفحات 868-833 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nabardi M, Vaziri Nejad R, Ahmadi Nia H, Rahmani A, Rezaian M. The Update of the Media Guidelines on the Reporting of Suicide: A Continuing Education Article. JRUMS 2020; 19 (8) :833-868
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5384-fa.html
نبردی مهدیه، وزیری نژاد رضا، احمدی نیا حسن، رحمانی عبدالله، رضائیان محسن. به‌روز‌رسانی راهنمای انعکاس اخبار خودکشی در رسانه‌ها: یک مقاله آموزش مداوم. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1399; 19 (8) :833-868

URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5384-fa.html

به‌روز‌رسانی راهنمای انعکاس اخبار خودکشی در رسانه‌ها: یک مقاله آموزش مداوم
مهدیه نبردی ، رضا وزیری نژاد ، حسن احمدی نیا ، عبدالله رحمانی ، محسن رضائیان
علوم پزشکی رفسنجان
واژه‌های کلیدی: خودکشی، پیشگیری، دستورالعمل­های رسانه
متن کامل [PDF 557 kb]   (772 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (1760 مشاهده)
متن کامل:   (2309 مشاهده)
آموزش مداوم
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 19، آبان 1399، 868-833
 
 
به­روزرسانی راهنمای انعکاس اخبار خودکشی در رسانه­ها: یک مقاله آموزش مداوم
 
 
 
 
 
مهدیه نبردی[1]، رضا وزیری­نژاد[2]، حسن احمدی­نیا[3]، عبدالله رحمانی[4]، محسن­ رضائیان[5]،[6]
 
 
 
دریافت مقاله: 13/3/99   ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 1/4/99      دریافت اصلاحیه از نویسنده: 23/4/99         پذیرش مقاله: 24/4/99
 
 
 
 
 

چکیده
موضوع خودکشی و گزارش­های رسانه­ای در مورد افرادی که بر اثر خودکشی جان خود را از دست داده­اند، در افراد آسیب­پذیر اثرگذار است. به تصویر کشیدن احساسات خودکشی در رسانه­ها، می­تواند به افزایش خودکشی­های تقلیدی منجر شود. شواهد حاکی از آن است که نحوه گزارش اخبار مرتبط با خودکشی بر میزان خودکشی نقش دارد. اولین راهنمای انعکاس خبر خودکشی در رسانه­ها توسط سازمان بهداشت جهانی در سال 1999 میلادی و در ایران برای اولین بار توسط دفتر اداره سلامت روان در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، در سال 1386 شمسی تدوین و منتشر گردید.
 مقاله حاضر در ابتدا با شرح رمان رنج‌های ورتر جوان (Werther Effect)، تأثیر نحوه گزارش اخبار مرتبط با موارد خودکشی و اقدام به آن در افزایش موارد خودکشی (رفتار خودکشی تقلیدی (Copycat)) بررسی می‌کند و در ادامه با معرفی "اثر پاپاگنو  effect Papageno " به تأثیر رسانه در پیشگیری و یا کاهش موارد خودکشی پرداخته است. سپس تاریخچه نقش دستورالعمل­ها در پیشگیری و کاهش موارد خودکشی را مورد بررسی قرار داده و در همین راستا به توضیحاتی در خصوص تاریخچه رسانه­های عمومی، اهمیت رسانه­ها، رسانه‌های اجتماعی و انواع رسانه­های اجتماعی پرداخته است. هم‌چنین، تاریخچه دستورالعمل­های تهیه شده برای رسانه­ها درخصوص نحوه انتشار مطالب و آخرین دستورالعملی که سازمان بهداشت جهانی در سال 2019 برای سازندگان فیلم و نمایش تئاتر تهیه کرده، مورد بررسی قرار می‌دهد. در نهایت راهنمای انعکاس اخبار خودکشی در رسانه­ها، تهیه شده توسط سید مهدی حسن زاده و همکاران، با هماهنگی دفتر سلامت روانی، اجتماعی، اعتیاد مورد بازبینی قرار گرفته است. مجموع توصیه­ها در این زمینه به عنوان راهنمایی برای کلیه ذینفعان مربوطه اعم از روزنامه­نگاران، سردبیران، تولیدکنندگان، مربیان روزنامه­نگاری، محققان، سیاست­گذاران و متخصصان سلامت روان در بسترهای رسانه اجتماعی منظور شده است.
کلمات کلیدی: خودکشی، پیشگیری، دستورالعمل­های رسانه
 
مقدمه
 خودکشی یکی از پیچیده­ترین و فلسفی­ترین جنبه­های رفتار بشری و یک اقدام آگاهانه آسیب به خود است که به مرگ منتهی می­شود [1]. ﺧﻮدﻛـﺸﻲ یکی از اساسی­ترین مشکلات سلامت عمومی است [2]. هر مرگی که به علت خودکشی اتفاق می­افتد حداقل 6 نفر دیگر را تحت تأثیر قرار می­دهد [3]. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی سالانه حدود 800 هزار مرگ در اثر خودکشی در سراسر دنیا رخ می­دهد [4]. در سال 2016 میلادی، خودکشی دومین علت مرگ در بین جوانان 29-15 سال در جهان بوده است [5]. خودکشی و رفتارهای مرتبط با آن، بار عاطفی و اقتصادی قابل ملاحظه­ای را بر روی خانواده و اجتماع داشته و پیامد‌های نامطلوبی برای بخش خدمات عمومی و دیگر سیستم‌های حمایت اجتماعی ایجاد می­کند [6]. اگرچه خودکشی در کشورهای با درآمد بالا هم­چنان یک مشکل جدی است، اما کشورهای با درآمد کم و متوسط هم، بخش بزرگی از بار خودکشی جهانی را تحمل می­کنند. کشورهای با درآمد پایین از تجهیزات نسبتاً کم‌تری برای پیشگیری از خودکشی برخوردار هستند. این کشورها به دلیل زیرساخت‌های ناکافی و منابع اقتصادی و انسانی کمیاب، قادر به همگام شدن با افزایش تقاضا برای مراقبت از بهداشت روانی نیستند. در این کشورها به دلیل تخصیص بودجه کم برای سلامت روان، تلاش­ و فعالیت­های کمتری برای پیشگیری از خودکشی با تمرکز بر کاهش سال­های از دست رفته عمر سالم مرتبط با خودکشی انجام می­شود [7].
فراتر از واقعیت­های اقتصادی در همه کشورها، اراده سیاسی یک عنصر اساسی برای ایجاد تغییر در سطح سیاست و برنامه به شمار می­رود. رفتار خودکشی در برخی کشورها جرم جنایی محسوب شده و برای فعالیت­های پیشگیری از خودکشی چالش­های دیگری را ایجاد می­کند. در اوایل دهه 1990، در بسیاری از کشورها نگرانی­های فزآینده­ای در مورد افزایش مرگ و میر ناشی از خودکشی و اقدام به خودکشی به وجود آمد. این نگرانی­های مردم تا حدود زیادی با سایر دلایل از جمله، مرگ­و­میر ناشی از ازدیاد جمعیت، و افزایش تعداد افراد مسن، و شیوع افسردگی، که از عوامل خطر خودکشی به شمار می‌رود مرتبط بود [8]. رفتارهای خودکشی دارای فرآیند پیچیده­ای هستند و تحت تأثیر عوامل بیولوژیکی، ژنتیکی، روانی، اجتماعی، محیطی و موقعیتی قرار دارند [9]. شواهد نشان می­دهد که رسانه­ها، از جمله فیلم، مستند و برنامه­های تلویزیونی نیز، می­توانند تأثیر مثبت و منفی بر رفتار خودکشی داشته باشند. روشی­که امروز محتوای سینمایی و تلویزیونی را تماشا می­کنیم از زمان اختراع تلویزیون در دهه 1920 به طرز چشم­گیری تغییر کرده است. افرادی که علاقه به فیلم و برنامه­های تلویزیونی دارند، می‌توانند این برنامه­ها را در همه جا­، از طریق تلفن، لپ­تاپ، تبلت، تلویزیون و غیره، به صورت آنلاین، به تنهایی و مکرر تماشا کنند. علاوه بر این، توسعه مشاهده آنلاین به افراد این امکان را می­دهد تا محتوای سینمایی و تلویزیونی پخش شده را با سهولت و به مدت طولانی تماشا کنند [11-10 ،5]. تحقیقات به عمل آمده زیادی نشان داده­اند که موضوع خودکشی و گزارش­های رسانه­ای در مورد افرادی که بر اثر خودکشی جان خود را از دست داده­اند، می­تواند بر افراد آسیب­پذیر تأثیر بگذارد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه، به­روز­رسانی کردن راهنمای انعکاس اخبار خودکشی در رسانه‌ها که در سال 1386 توسط سیدمهدی حسن زاده و همکاران با هماهنگی دفتر سلامت روانی، اجتماعی، اعتیاد منتشر شده است، می‌باشد.
تاریخچه مطالعات انجام شده
شواهد گسترده­ای در خصوص تأثیر نحوه گزارش اخبار مرتبط با موارد خودکشی و اقدام به آن در افزایش موارد خودکشی و سرایت این رفتار که در اصطلاح منجر به رفتار خودکشی تقلیدی (Copycat) می­شود وجود دارد [13-12]. این امر زمانی اتفاق می افتد که گزارش­ها برجسته، گسترده و وسیع بوده و جزئیات صریح و روشنی در مورد زمان اقدام، روش انجام و یا مکان خودکشی ارائه دهند [14]. برخی مطالعات، استفاده از عناوین نامناسب [19-15]، عاشقانه‌سازی خودکشی [20]، اشاره به حادثه­ای که احتمالاً به خودکشی نسبت داده شده [17 ،15­]، و تصاویر نامناسب مانند عکس‌هایی از صحنه خودکشی و تشییع جنازه توسط رسانه­ها را گزارش کرده­اند [16-15]. با این وجود، برخی از متخصصان رسانه در رابطه با تصاویر به رهنمودها پایبند هستند [19-17[. تحقیقات نشان داده است که به تصویر درآوردن خودکشی احساسی در رسانه­ها مانند اخبار می­تواند منجر به افزایش خودکشی تقلیدی شود. گزارش­های خبری رسانه، به تصویر کشیدن خودکشی در تلویزیون، سینما یا پخش آنلاین می­تواند اثر تقلیدی داشته باشد. اگر تصاویر خودکشی واقعیت را نشان ندهند، می­توانند در سوءبرداشت عمومی از ماهیت خودکشی نقش داشته، و مانع پیشگیری از خودکشی بشوند [22-21].
در این قسمت با بیان کردن چند مورد، نحوه مسری بودن یا قابل پیشگیری بودن رفتار خودکشی و اقدام به آن توسط رسانه­ها مورد بحث قرار می­گیرد. در ابتدا با توجه به اهمیت مساله تقلید یا مسری بودن به معرفی اثر ورتر پرداخته می‌شود. رنج‌های ورتر جوان (Werther Effect) نام رمانی نوشته یوهان ولفگانگ گوته Johann Wolfgang Goethe  است که آن را در سال ۱۷۷۴ و در سن ۲۵ سالگی منتشر کرد. این کتاب چون­ قهرمانش به دلیل یک رابطه عاشقانه شکست ­خورده، خودکشی می­کند، در اوایل انتشار به دلیل توجیه و ترویج مسئله خودکشی مخالفت گسترده را در پی داشت و در نتیجه فروش آن ممنوع اعلام شد. اما هیاهوی ناشی از این ممنوعیت به فروش بیش‌تر اثر کمک کرد و طولی نکشید که به چند زبان گوناگون ترجمه شد. این کتاب شهرت فراوانی برای گوته به همراه داشت و آوازه او را به سراسر اروپا رساند [23]. این رمان به عنوان مسئول خودکشی­های تقلیدی در ایتالیا (Italy)، ­لایپزیگ (Leipzig) ­و کپنهاگ (Copenhagen) شناخته شد. تحقیقات علمی سیستماتیک در مورد خودکشی تقلیدی (Copycat)، با کار دیوید فیلیپس David Phillips)) در دهه 1970 آغاز شد [24]. تصور می‌شود، اثر مسری بودن خودکشی با یادگیری اجتماعی ارتباط دارد به طوری که به تصویر کشیدن و گزارش نادرست رسانه­ها در خصوص افراد دارای افکار و نگرش خودکشی، منجر به پدیده تقلید از رفتارهای خودکشی و در نهایت منجر به خودکشی می­شوند [28-25 ،17]. این اثر ممکن است برای جوانانی که مستعد ابتلاء به یادگیری اجتماعی می­باشند آسیب­رسان باشد [33-29]. در مواردی­که رسانه­ها، خودکشی یک فرد مشهور را گزارش می­کنند، ممکن است گزارش نامناسب آن­ها، افراد را بیش‌تر مستعد تقلید کند [39-34 ،24].
بزرگترین اثر احتمال خودکشی تقلیدی برای ستاره مشهور فیلم، مریلین مونرو (Marilyn Monroe) بود، که هم‌زمان با خودکشی وی در ماه آگوست 1962، 303 مورد خودکشی با 12 درصد افزایش رخ داد [40]. به­طور­کلی، گزارش گسترده رسانه‌ها در رابطه با خودکشی­ وی، میزان خودکشی ملی در آمریکا را 51/2 درصد در ماه افزایش داد [24]. شواهد علمی در سراسر جهان نشان می­دهد که گاهی اوقات، گزارش رسانه­ها از خودکشی ممکن است با افزایش آمار خودکشی در بین جمعیت همراه باشد [47-41 ،34 ،26 ،24 ،17]. همچنین، تحقیقات نشان داده است که گزارش رسانه­ای وسیع و گستردۀ یک روش جدید می­تواند بروز خودکشی با این روش را افزایش دهد [48]. هر چند پس از مدتی از گستردگی این خبر کاسته می­شود ولی اثرات آن در افزایش میزان خودکشی باقی می­ماند [49] و این نشان­دهنده پایدار بودن اثر تقلیدی گزارش رسانه‌ها از رفتار خودکشی  می­باشد.
چهار دهۀ پیش، فیلیپس (Phillips) گزارش داد که پس از انتشار گزارش­های خودکشی در صفحۀ اول روزنامه نیویورک تایمز، میزان خودکشی به میزان قابل توجهی افزایش یافته است [50]. در آن زمان، او برای اولین بار اصطلاح اثر ورتر ­را معرفی کرد، که مترادف با تأثیر گزارش­ رسانه­ها در افزایش بروز خودکشی شد. از آنجا که در تحقیقات پیشگامانۀ فیلیپس، از اثر ورتر به عنوان "اثر تقلیدی" به دلیل تصویرگری رسانه­ای خاص از رفتارهای خودکشی اشاره شده است، در مطالعات دیگر این اثر مشاهده گردید و مشخص شد که خطر تقلید تا حدی به ویژگی­های خواننده [46] و همچنین به موضوع و سبک رسانه بستگی دارد [3]. عواملی که معمولاً برای تأثیرگذاری در تقلید از آن­ها یاد می­شود شامل گزارش رسانه‌ای [51]­، شرح صریح زمان، روش­ها و مکان خودکشی [46 ,28]­، احساسی و هیجان­انگیز کردن خودکشی­ است [26]. در دهۀ 1980، 70 روز بعد از پخش یک فیلم تلویزیونی با محتوای خودکشی یک مرد 19 ساله در راه­آهن، افزایش 175 درصدی خودکشی­های راه­آهن در بین جوانان به ثبت رسید ­[52]. افزایش قابل­توجه کوتاه­ مدت و طولانی مدت در خودکشی­های راه­آهن نیز در آلمان [54-53] و سراسر اروپا [55]­، به دنبال خودکشی فوتبالیست معروف، رابرت انکه (Robert Enke) در نوامبر 2009 گزارش شد. اخیراً، در­پی درگذشت بازیگر معروف رابین ویلیامز (Robin Williams)­، افزایش 10 درصدی مرگ و میر ناشی از خودکشی گزارش شده است [56].
در ادامه با معرفی اثر پاپاگنو به تأثیر رسانه­ها در پیشگیری و یا کاهش موارد خودکشی پرداخته می­شود. Niederkorthenthaler و همکاران [17] به عنوان همتای اثر ورتر اصطلاح "اثر پاپاگنو  effect Papageno " را ابداع کردند تا توجه خود را به تأثیر پیشگیرانه گزارش رسانه­ها از خودکشی تغییر دهند. اثر پاپاگنو که، نام خود را از شخصیتی به اسم «پاپاگنو» گرفته است. در یکی از اپراهای معروف موتزارت به نام «فلوت سحرآمیز» (به آلمانی: Die Zauberflöte) معرفی می‌شود. فلوت سحرآمیز اپرایی بود که در قالب دو پرده از ولفگانگ آمادئوس موتسارت(Wolfgang Amadeus Mozart)، آهنگساز نامدار اتریشی، است که در سال ۱۷۹۱ خلق شده‌است. اپرانامه این اثر به زبان آلمانی و نوشته امانوئل شیکاندر (به آلمانی: Emanuel Schikaneder) نمایش‌نامه‌نویس، بازیگر تئاتر، خواننده، آهنگ­ساز، و ترتیب‌دهنده کنسرت اهل آلمان بوده است، که در سالن «شیکاندر» (Shikander) اجرا گردید. داستان این اجرا در مورد تلاش «شاهزاده تامینو Tamino Princes » برای نجات جان دختری به نام « پامینا Pamina »، از چنگال یک کشیش اعظم به نام « ساراستر Sarastro » بود. پاپاگنو شخصیتی است که در داستان، شاهزاده تامینو را همراهی می‌کند. او دل‌باخته‌ی دختری به نام «پاپاگنا Papagna » می‌شود. اما خیلی زود درمی‌یابد که هرگز نمی‌تواند به عشق خود برسد. پاپاگنو تمام امید خود را از دست داده، و سعی می‌کند با حلق‌آویز کردن ، جان خود را بگیرد. با این حال، روح مهربان سه کودک در اثنای این کار بر وی تجلی یافته، و او را از انجام این کار باز می‌دارند [23]. اگر گزارش­ها روی افرادی که بر میل به خودکشی غلبه کرده­اند و یا روی درمان بیماری­های روانی و رفتار خودکشی تمرکز نمایند، می­توانند تأثیر پیشگیرانه­ای داشته باشند [57 ,17]­، و افراد در معرض خطر خودکشی نیز برای دریافت کمک، تشویق شوند [58]­. اگرچه رسانه­ها می‌توانند اثر پیشگیری کننده داشته باشند، ­اما طبق گفته­های Sisask و Varnik [13]­، سوگیری گزارش وجود دارد، زیرا تحقیقات بیش‌تری در مورد اثر ورتر انجام می­شود، نه اثر پاپاگنو.
تاریخچه نقش دستورالعمل­ها در پیشگیری و کاهش موارد خودکشی
"مؤلفه­های فعالِ" گزارش، که واسطه سرایت خودکشی هستند، کاملاً درک نشده است. با این­حال، در مورد جنبه‌های ظاهراً آسیب رسان و یا پیشگیری کننده گزارش رسانه‌ها­، اجماع عمومی وجود دارد، و این پایه و اساس دستورالعمل­های رسانه­ای را تشکیل می­دهد [59]. دستورالعمل­های مربوط به گزارش­دهی مسئولانۀ رسانه­ها در مورد خودکشی در بسیاری از کشورها، تهیه شده است [60 ,3]. شواهد حاصل از مطالعات انجام شده نشان می­دهد که اجرای دستورالعمل­ها، در کیفیت گزارش­دهی خودکشی مؤثر بوده است [63-61]. با این­حال، روزنامه­نگاران در مورد دستورالعمل­ها و نحوه استفاده از آن اطلاعات کافی را ندارند [64]. در مطالعه­ای میشل(Michel) و همکارانش [62]. دریافتند که نحوه گزارش دادن اخبار مرتبط با خودکشی پس از انجام مداخلات از جمله آموزش دستورالعمل­ها به روزنامه­نگاران و رسانه­ها، تغییر پیدا کرد اما پس از گذشت مدتی با بی­توجهی رسانه­ها به این امر اخبار و داستان­های مربوط به خودکشی بیش‌تری بدون رعایت دستورالعمل منتشر گردید[18]. یکی از اولین پرونده­های مستند شدۀ اتریش (Austria) نشان داد که معرفی دستورالعمل­های رسانه­ای در سال 1987 منجر به کاهش موارد خودکشی­ در مترو وین (Viennese) شد [62]. علاوه بر این، Sonneck وNiederkrothenthaler ثابت کردند که اجرای دستورالعمل‌ها در اتریش نه تنها تأثیر مثبتی در کاهش خودکشی­های مترو وین داشته، بلکه در کاهش خودکشی­ها در سطح کشور نیز مؤثر بوده است [65]. عوامل دیگری مثل تغییر در بازار کار و افزایش فروش داروهای ضد افسردگی، ممکن است مهم بوده و احتمالاً در کاهش خودکشی­ها در اتریش نقش داشته باشد [65]. با این حال، بوهانا و وانگ (Bohanna I, Wang X) گزارش کردند که دستورالعمل‌های رسانه­ای فقط در مواقعی مؤثر هستند که با تأیید رسانه‌ها، استراتژی­های انتشار فعال و آموزش و نظارت مداوم همراه باشند [61]. در بررسی تأثیر مداخلات پیشگیری از خودکشی، Van der Feltz و همکارانش ]19 [در کنار کار با نمایندگان رسانه­ها و همکاری با پزشکان عمومی، کمپین‌های آگاهی‌رسانی عمومی و برگزاری جلسات آموزشی را ذکر کردند [66]. اهداف مشابهی از مداخلات پیشگیری از خودکشی نیز توسط Mann  و همکاران مشخص شد و بر اساس نتایج بررسی خود، تأکید کردند که مطالعات بیش‌تری برای ارزیابی تأثیر رهنمودهای رسانه­ای نیاز است [58].
رهنمودهای رسانه­ای، تأثیر قابل توجهی را در کیفیت گزارش­ اخبار مرتبط با خودکشی، نشان دادند [67، 65، 62، 16] و در برخی موارد با کاهش موارد خودکشی همراه بوده است [68، 65]. تخمین زده می­شود که این دستورالعمل­ها می­توانند مرگ ناشی از خودکشی را بیش از 1 درصد کاهش دهند. این کاهش در کانادا بیش از 40 مرگ در سال گزارش شده است [70 ،69]. مطالعاتی که در ایران گزارش­دهی رسانه­ها را طبق دستورالعمل­های فوق بررسی کرده باشد محدود است. مطالعۀ جدیدی که از 14 توصیه خاص در پی انعکاس اخبار خودکشی پیروی کرده است، نشان داد که به جز چگونگی دریافت کمک توسط افرادی که قصد خودکشی دارند، تعدادی از توصیه­ها دنبال شده­اند و هم‌چنین2/98 درصد از گزارش­ها به روش­های پیشگیری از خودکشی اشاره‌ای نداشتند [72-71]. یافته­های کلیدی از بررسی نتایج مطالعات نشان داده که تصاویر داستانی و غیر داستانی می‌توانند بر رفتار خودکشی تأثیر بگذارند و اثرات رفتارهای خودکشی در سینما و تلویزیون مرتبط با افرد آسیب‌‌پذیر متفاوت است [74-73]. برخی از زیر گروه­های جمعیت (به عنوان مثال جوانان و افراد مبتلا به افسردگی) آسیب‌پذیرتر هستند که بعد از نمایش و مشاهده فیلم و تصاویر و یا خواندن داستان با محتوای خودکشی تحت تأثیر قرار گرفته و احتمال آسیب‌پذیری آنها بیشتر می­شود [75، 73]. نوجوانانی که پیش از این احساسات شدید یا مکرر از غم و اندوه و عدم انگیزه دارند، بعد از تماشای تصویری تخیلی از خودکشی، وخیم­تر شدن خلق و خوی را گزارش کرده­اند [76]. افرادی که افکار خودکشی را تجربه می­کنند (به عنوان مثال ایده خودکشی) پس از تماشای فیلمی که در آن شخصیت اصلی با خودکشی می­میرد، افزایش ایده خودکشی را نشان داده­اند [73]. در مطالعات انجام شده، افکار و رفتارهای خودکشی (هنگام قرار گرفتن در معرض فیلم­های غم انگیز)، تأثیری بر میزان شناسایی فرد با شخصیتی که خودکشی را تجربه کرده یا در اثر خودکشی درگذشته، داشته است. هرچه شخصیت اصلی فیلم یا داستان با اختلال روان­شناختی و افکار و رفتار خودکشی بیش‌تری معرفی گردد، تأثیر بیش‌تری بر افزایش تنش درونی و افسردگی افراد در معرض خطر می­گذارد [20]. علاوه بر این، افرادی که سابقه حتی یک­بار اقدام به خودکشی را دارند وخامت حالات و افزایش افسردگی بیش‌تری را نسبت به سایر افراد دارند [77، 74].
با توجه به نقش و اهمیت رسانه­ها در انتقال پیام به خصوص در زمینه­ی خودکشی، به تاریخچه، اهمیت، تعریف و انواع رسانه­­های عمومی اشاره می­کنیم.
تاریخچه رسانه­های عمومی
تاریخچه رسانه و انتشار اخبار در ایران، به حدود ۱۶۰ سال قبل با منتشر شدن کاغذ و انتشار اخبار با مدیریت میرزای شیرازی بر می­گردد، و از آن زمان ایران وارد جهان رسانه­ای شد [78]. این در حالی ­است که در غرب، این تاریخ به ۴۰۰ سال پیش بر می­گردد. این مسأله، از قدمت بحث رسانه­ها در کشورهای غربی حکایت می­کند و به نسبت همین قدمت، کار رسانه­ایِ بیش‌تری انجام شده است و طبعاً پیشرفت­های قابل ملاحظه­ای صورت گرفته است [79].
اهمیت رسانه­ها
رسانه‌ها امری فراگیر هستند، آن‌ها می‌توانند یک کلاس بی‌دیوار با میلیاردها مستمع تشکیل دهند. رسانه‌ها وظیفه حراست از محیط را به عهده دارند. آن‌ها باید بین اجزای جامعه در پاسخ به نیازهای محیطی همبستگی کلی ایجاد کنند. هم‌چنین رسانه­ها، مسئولیت انتقال میراث اجتماعی از نسلی به نسل دیگر را نیز بر عهده دارند. یکی از ویژگی­های اصلی رسانه‌ها، در دسترس بودن آن‌ها است [80]. با توجه به نقش رسانه­ها در عصر ارتباطات و اطلاعات، و مهمترین ابزار در دسترسی به اهداف، در زیر به تعریف و تقسیم بندی رسانه­ها پرداخته و به توصیف چند مورد از مهم‌ترین آنها می­پردازیم.
رسانه Media
رسانه وسیله­ای برای انتقال اطلاعات، ایده­ها و افکار افراد یا جامعه می­باشد. که پیام را از فرستنده به گیرنده منتقل می­نماید. رسانه­های جمعی (از مطبوعات، سینما، رادیو و تلویزیون گرفته تا بازی­های رایانه­ای، لوح­های فشرده موسیقی، دی­وی­دی، اینترنت و شبکه­های اجتماعی) ابزار ارتباطی تمدن­های جدید هستند که ویژگی اساسی آن­ها، قدرت و توانایی زیاد و شعاع عمل وسیع است. رسانه یا ابزار‌های ارتباطات جمعی در دو معنی به کار می­روند، نخست، در معنای وسیله یا حاملی که چیزی (مثل اطلاعات، افکار، اندیشه­ها، نشانه­ها، تصویر و در کل پیام) از طریق آن جریان می­یابد. دوم، چیزی که محتوایش بیشتر معطوف به فعل یا عمل است تا وسیله یا حامل؛ به این معنا که گاهی می­تواند به عنوان عامل مؤثر یا تأثیرگذار بر وقایع یا رخدادها باشد [81]. رسانهی مناسب، به خلقِ شرایط مطلوب و افزایش آگاهی کمک می­کند و سبب تقویت آن می­شود. متخصصانی چون لرنر (Daniel Lerner)، شرام (Wilbur Schramm) و دیگر طرفداران بر­این باورند که«رسانه با تزریق ایده­های نو به داخل توده­ها، نقش­های جدیدی را به مردم شناسانده و راه و رسم متفاوت و بهتری برای زندگی پیش‌روی آنها می­گذارند». برای بررسی تأثیر رسانه­ها از نظر جنبه منفی یعنی افزایش موارد خودکشی از طریق تأثیر بر افکار و رفتار گروه آسیب­پذیر و شیوع پدیده تقلید و یا از نظر جنبه مثبت یعنی پیشگیری از خودکشی و اقدام به آن، دستور­العملی که فقط مختص به یک نوع رسانه باشد منتشر نشده است. اما در اکثر دستورالعمل‌های تهیه شده از جمله، مرکز تحقیقات و پیشگیری از خودکشی هنگ کنگ  Hong Kong در سال 1984، وزارت بهداشت نیوزلند New Zealand در سال 1999، و آخرین دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی در سال 2019 برای سازندگان فیلم و نمایش تئاتر، که در ادامه به آن‌ها پرداخته می­شود در خصوص اهمیت و نقش رسانه­هایی از جمله، (اینترنت، رادیو، سینما و تلویزیون) در انتشار و یا پیشگیری موارد خودکشی پرداخته­ شده است.
رسانه‌های اجتماعی Social media
رسانه‌های اجتماعی برنامه‌های کاربردی مبتنی بر اینترنت هستند که بر روی پایه‌های ایدئولوژیک و فناوری وب، به کاربران اجازه ایجاد و تبادل محتوا را می‌دهند. رسانه‌های اجتماعی می‌توانند بر روی بسیاری از اشکال مختلف، از جمله تالار گفتگو، وبلاگ­ها، وبلاگ اجتماعی، میکروبلاگینگ، ویکی، پادکست­ها، عکس‌ها یا تصاویر، ویدئو، در قالب یک نوع امتیاز بر پایه­ی مشارکت اجتماعی، محسوب شوند. امروزه بازاریابی شبکه­های اجتماعی یا همان بازاریابی اجتماعی (Social Marketing) یکی از مهارت‌های مهم در زمینه بازاریابی دیجیتال (Digital Marketing) است که می‌تواند تأثیر چشم‌گیری در پیشرفت کسب و کارها داشته باشد. زیرا امروزه بیش‌تر مردم بخش زیادی از زمان خود را مشغول گردش در شبکه­های اجتماعی مختلف مانند فیسبوک (Facebook)، توییتر (Twitter)، اینستاگرام (Instagram)، لینکدین (LinkedIn) و غیره هستند. بنابراین رسانه­های اجتماعی تأثیر بسیار زیادی در بازاریابی مشاغل مختلف دارند [82].
انواع رسانه­های اجتماعی
رسانه­ها به انواع مختلفی از جمله:
- رسانه­های دیداری: 1- رسانه­های نوشتاری: کتاب، روزنامه، مجله، خبرگزاری 2- رسانه­های غیرنوشتاری: تابلو، نقشه‌ها
- رسانه­های شنیداری: رادیو
- رسانه­های دیداری- شنیداری: تلویزیون- سینما - نمایش تئاتر- ماهواره
- رسانه­های مجازی: اینترنت- شبکه­های اجتماعی (تلگرام، واتساپ، اینستاگرام و...)
- رسانه­های دیجیتالی ( الکترونیکی): موبایل- پیامک- بلوتوث
- رسانه­های شفاهی: سخنرانی- خطابه- شایعه سازی
- رسانه­های خیابانی ( تبلیغات شهرداری): بیلبوردها- بنرها، تقسیم می­شوند[83].
روزنامه  Newspaper 
روزنامه، رسانه­ای است که به­صورت روزانه جدیدترین اخبار و اطلاعات را در حوزه­های مختلف فرهنگی، هنری، ورزشی، سیاسی و اقتصادی به اقشار مختلف جامعه ارائه می‌دهد [84]. نخستین روزنامه خاورمیانه در سال ۱۸۲۸ هم‌زمان با سلطنت محمدعلی پاشا در مصر منتشر شد و نامش «الوقایع المصریه» بود. سه سال پس از آن روزنامه‌ای ترکی به نام «تقویم وقایع» منتشر گردید و هشت سال بعد در ایران روزنامه « کاغذ اخبار« ترجمه کلمه (Newspaper) به اهتمام میرزا صالح شیرازی یکی از نخستین دانشجویان اعزامی به اروپا انتشار یافت [82]. روزنامه­ها در ابتدا فقط به صورت مکتوب منتشر می­شدند، ولی امروزه به علت آنلاین بودن، به سهولت در دسترس مردم قرار می­گیرد [85]. همچنین با ظهور اینترنت و کتاب الکترونیکی به تدریج تعداد روزنامه‌ها افزایش یافته و از شمارگان (چاپ و تکثیر تیراژ) آن‌ها کاسته شده است [82].
مجله   Journal
مجله به مدرکی جلد شده و ادواری گفته می‌شود که به‌طور منظم و با فاصله انتشار مرتب و زیر شماره، ردیف و دوره و تاریخ معین در زمینه‌های گوناگون (اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، دینی، علمی، فنی، کشاورزی، نظامی، هنری، ورزشی و نظایر این‌ها) بیش از دو بار در سال منتشر شود، در تهیه مطالب آن بیش‌تر از یک نفر مشارکت داشته باشد و نیز دارای بیش‌تر از یک مقاله باشد[82]. در تعریف دیگری، مجله، مجموعه یا رساله‌ای است که دارای مطالب مفید سیاسی، علمی، ادبی و غیره، از وقایع متفرقه و اخبار مختلف از هر جنس و هر نوع، اعم از تاریخ و حکایت و قصه و روایت و سخن‌های ادب‌آموز و مثل‌های تربیت­اندوز می­باشد و مجله به صورت روزانه چاپ نمی­شود، اما به­طور متوالی تولید و منتشر می‌شود. مجله‌ها از لحاظ قالب انتشار، به سه دسته کاغذی، الکترونیکی و چند رسانه‌ای تقسیم می‌شوند [82].
تلویزیون Television
تلویزیون­ها در هر کشور جریان اصلی رسانه­ای شمرده شده و فراگیرترین رسانه پنج دهه اخیر می­باشد. چنان­که با وجود توسعه سایر فناوری­های رسانه­ای، هنوز هیچ رسانه دیگری به مرزهای فراگیر آن نزدیک نشده است [85]. هم‌چنین، تلویزیون با پذیرفتنِ دگرگونی­های فنی و محتوایی گسترده­، به عنوان پرنفوذترین پدیده فرهنگی زمان، مطرح شده است. و با استفاده از شیوه­های مختلف برنامه­سازی، سعی دارد بیش‌ترین مخاطب را جذب کند و به بیش‌ترین تأثیرگذاری برسد. در این راه شبکه­هایی موفق­ترند که برنامه­های آن‌ها جذاب­تر و مطابق با نیازهای جوامع امروز باشند. در این میان نقش شبکه­های فرهنگی که وظیفه تربیتی و ارشادی را بر عهده دارند، دشوارتر به نظر می­رسد. زیرا آن‌ها نمی­توانند از جذابیت­های تلویزیون­های تجارتی استفاده کرده و از نظر جذب مخاطب با آن‌ها به رقابت بپردازند [86].
رادیو Radio
در سال ۱۸۹۵ گوگلیمو مارکونی  Goglimo Marconi راهی را پیدا کرد که توانست پیامی را از طریق رادیو به فاصله قابل ملاحظه  از  املاک پدرش در ایتالیا ارسال کند. این یکی از مهم‌ترین اختراعات دوران و نقطه شروعی برای ارتباطات الکترونیک جدید محسوب می­شد. رادیو در سال۱۳۱۹ وارد ایران شد. رادیو رسانه­ای است صوتی که با استفاده از امواج به انتقال مطالب می­پردازد. در ابتدا فقط یک شبکه رادیویی ملی در ایران وجود داشت، اما اکنون هر استان دارای شبکه رادیویی محلی و اضافه بر آن شبکه های رادیویی سراسری متفاوتی از قبیل فرهنگ، معارف، قرآن، جوان و غیره وجود دارد. رادیو با تمام  فواید از جمله، دسترسی همیشگی به آن (حتی بدون برق) دارای نواقصی می­باشد، رادیو از نعمت تصویر بی­بهره است و مسئولان و مجریان رادیو باید تمام توان و نیروی هنری خود را صرف صدا کنند تا از این طریق فضا­سازی مناسبی در ذهن شنونده ایجاد کنند [82]. این وسیله ارتباطی با ترکیب عناصر سه‌گانه مطبوعاتی و بیان تصویر سینمایی یا تلویزیونی متمایز است، با بهره‌گیری از امواج رادیویی یا الکترومغناطیسی کار می‌کند [87]. یکی از ویژگی‌های رادیو، تفسیرپذیری رادیو است. یعنی مخاطبان رادیو، بعد از دریافت هرنوع اطلاعات، باید تفسیر آن‌ را در ذهن خود مجسّم کنند. به این ترتیب، به تعداد مخاطبان رادیو، باید تصاویر و تفاسیر متعدّدی از یک خبر وجود داشته باشد [88].
سینما Cinema
در سال ۱۹۰۰ میلادی مظفرالدین شاه به فرانسه سفر کرده و با دیدن دستگاه سینماتوگراف مجذوب آن شد. به دستور شاه دستگاه سینماتوگراف خریداری شد و اولین فیلمبردار همان عکاس دربار بود. سینما پس از مطبوعات و رادیو و تلویزیون یکی از وسایل ارتباط جمعی و از رسانه­های همگانی نسبتاً جدید است که فرهنگ خاص خود را نیز اقتضا می­کند [89]. سینما یکی از پیشرفته­ترین رسانه­های همگانی است که انواع هنرها را با پیچیده­ترین تاکتیک­ها جمع­آوری نموده است و به منزله رسانه­ای سمعی و بصری همه حـواس انـسان را بـه کـار مـی­گیـرد و عـلاوه بـر کارکردهای عام رسانه­ای، از جمله اطلاع رسانی، سرگرمی و آموزش، دارای کارکردهای دیگـری است که برخی از آنها ویژه و خاص سینما هستند. لاوری (Lavery) با بررسـی فـیلم­هـای سینمایی در سال­های 1933-1929میلادی نتیجه گرفت: «فیلم، ایده­های جدیدی برای کودکان به ارمغان مـی­آورد؛ نگـرش­هـای آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، احساساتشان را تحریک می­کند، معیارهـای اخلاقـی متفـاوت از بزرگ‌سالان به آنها عرضه می‌کند، خواب آنان را مختل می­کند و بر جهان­بینی و اعمال روزمـره­شان تأثیر می­گذارد» رایف (Raiff) در مجموع شش کارکرد برای سـینما برشـمرد که 4 مورد از آنها (گریزخواهی- جامعه­پذیری-نشان دادن واقعیت­های اجتماعی و ایجاد نگرش­های تازه) به جز هم­ذات پنداری و اقناع و تبلیغ در سینمای ایران به نمایش در ­می­آید [90-91].
تئاتر Theater
تئاتر با عمر چند هزار ساله خود، هنری ماندگار بوده و می­باشد. هنر تئاتر در ایران پیشینه‌ای طولانی دارد و سبکی از آن در نمایش‌های تعزیه نمود یافته‌است. در کتاب تاریخ بخارا آمده‌ است که نمایش ایران از آیین اسطوره و شعایر برخاسته‌است. اولین تئاتر ایران در شهر رشت شروع به کار کرد. نخستین تئاتر زنان در ایران نمایش آدم و حوا بود که توسط جمعیت نسوان وطن­خواه در تهران اجرا شد. در سال ۱۳۲۹ هجری شمسی نخستین مکان مستقل نمایش در ایران به نام «تئاتر ملی» دایر شد[92]. در تئاتر تماشاگر فقط ناظر نیست بلکه همواره در نمایش شرکت دارد، اگرچه این میزان شرکت، بسته به نوع نمایش متغیر می­باشد. در تئاتر زنده، جو و جاذبه­ای میان صحنه و تماشاگر جریان دارد، حتی اگر تماشاگر در سکوت سرگرم تماشا باشد. همین ارتباط دو جانبه است که تئاتر زنده را از فیلم یا یک نمایش تلویزیونی متمایز می­سازد. زیرا گرچه ممکن است شخص مجذوب یک فیلم یا یک نمایش تلویزیونی شود یا از آن متأثر گردد، ولی نمی­تواند با تصویر ارتباط مؤثر برقرار کند و تصویر نیز نمی­تواند خود را با واکنش­های او وفق دهد [86].
شبکه­ اجتماعی  Social network
این نوع از رسانه­ها به اعضایشان، اجازه ساخت صفحات شخصی، برقراری ارتباط و شبکه­سازی با دوستان آنلاین را می­دهند. پدیده شبکه­های اجتماعی مجازی در طول سال‌های اخیر محبوبیت گسترده­ای را در بین اقشار مختلف


مردم و به طور خاص در بین جوانان به دست آورده است. کارکرد اصلی همه شبکه­های اجتماعی مجازی، ارائه یک راه ارتباطی به کاربرانشان برای در تماس بودن با دوستان و معاشرت با آنها از طریق اینترنت است [93]. شبکه­های اجتماعی نسل جدیدی از وب­سایت­های اینترنتی مبتنی بر تکنولوژی وب هستند [94]. این شبکه­ها به کاربرانِ عضو، امکان می­دهند یک پروفایل شخصی بسازند، لیستی از دیگر کاربران داشته باشند و با آنها ارتباط دو سویه برقرار کنند [95]. از طرف دیگر، حریم خصوصی، یکی از حقوق اساسی بشر و مرتبط با حفظ مقام انسان و دیگر ارزش­هایی است که کرامت انسانی بشر را به ارمغان می­آورد. امروزه با تولید این رسانه­ها حق حریم خصوصی به یکی از چالش برانگیزترین مسائل حقوق بشر تبدیل شده است. به طوری­که این ابزار از سوی اشخاص سودجو مورد سوء استفاده قرار می­گیرد. [96]. هم‌چنین شبکه اجتماعی، یک صنعت بزرگ است. با گذشت زمان پاسخ­ها سریعتر شده و در هر مکان و زمان واکنش­ها خیلی قابل لمس‌تر شده­اند. بنابراین رسانه­های اجتماعی، ترکیبی از تکنولوژی و تعاملات اجتماعی بوده و باعث افزایش مشارکت مخاطبان می­گردد. [97].
تاریخچه دستورالعمل­های تهیه شده برای رسانه­ها درخصوص نحوه انتشار نمایش­ها و اخبار مرتبط با خودکشی در جهان و ایران
تاریخچه دستورالعمل­ها در جهان
* مرکز تحقیقات و پیشگیری از خودکشی هنگ کنگ (Hong Kong) دستورالعمل خودکشی و رسانه­ها: توصیه‌هایی درمورد گزارش خودکشی برای متخصصان رسانه را در سال 1894 منتشر کرد. این دستور العمل انتشار اخبار خودکشی در رسانه­هایی از جمله روزنامه­ها، تلویزیون، نمایش­نامه­ها و اینترنت را مورد بررسی قرار داده و تأکید کرده است که هنگامی که رسانه­ها از جمله روزنامه­ها به طور مکرر از روش خاص خودکشی یاد می­کنند، حوادث مشابه با تعداد بیش‌تری رخ می­دهد. این دستورالعمل بیان کرده است که جوانان بیش‌تر به اخبار مربوط به خودکشی در تلویزیون توجه می­کنند که این گزارش­ها ممکن است ذهن آن‌ها را عمیق­تر درگیر کرده و در معرض دید بیش‌تری برای تماشا و تقلید قرار دهند. هم‌چنین محبوبیت اینترنت تأثیر زیادی در زندگی روزمره ما نشان داده است. برخی وب سایت­ها که روش­های مختلف خودکشی را ذکر می­کنند، توجه عموم را به خود جلب می‌کنند، مطالب این سایت­ها ممکن است تأثیرات منفی بر روی ذهن جوانان داشته و باعث تقلید رفتار خودکشی گردند. مهم‌ترین توصیه­های این دستورالعمل، 1- از انتشار خبر خودکشی در صفحه اول خودداری کنید. 2- از استفاده کردن عناوین با فونت بزرگ خودداری کنید. 3- از ذکر روش خودکشی یا علت مشکوک مانند "پریدن" یا "سوزاندن با ذغال" در تیتر خودداری کنید. 4- از عباراتی مانند: "خودکشی موفق"، "خودکشی ناموفق" یا "فرد مستعد به خودکشی" خودداری کنید. به جای "گسترش / همه­گیری خودکشی" از "میزان خودکشی" استفاده کنید. 5- گزارش‌دهی را حساس نکنید (مخصوصاً افراد مشهور). 6- پوشش و محتوای خودکشی را به حداقل برسانید. کلمات نباید اغراق­آمیز شوند. 7- خودکشی را برجسته و رمانتیک جلوه ندهید. 8- از فرد خودکشی کرده انتقاد نکنید، یا او را محکوم نکنید. 9- اگر در هنگام گزارش نام کامل یا سایر اطلاعات شخص فوت شده یا اقدام کننده به خودکشی ذکر شده باشد، ممکن است شخص متوفی دارای ویژگی یا خصوصیاتی (روان‌شناختی، اجتماعی، سیاسی یا از  افراد مشهور جامعه) باشد که همین مساًله باعث جلب توجه عموم مردم به فرد خودکشی کننده شوند. [98].
* دستورالعمل­های رسانه­ای در مورد گزارش خودکشی توسط انجمن پیشگیری از خودکشی اتریش در سال1987 منتشر و ویرایش آن رهنمودها در سال 2006­، در اتریش تدوین و منتشر گردید. این مقاله، شواهد حاصل از 9 دستورالعمل برای رسانه­ها را مرور کرده و نتیجه می گیرد که، این دستورالعمل­ها از نظر محتوا مشابه هستند، به عنوان مثال، همه دستورالعمل ها تأکید می­کنند که، 1- خودکشی نباید پر زرق و برق یا احساساتی گزارش شود. 2- در گزارش خودکشی باید از توصیف­های صریح اجتناب شود و بر اهمیت ارائه اطلاعات در مورد خدمات کمک تأکید شود. تعیین این مسئله، که آیا این دستورالعمل­ها تأثیری در رفتار متخصصان رسانه یا بر میزان خودکشی تکمیل شده یا اقدام به خودکشی داشته است، بسیار محدود می­باشد. این کار توصیه­هایی را برای ارزیابی­های بیش‌تر انجام می­دهد و نشان می­دهد که این توصیه­ها باید به اطلاع همه روزنامه­نگاران و ویراستاران رسانده شود [43].
* وزارت بهداشت نیوزلند New Zealand دستورالعملی را با عنوان خودکشی و رسانه­ها: گزارش و تصویرسازی خودکشی در رسانه­ها را در سال 1999 میلادی تهیه و منتشر نمود. در این دستورالعمل به بررسی تأثیر رسانه­هایی چون تلویزیون و فیلم­های پخش شده از آن پرداخته و ذکر کرده است که تلویزیون و فیلم این توانایی را دارند که به تعداد زیادی از مردم و به­ویژه جوانان دسترسی پیدا کنند و بر روی نگرش مثبت و منفی در رابطه با رفتار خودکشی تأثیر بگذارند (با ارائه پیام‌های مناسب باعث پیشگیری، و با عادی جلوه دادن و تکرار رفتار باعث ایجاد پدیده تقلید و مسری شدن خودکشی شوند). در مورد تئاتر تأکید کرده­اند که با توجه به نمایش زنده و قدرت تاثیر­پذیری بالای آن می­تواند با آماده کردن مخاطبان و به نمایش گذاشتن پیام­های مثبت باعث پیشگیری، و یا برعکس با به تصویر کشیدن صحنه­های نامناسب باعث ایجاد پدیده تقلید و افزایش موارد خودکشی شود. اینترنت که به سرعت به یک پدیده جهانی تبدیل شده است در کنار تمامی فواید از جمله برقراری ارتباط، انجام امور تجاری، جمع­آوری اطلاعات و انتشار و سرگرمی توانسته است با رشد سایت­هایی که راهنمایی مفصلی در مورد نحوه خودکشی، شرح مفصلی از خودکشی‌های مشهور و تصاویر افرادی که در اثر خودکشی درگذشته­اند ارائه و به یک نگرانی اساسی تبدیل شده است.
 مهم‌ترین توصیه­های این دستورالعمل، 1- در نظر بگیرید که آیا تعداد داستانی که در مورد خودکشی منتشر یا پخش می­کنید از نظر اهمیت اخبار تکراری است یا خیر. پوشش‌های مکرر و مداوم یا پوشش برجسته خودکشی، منجر به افزایش نگرانی از خودکشی برای افراد در معرض خطر، به ویژه جوانان می­شود.2- سعی کنید هنگام گزارش اخبار خودکشی، اطلاعات معتبر و از مفسران آگاه را درج کنید. 3- هدف از انجام عمل خودکشی به عنوان یک گزینه ضعیف برای حل بحران یا یأس عمیق است. گاهی اوقات گزارش­های رسانه­ای سهواً خودکشی را به عنوان دلیلی برای مقابله با مشکلات شخصی نشان می­دهند. 4- از توضیحات ساده گرایانه برای خودکشی خودداری کنید. بیش‌تر افرادی که اقدام به خودکشی می­کنند دارای سابقه طولانی مشکلات از جمله افسردگی هستند­، که رسانه­ها و مفسران باید از انتقال آن واقعه بحرانی که به عنوان تنها عامل خودکشی هست، بپرهیزند. 5- ارتقاء آگاهی از رابطه قوی بین مشکلات سلامت روان، به ویژه افسردگی و خطر خودکشی. آگاهی دادن به مردم در مورد اهمیت بالقوه مشکلات سلامت روان (به ویژه افسردگی و اسکیزوفرنی) و رفتار خودکشی ممکن است افرادی که با مشکلات روبرو می­شوند مراجعه و کمک به موقع و مناسب دریافت نمایند را تضمین کند. 6- ارائه مدل­های نقش مثبت. گزارش داستان­هایی از افرادی که احساس ناامیدی یا پریشانی کرده­اند اما به جای اقدام به خودکشی، برای غلبه بر مشکلات خود به دنبال کمک بوده­اند.7- از ذکر جزئیات روش خودکشی بپرهیزید. 8- اطلاعات دقیق در خصوص مراکز ارائه خدمات و شماره­ تلفن­های کمکی تهیه و منتشر کنید. 9- از کلمه "خودکشی" در عنوان خودداری کنید. 10- از استفاده کردن از عکس­ها و تصاویر با داستان­های خودکشی خودداری کنید [99].
* سازمان جهانی بهداشت در سال 1999 ابتکار عمل جهانیِ خود را برای پیشگیری از خودکشی،­(Suicide Prevention)SUPRE به اجرا گذاشت، و در سال 2008 نسخۀ اصلاح شده­ی آن را که به گروه­های خاص اجتماعی و حرفه­ای اختصاص داده شده، منتشر کرد. نسخه اصلاح شده SUPRE­، برای پیشگیری از خودکشی اهمیت داشته و محصول همکاری مستمر بین WHO و انجمن بین‌المللی پیشگیری از خودکشی (International Association for Suicide Preventio(IASP)) می­باشد.
مهم‌ترین توصیه­های این دستورالعمل به شرح زیر هستند: 1- از زبانی که خودکشی را حساس یا عادی جلوه می­دهد مانند "خودکشی ناموفق" یا "خودکشی سیاسی"، جلوگیری کنید مثلا در استفاده از کلمه "خودکشی" در عناوین باید احتیاط کرد. 2- از برجسته کردن و تکرار بی‌رویه داستان خودکشی، به این دلیل که ممکن است منجر به رفتارهای تقلیدی می­شود، خودداری کنید. داستان­های روزنامه­ها درباره خودکشی باید به طور خاصی در صفحه­های داخل، به سمت پایین صفحه قرار داشته باشد، نه در صفحه اول یا در بالای صفحه. به همین ترتیب، داستان­های پخش شده در مورد خودکشی باید در دوم یا سومین اخبار تلویزیونی ارائه شود 3- از توضیحات صریح روش مورد استفاده در خودکشی کامل یا اقدام به خودکشی خودداری کنید. زیرا توصیف گام به گام ممکن است افراد آسیب­پذیر را وادار به کپی کردن یا تقلید این عمل کند. 4- از ارائه اطلاعات دقیق در مورد مکان خودکشی انجام گرفته یا اقدام به آن مثل، یک پل، یک ساختمان بلند، یک صخره یا یک ایستگاه راه­آهن یا یک گذرگاه به این دلیل که، می­تواند به عنوان یک مکان خودکشی شهرت پیدا کند خودداری کنید. 5- در استفاده از عکس یا فیلمبرداری احتیاط کنید. همچنین، یادداشت­های خودکشی نباید منتشر شود. 6- در گزارش خودکشی­های افراد مشهور دقت کنید گزارش خودکشی چهره­های معروف سیاسی ممکن است بر رفتار افراد آسیب­پذیر تأثیر بگذارد، زیرا مورد احترام جامعه است. تجلیل از مرگ یک شخص مشهور ممکن است نشان‌گر این باشد که جامعه به رفتار خودکشی افتخار می­کند بنابراین گزارش‌ها نباید خودکشی را پر زرق و برق کنند. 7- اطلاعاتی راجع به جایی که می‌توانید کمک بگیرید مثل خط تلفن یا متخصصین روانشناسی را تهیه کنید­ [41].
* بنیاد آمریکایی American Foundation برای پیشگیری از خودکشی و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، با همکاری سازمان­های زیر: مؤسسه ملی بهداشت روانی، دفتر جراح عمومی، سوء مصرف مواد و مدیریت خدمات بهداشت روان، انجمن آمریکایی خودکشی، سازمان بهداشت جهانی، مرکز ملی سوئدی برای تحقیقات خودکشی و استراتژی پیشگیری از خودکشی جوانان نیوزلند در سال 2001 توصیه­هایی برای رسانه­ها در مورد گزارشات مطالب مرتبط با خودکشی تهیه و منتشر کردند. مهم‌ترین توصیه‌های این دستورالعمل عبارتند از: 1- برای پیشگیری از رفتار خودکشی واگیردار یا خودکشی تقلیدی از روش­های خاصی برای توصیف خودکشی در خبرها استفاده کنید. 2- تحقیقات نشان داده است که عاشقانه کردن خودکشی یا ایده­آل نشان دادن رفتار افرادی که خودکشی می­کنند با به تصویر کشیدن خودکشی به عنوان یک اقدام قهرمانانه یا عاشقانه ممکن است دیگران را ترغیب به خودکشی کند. 3- قرار گرفتن در معرض روش خودکشی از طریق گزارش­های رسانه­ای می­تواند افراد آسیب­پذیر را به تقلید از آن تشویق کند. 4- از ذکر کلمه خودکشی در تیتر خبری خودداری کنید. مگر اینکه خودکشی در ملاء عام رخ داده باشد، علت مرگ باید در بدنه داستان گزارش شود و نه در تیتر. 5- به کار بردن واژه­های "مرگ از خودکشی" با "تلاش‌های غیر­کشنده" بهتر است از اصطلاحاتی مانند "موفق"، "ناموفق" یا "شکست خورده" می­باشد ]100[.
* دستورالعمل رسانه­ای برای نحوه نمایش مطالب مرتبط با خودکشی، توسط Samaritans  در انگلستان  در سال 2002 تهیه شد. مهم‌ترین توصیه­های این دستورالعمل عبارتند از: 1- جزئیات فنی در مورد روش خودکشی، مانند نوع روش مورد استفاده یا تعداد و انواع قرص­های مصرف شده، توصیف نگردد. 2- هرگز خودکشی را به عنوان یک روش سریع، آسان، بدون درد یا قطعی برای مرگ پیشنهاد نکنید. 3- زبان بسیار اهمیت دارد. از عناوین و اصطلاحات چشم‌گیر مانند "اپیدمی خودکشی" یا "منطقه با شیوع بالای خودکشی" خودداری کنید. 4- گروه­های پشتیبانی و مکان­هایی که افراد در معرض خطر خودکشی می­توانند دسترسی به کمک پیدا کنند را معرفی کنید. 5- با احتیاط خاص با رسانه­های اجتماعی رفتار کنید و از ذکر وب سایت‌ها یا شبکه­هایی که خودکشی را پر زرق و برق جلوه می‌دهند خودداری کنید. 6- از تصاویر و یا فیلم­های دراماتیک یا احساساتی خودداری کنید. 7- از درج مطالب مربوط به یادداشت­های خودکشی خودداری کنید. 8- جوانان به­ویژه در مقابل پوشش منفی اخبار خودکشی آسیب‌پذیر هستند. عکس­های جوانی را که فوت کرده است برجسته و منتشر نکنید. 9- بر واقعیت­های پیچیده خودکشی و تأثیر آن روی افراد باقی­مانده قلم نزنید. 10- به یاد داشته باشید که افرادی که از خودکشی می­ترسند، اغلب آسیب­پذیرتر هستند و بیش‌تر از مردم عادی اقدام به خودکشی می­کنند. 11- از گمانه­زنی­ برای علت خودکشی، حتی اگر توسط یکی از اعضای نزدیک خانواده عنوان شده باشد، اجتناب شود. 12- از آمار مربوط به خودکشی با احتیاط استفاده کنید و از جای مطمئن آمار گرفته شود [3].
* مرکز سیاست­های سریلانکا  Sri Lanka با همکاری MediaWise Trust انگلستان کتابچه راهنمای گزارش خودکشی  برای روزنامه­نگاران را در سال 2003 تهیه و منتشر کردند. مهم‌ترین توصیه­های موجود در این کتابچه، 1- دلایل خودکشی ساده­سازی نشود. یعنی خودکشی به ندرت نتیجه یک عامل یا یک واقعه واحد است، بلکه ناشی از تعامل پیچیده بسیاری از عوامل است و معمولاً شامل سابقه مشکلات روحی - اجتماعی، به ویژه افسردگی است. پس به موارد خودکشی به عنوان موضوعی ساده و سهل انگارانه توجه نگردد. 2- گزارش­های مربوط به خودکشی مکرر یا بیش از حد تکرار نگردد. پوشش مکرر مطالب مرتبط با خودکشی احتمالاً باعث ایجاد محیطی ناسالم در میان افراد در معرض خطر، به ویژه در گروه سنی 15-24 ساله می‌گردد. 3- خودکشی­های احساسی را زیاد پوشش ندهید، متخصصان اخبار رسانه باید زمینه­ای را در نظر بگیرند که در آن گزارش­های خودکشی را می­گنجانند و از استفاده از عکس­های نمایشی مربوط به خودکشی (به عنوان مثال، عکس از بدن، خون، ابزار خودکشی، صحنه خودکشی، اتاق فرد متوفی) خودداری کنند. 4- توصیف جزئیات فنی و صریح در مورد روش­های خودکشی انجام نگیرد. زیرا ممکن است باعث ایجاد پدیده تقلید در میان افراد در معرض خطر گردد. 5- نباید خودکشی به عنوان روشی مناسب یا قابل قبول برای حل مشکلات شخصی ارائه گردد. 6- نباید از عمل خودکشی یا افرادی که خود را می­کشند یا اقدام به خودکشی می­کنند تجلیل شود. 7- نباید روی خصوصیات مثبت فرد فوت شده تمرکز کرد [101].
* دستورالعمل گزارش خودکشی و بیماری روانی، توسط وزارت بهداشت استرالیا Australia تهیه شده است. این دستورالعمل در سال 2004 منتشر شد. مهم‌ترین توصیه­های این دستورالعمل عبارتند از، 1- اطمینان حاصل شود که مرگ توسط مقامات رسمی به عنوان یک خودکشی تأیید شده باشد، به طوری که در این گزارش به حدس و گمان­ها دامن نزده نشود. 2- در صورت امکان، قبل از گزارش شخصی اخبار شخصی که فوت نموده است، رضایت آگاهانه را از بستگان یا دوستان نزدیک دریافت کنید. 3- ارزیابی کنید که آیا این داستان کاملاً به نفع عمومی است یا خیر. مشاوره در مورد تأثیرات گزارش یک مورد خاص می­تواند مفید باشد. در نظر بگیرید که اخیراً چند داستان در مورد خودکشی اجرا شده است، زیرا تحقیقات نشان می‌دهد که جانشینی داستان در مورد خودکشی می­تواند رفتار خودکشی را برای افراد آسیب‌پذیر تقویت کند. 4- افشای محتوای صریح از یک یادداشت خودکشی ممکن است روی افراد آسیب­پذیر، از جمله افراد داغ­ دیده، تأثیر بگذارد. این اطلاعات به تنهایی، بدون زمینه، ممکن است کل داستان را بیان نکند. 5- ارتقاء یاد بودهای عمومی، از جمله صفحات یاد بود آنلاین را محدود کنید، زیرا این موارد ممکن است ناخواسته به عنوان یک نتیجه مطلوب برای افراد در معرض خودکشی تقویت شود. 6- تصاویر عمومی­تر از شخص را به جای عکس از مراسم تشییع جنازه، خانواده اندوهگین یا یاد بودها انتخاب کنید. جزئیات در مورد مرگ از جمله روش اقدام و  محل حادثه را به حداقل رسانید، و با استفاده از زبان مناسب و ترویج اطلاعات به دنبال کمک رساندن باشید [102].
* دستورالعمل­های مربوط به گزارش­دهی مسئولانۀ رسانه‌ها در مورد خودکشی در بسیاری از کشورها از جمله کانادا تولید شده است. این دستورالعمل با همکاری انجمن روان‌پزشکی کانادا (­Canadian Psychiatric ­Association) (CPA) و انجمن پیشگیری از خودکشی(Association for Suicide Prevention­) در سال 2008 منتشر گردیده است. این مقاله سیاست توسط Sinyor و همکاران شواهد مربوط به گزارش رسانه­ها و خودکشی را در سال 2017 بررسی نموده و توصیه­ها را با تعامل مستقیم و ورود بیش‌تر روزنامه‌نگاری به­روزرسانی کرده است. این توصیه­ها به عنوان راهنمایی برای کلیه ذینفعان مربوطه اعم از روزنامه نگاران، سردبیران، تولید کنندگان، مربیان روزنامه­نگاری، محققان، سیاست گذاران، متخصصان بهداشت روان و بسترهای رسانه­های اجتماعی منظور شده است. مهم‌ترین نکات حائز اهمیت حاصل از نتایج مطالعه درموردگزارش مطالب مرتبط با خودکشی، در (جدول 1) آورده شده است [63]. * ریاست دادگستری شورای مطبوعات هندوستان، پراساد،)(C.K. Prasad) (Chandramauli Kumar Prasad  در 13 سپتامبر 2019­، براساس دستورالعمل­های WHO، دستورالعمل­ مربوط به نحوه گزارش­دهی مطالب مرتبط با خودکشی را اتخاذ کرده است. این دستورالعمل اظهار می­کند که روزنامه‌ها و خبرگزاری­ها ضمن گزارش موارد خودکشی نباید: 1- از زبانی استفاده کنند که خودکشی را حساس یا عادی جلوه دهند و یا آن را به عنوان یک راه حل سازنده برای مشکلات ارائه دهند. 2- روش استفاده شده را صریحاً توصیف کنند. 3- جزئیات مربوط به محل خودکشی را ارائه دهند. 4- از عناوین احساسی استفاده کنند. 5. از عکس­ و فیلم در روزنامه­ها و پیوندهای رسانه­های اجتماعی (رسانه­های آنلاین، ویکی­ها و وبلاگ­ها) استفاده کنند. 6. داستان‌هایی را در مورد خودکشی، به طور برجسته و مکرر قرار داده و چنین داستان‌هایی را به طور نامناسب تکرار کنند [103]. هم‌چنین در این مطالعه، مواردی را که رسانه­ها باید هنگام گزارش­ مطالب مرتبط با خودکشی مد نظر قرار بدهند و از آنها اجتناب کنند در جدول 2 آورده شده است [63].
 
 
جدول 1- نکات حائز اهمیت هنگام گزارش مطالب مرتبط با خودکشی برای روزنامه­نگاران، سردبیران و خبرگزاری­ها
ردیف عنوان
1 لازم است که مردم در مورد آسیب های احتمالی مربوط به واگیری خودکشی مطلع شوند.
  اگر تصمیم نهایی مبنی بر گزارش خبر خودکشی است، برنامه ریزی کرده و یا بحث کنید که چگونه ممکن است آسیب ناشی از گزارش به حداقل برسد.
از متخصصان پیشگیری از خودکشی مشاوره بگیرید.
هنگام گزارش در موردخودکشی افراد مشهور یا جوانان، محتاط باشید زیرا در حال حاضر  قویترین مدرک برای خودکشی­های تقلیدی هستند.
در نظر بگیرید چگونه می­توان یک فرد آسیب پذیر (دارا بودن افکار خودکشی و یا افراد در معرض خطر خودکشی تقلیدی) را شناسایی کرد. بنابراین، مراحلی را در نظر بگیرید که تا حد امکان بتوانید افکار و رفتار خودکشی فرد را به حداقل برساند.
2 تأثیر گزارش را درموارد ذیل در نظر بگیرید:
  کسانی که دارای افکار خودکشی هستند و یا افرادی­که در معرض خطر خودکشی (سابقه اقدام به خودکشی) می­باشند.
افرادی که با احترام گذاشتن به حریم خصوصی و غم و اندوه­شان، از خودکشی کردن منصرف شدند.
متخصصان بهداشت روان و روزنامه نگاران، که خودکشی را گزارش می­کنند.
3 رویکرد یا روش مناسب را در نظر بگیرید.
  گزارش خودکشی به طور کلی باید توسط خبرنگاران بهداشتی انجام شود نه خبرنگاران دیگر (به عنوان مثال، گزارش‌گران جرم)، زیرا آن­ها به بهترین وجه در زمینه متناسب­سازی موضوع در سطح وسیع­تر بهداشت روانی قرار دارند. اگر سایر خبرنگاران گزارش دهند، حداقل باید با راهنمایی­ها و یا همکاران گزارش­گر بهداشت مشورت کنند.
در صورت امکان، گزارش­دهی به صورت طولانی توصیه نمی­شود، زیرا این فرصت را برای خبرنگاران فراهم می­کند تا بحث­های دقیقی داشته باشند. هم‌چنین، از ارائۀ دلایل خودکشی به روشی بسیار ساده پرهیز کنند.
اﺧﺘﻼﻻت رواﻧﯽ و بحران­ها را ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ و ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﺗﻌﺮیﻒ ﮐﻨﯿﺪ و از ﻣﺮدم ﺑﺨﻮاﻫﯿﺪ در ﺻﻮرت وﺟﻮد ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ درﻣﺎﻧﯽ رواﻧﭙﺰﺷﮑﯽ و ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن دارد ﻣﺜﺎل­ﻫﺎیﯽ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺤﺮان­ﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ یا ﺣﻮادث ﻧﺎﮔﻮار را ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ­اﻧﺪ، ذﮐﺮ ﮐﻨﯿﺪ.
4 ﻋﻮاﻗﺐ ﺟﺴﻤﯽ اﻗﺪام ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ، ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻧﺸﺪه از ﺟﻤﻠﻪ، آﺳﯿﺐ ﻣﻐﺰی در اﺛﺮ ﺧﻔﮕﯽ، ﻓﻠﺞ، مسمومیت با سموم و غیره را ﺗﺸﺮیﺢ ﮐﻨﯿﺪ.
 
 
جدول 2- موارد مورد اجتناب رسانه­ها هنگام گزارش مطالب مرتبط با خودکشی
ردیف مواردی که هنگام گزارش  اخبار مرتبط با خودکشی  باید توسط رسانه­ها اجتناب شود:
1 گزارش قابل توجه شامل: گزارش در صفحۀ اول یا تیتر خبر یا پوشش گسترده رسانه­ای
تصاویر واضح و قابل توجهی از درگذشتگان یا اشخاص محبوب و یا افرادی که درگیر رفتار خودکشی هستند.    
2 تصاویر یا احساساتی کردن
3 جزییات بیش از حد شامل:
جزئیات یا عکس­هایی از  روش و یا مکان؛ به ویژه از گزارش روش­های جدید یا غیر­معمول جلوگیری کنید.
  تجلیل و تمجید از شخص خودکشی کرده و یا اقدام به خودکشی به شکلی که ممکن است دیگران را به سمت خودکشی سوق دهد.
4 گزارش تکراری یا بیش از حد *
5 استفادۀ نامناسب از زبان شامل:
کلمۀ "خودکشی" در تیتر -  خودکشی "مرتکب" یا "مرتکب" شده است ** - تلاشهای "موفق / ناموفق" یا "شکست خورده
6 دلایل ساده یا سطحی یا ساده انگارانه برای خودکشی
یعنی خودکشی ناشی از یک علت یا واقعۀ مجزا، مانند سرزنش رسانه­های اجتماعی برای خودکشی
مثال: دﺧﺘﺮی ﺑه ﺨﺎﻃﺮ این­که اﺟﺎزه رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ دوﺳﺘﺶ را ﻧﺪاﺷﺖ»،«علیرغم این­که همه چیز برای او ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﻮد، اﻗﺪام ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﺮد».
7 به تصویر کشیدن خودکشی به عنوان دست­یابی به نتایج و حل مشکلات
 رفتار خودکشی را سریع، آسان و بدون درد توصیف نکنید که منجر به مرگ شود، و یا خودکشی را برای از بین بردن رنج یا منجر به صلح، توصیف نکنید.
8 اجتناب از ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺧﻮدﮐﺸﯽ به عنوان ﻋﻤﻠﯽ ﺗﺤﺴﯿﻦ ­ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ و ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎنه
9 اجتناب از ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﭘﺨﺶ ﻓﯿﻠﻢ­ﻫﺎیی ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺎس داﺳﺘﺎن­های واﻗﻌﯽ از ﺧﻮدﮐﺸﯽِ اﻓﺮاد ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨد.
10 اجتناب از گزارش خودکشی با اعداد و ارقام
11 اجتناب از گزارش خبری هیجان­انگیز و بزرگ­نمایی در مورد خودکشی
 
* خودکشی چهره­های برجسته به طور مداوم منجر به پوشش سریالی می­شود با ­این­وجود، خبرنگاران باید نیاز به داستان­های اضافی را بسنجند.
 ** ارتکاب جرم: خودکشی از لحاظ تاریخی جرم انگاری شده است. با این حال، این اصطلاحات با درک مدرن خودکشیِ ناشی از یک اختلال قابل درمان سازگار نیست.
 
 
توصیه­های حاصل از نتایج مطالعه که استفاده از آنها هنگام گزارشات مرتبط با مطالب خودکشی می­تواند بسیار مفید باشد
در جدول شماره 3 آورده شده است [63].
 

 
جدول 3- توصیه­هایی بالقوه مفید برای گنجاندن در گزارش­های خودکشی
  مواردی که باید در گزارش­دهی اخبار خودکشی توسط رسانه­ها لحاظ شود.
1
  • استفاده از زبان مناسب (به عنوان مثال،"او با خودکشی درگذشت" یا "مرگ او بر اثر خودکشی")
2
  • از گزارش­هایی که باعث کاهش انگ در مورد اختلالات روانی یا افرادی که در جستجوی مراقبت از سلامت روان خود هستند، استفاده کنید و اسطوره­های رایج در مورد خودکشی را به چالش بکشید.
- مراجعه به تحقیقات مرتبط با اختلالات روانی با خودکشی
- این نکته را برجسته کنید که اختلالات روانی قابل درمان است. بنابراین، خودکشی قابل پیشگیری است
-  عمل خودکشی را به صورت قابل توجه توصیف کنید (به عنوان مثال، خودکشی را در اصطلاحی از یک فرصت از دست رفته برای کسانی که در حال رنج کشیدن به دنبال دریافت کمک بودند).
- از متخصصین پیشگیری از خودکشی مشاوره بگیرید که شامل مواردی از دلایل و معالجه باشد.
3
  • سایر پیشنهادات برای خودکشی[ به ­عنوان­ مثال، درمان]
- اطلاعات مربوط به منابع جامعه، مانند وب­سایت­ها یا خط تلفن را برای کسانی که دارای افکار خودکشی هستند، درج کنید.
- در­ صورت ­امکان، به گزینه­هایی، مانند (مراجعه به یک خانواده یا اعضای قابل اعتماد جامعه، صحبت با پزشک یا ارائه دهندۀ خدمات درمانی، مشاوره یا صحبت درمانی، تماس با خط تلفن 123یا مراجعه به نزدیک‌ترین اورژانس) فهرست یا پیوند دهید.
- در صورت­ امکان، نمونه­هایی از نتیجۀ مثبت یک بحران خودکشی (به عنوان مثال، خط تلفن فوریتی بحران خودکشی) را ذکر کنید.
4
  • اطلاعات مربوط به اقوام و دوستان، مانند
- علائم هشدار دهنده رفتار خودکشی،  نحوه نزدیک شدن، پشتیبانی و محافظت از یک فرد خودکشی
5
  • اشاره به روش­های پیشگیری از خودکشی
6
  • اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺗﺒﻂ با خودکشی را ﻓﻘﻂ در ﺻﻔﺤﺎت داﺧﻠﯽ ﺟﺮایﺪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﯿﺪ.
7
  • ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن دارد ﻣﺜﺎل­ﻫﺎیﯽ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺤﺮان­ﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ یا ﺣﻮادث ﻧﺎﮔﻮار را ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ­اﻧﺪ، ذﮐﺮ ﮐﻨﯿﺪ و هم­چنین  منابعی مانند خطوط بحران را برای افرادی که قصد خودکشی دارند فراهم کنند.
 
 
 
* با ادامه انتشار دستورالعمل­هایی در خصوص نحوه انتشار اخبار و مطالب مرتبط با خودکشی در اکثر کشور­ها و سنجش تأثیر این دستورالعمل­ها در کاهش موارد خودکشی از جمله خودکشی­های واگیر یا تقلیدی، سازمان بهداشت جهانی در سال 2019 میلادی دستورالعملی را برای سازندگان فیلم، نمایش تئاتر و سایر افراد درگیر در توسعه و تولید محتوای خودکشی و اقدام به خودکشی منتشر کرد. این دستورالعمل، یکی از مجموعه منابعی است که با هدف قرار دادن گروه­های خاصی از افراد می­تواند در پیشگیری از خودکشی نقش داشته باشد. هم‌چنین، این دستورالعمل، برای 1- به حداکثر رساندن تأثیر مثبت کارِ سازندگان فیلم و نمایش تئاتر، تلویزیون و 2- کاهش خطر اثرات مضر، به ویژه در بین کسانی که آسیب پذیر هستند یا از نظر سلامت روان مشکل دارند و 3- به تصویر کشیدن خودکشی­های واقعی رخ داده در تلویزیون، فیلم و مستند، منتشر شده است [86].
 
جدول 4- توصیه­های سازمان بهداشت جهانی در سال 2019 برای سازندگان فیلم و نمایش تئاتر
ردیف موارد مشمول در ساختن فیلم و نمایش تئاتر
1 نشان دادن شخصیت‌ها و روایت­هایی که مقاومت و روش­های مؤثر برای مقابله با مشکلات را نشان دهند.
2 تشریح کردن نحوه دست‌یابی به خدمات پشتیبانی
3 نشان دادن ارزش مثبت بالقوه حمایت دوستان، خانواده و دیگران
4 اجتناب از به تصویر کشیدن عمل یا روش خودکشی
5 درج کردن علائم هشدار دهنده احتمالی خودکشی و نحوه مقابله با آن‌ها
6 استفاده از زبان مناسب
7 به نمایش گذاشتن پیچیدگی­ها و موضوعات گسترده­تر مربوط به خودکشی
8 مشورت با کارشناسان پیشگیری از خودکشی و ارتباطات، متخصصان بهداشت روان و افراد دارای تجربه زندگی
9 در نظر گرفتن یک پیام مشاوره­ای، قبل از شروع محتوای سینمایی، تلویزیونی، پخش شده یا تئاتر
10 درج کردن اطلاعاتی برای والدین یا سرپرستان در مورد چگونگی بحث در مورد موضوع خودکشی با افراد تحت مراقبت خود
11 هنگام نمایش فیلم یا تئاتر با موضوع خودکشی، علاوه بر پوشاندن صحنه­های مربوط به روش خودکشی، باید در آغاز و پایان نمایش پیامی با هدف جلوگیری از آثار منفی موضوع نمایش بر بینندگان زیر 18 سال قرار داده شود.
 
 
 
هم‌چنین در این دستورالعمل آنچه فیلم سازان باید در مورد خودکشی برای بینندگان نشان دهند مورد بحث قرار گرفته است که شامل:
صحبت کردن آشکار در مورد خودکشی، به جای تشویق به رفتارهای خودکشی، می­تواند فرصتی برای تجدید نظر و یا انتخابی دیگر، به فرد داده و از این طریق از خودکشی پیشگیری کند. 2- افرادی که خودکشی می­کنند غالباً در مورد زندگی و یا مرگ تردید دارند، بنابراین دسترسی به حمایت عاطفی در زمان مناسب، می­تواند این افراد را از خودکشی نجات دهد. 3- افرادی که در مورد خودکشی صحبت می­کنند ممکن است برای گرفتن کمک یا حمایت در این زمینه تلاش کنند. تعداد قابل توجهی از افراد، که به خودکشی فکر می‌کنند، دچار اضطراب، افسردگی و ناامیدی هستند و ممکن است احساس کنند که برای آن‌ها راه دیگری وجود ندارد. 4- اکثر خودکشی­ها، با نشان دادن علائم هشدار دهنده ( کلامی یا رفتاری) از قبل انجام می‌شوند. در نتیجه، لازم است که علائم هشدار­دهنده را بدانیم و مراقب آنها باشیم. البته برخی از خودکشی­ها بدون هشدارهای بیرونی اتفاق می­افتد، به همین ­دلیل پیام­های عمومی برای آموزش مردم در مورد پیشگیری از خودکشی بسیار مهم است. 5- رفتار خودکشی نشان دهنده نارضایتی عمیق است اما لزوماً یک اختلال روانی نیست. بسیاری از افرادی که با اختلالات روانی زندگی می‌کنند، درگیر رفتار خودکشی نمی­شوند و همه افرادی که خودکشی می­کنند، دچار اختلالات روانی نیستند. 6- عواملی که فرد را به سمت خودکشی سوق می­دهند، معمولاً متعدد و پیچیده است و نباید به روشی ساده گزارش شود. بهداشت، سلامت­روان، وقایع استرس­زا در زندگی، عوامل اجتماعی و فرهنگی برای درک رفتار خودکشی باید مورد توجه قرار گیرند. 7- خودکشی وسیله‌ای سازنده یا مناسب برای مقابله با مشکلات نیست، هم‌چنین تنها راه ممکن برای مدیریت پریشانی شدید یا مقابله با شرایط نامطلوب زندگی نیست.
تاریخچه دستورالعمل­ها در ایران
* در سال  1386 دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد ایران راهنمای انعکاس اخبار خودکشی در رسانه­ها را توسط دکتر سید مهدی حسن زاده و همکاران تدوین و منتشر کردند. طبق اظهارات این راهنما بین میزان تبلیغات و بروز موارد خودکشی همبستگی وجود دارد. هم‌چنین گزارش در شبکه‌های متعدد و برنامه­های مختلف تلویزیون تأثیر بیش‌تری در میزان خودکشی خواهد داشت. بنابراین، پرهیز از انعکاس اخبار خودکشیغیرمسئولانه  می­تواند در پیشگیری از رفتارهای تقلیدگرانه خودکشی کمک کننده باشد. انتشار اخبار خودکشی،  این عقیده را که خودکشی روشی طبیعی برای حل مشکلات است، گسترش می­دهد. هم‌چنین انتشار نامناسب مکرر و مداوم اخبار مرتبط با خودکشی درگیری­های فکری در مورد خودکشی به ویژه در نوجوانان و جوانان را افزایش می­دهد.
آنها بیان کردند که بطور کلی در مورد انتشار مطالب مرتبط با خودکشی موارد زیر باید رعایت شود:
1- در بین آمار خودکشی نباید صرفاً به ارائه اعداد و ارقام اتکا شود؛ آمارهای خودکشی با دقت و به درستی و مطابق
نظر یک متخصص و با مقایسه آمار سایر نقاط دنیا باید تفسیر گردد.
 2- منابع اطلاعاتی که مورد استفاده قرار می­گیرد، باید معتبر باشد.
3- از تعمیم موارد معدود خودکشی در یک منطقه با اعلام عباراتی مانند» همه گیری خودکشی« یا » منطقه با بالاترین شیوع خودکشی در دنیا«  باید پرهیز گردد.
4- از گزارش رفتار خودکشی به عنوان پاسخی قابل درک به تغییرات اجتماعی، فرهنگی یا تنزل رتبه اجتماعی باید ممانعت شود.
به منظور خنثی­سازی خودکشی­های تقلیدی لازم است از موارد زیر پرهیز کنید یا آن­را به حداقل ممکن برسانید:
1- پوشش خبری هیجان انگیز در مورد خودکشی (به ویژه در مواردی که افراد مشهور و مورد وثوق مردم اقدام به خودکشی می­کنند، در این موارد تا حدامکان پوشش خبری باید محدود باشد).
2- چاپ عکس افراد اقدام کننده و روش اقدام به خودکشی و صحنه خودکشی.
3- چاپ واژه » خودکشی«   در تیتر جراید
4- گزارش جزئیات روش خودکشی (اعلام محل اقدام به خودکشی مانند سقوط از بالای برج، زیر ریل قطار، بالای پل و غیره ریسک خودکشی را در افرادی که از این مناطق استفاده می­کنند، افزایش می­دهد).
5-  توصیف خودکشی به عنوان مسئله­ای غیر قابل توضیح یا ساده انگارانه » علی­رغم این­که همه چیز برای او فراهم بود اقدام به خودکشی کرد«، »دختری بخاطر اینکه اجازه رفتن به مهمانی دوستش را نداشت خودکشی کرد« خودکشی هیچ­گاه در نتیجه یک عامل یا حادثه اتفاق نمی­افتد. معمولاً تعامل پیچیده­ای از عوامل روانی، بیماری جسمی، سوءمصرف مواد، مشکلات خانوادگی، تعارضات بین فردی، و استرس­های زندگی منجر به خودکشی در فرد می­شود.
6- معرفی خودکشی بعنوان عملی تحسین برانگیز و قهرمانانه
7- تولید و پخش فیلم­هایی که براساس داستان­های واقعی از خودکشی افراد ساخته شده باشند می­تواند خطر »خودکشی را در افراد مستعد افزایش دهد لذا از ذکر عبارت­هایی چون
» این داستان واقعی است « پرهیز شود.
8- درج اخبار مربوط به خودکشی در رسانه­ها چون روزنامه­ها و مجلات به دلیل ماندگاری، بازخوانی و تکرار مجدد خطر تأثیرات منفی این اخبار را در مقایسه با اخبار کوتاه شفاهی در رادیو و تلویزیون، افزایش می­دهد.
بایدها و نبایدها
  • با افراد ذی صلاح در بخش بهداشت و درمان (دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیار وزارت بهداشت) و منابع معتبر از نزدیک همکاری کنید.
  • از واژه»  خودکشی موفق«  برای خودکشی­های منجر به مرگ استفاده نکنید.
  • اطلاعات مرتبط را فقط در صفحات داخلی جراید منتشر کنید.
  • عکس افراد یا نوشته­هایی را که توسط آنان قبل از اقدام به خودکشی نوشته شده، چاپ نکنید.
  • جزئیات روش اقدام به خودکشی را بیان نکنید.
  • دلایل ساده انگارانه برای اقدام به خودکشی ارائه نکنید.
  • از بزرگ نمایی و هیجان انگیز جلوه دادن اقدام به خودکشی بپرهیزید.
  • اختلالات روانی و بحران­ها را توسط متخصصین و کارشناسان تعریف کرده و از مردم بخواهید در صورت وجود چنین مشکلاتی به مراکز درمانی روان‌پزشکی و مراکز مشاوره مراجعه کنند.
  • تا آنجا که امکان دارد مثال­هایی از کسانی که بحران­های زندگی(حوادث ناگوار) را با موفقیت پشت سر گذاشته اند، ذکر کنید.
  • عواقب جسمی اقدام به خودکشی که منجر به مرگ نشده از جمله آسیب مغزی در اثر خفگی، فلج را تشریح کنید
  • مراکز کمک رسانی مرتبط با خودکشی را نیز هنگام پخش اخبار خودکشی معرفی کنید [104].
راهنمای انعکاس اخبار خودکشی در رسانه­ها که در سال 1386 توسط دفتر سلامت روانی، اجتماعی، اعتیاد ایران منتشر شده بسیار با اهمیت است. سازمان جهانی بهداشت در سال 2019 میلادی دستورالعملی را برای سازندگان فیلم، نمایش تئاتر و سایر افراد درگیر در توسعه و تولید محتوای خودکشی و اقدام به خودکشی منتشر کرده که در آن علاوه بر اخبار، به انتشار مطالب مرتبط با خودکشی به صورت فیلم و نمایش­ها هم توجه شده است. با توجه به انتشار دستورالعمل­های مرتبط با اخبار خودکشی در سال­های اخیر، به روز رسانی دستورالعمل منتشر شده در سال 1386 در ایران امری ضروری است.
بنابراین علاوه بر موارد ذکر شده در دستورالعمل سال 1386 لازم است به موارد زیر نیز هنگام انتشار اخبار و سایر مطالب مرتبط با خودکشی و اقدام به آن توجه شود.
 
جدول 5- موارد قابل توجه برای رسانه­ها هنگام گزارش مطالب مرتبط با خودکشی و هم­چنین سازندگان فیلم و نمایش تئاتر علاوه بر موارد ذکر شده در دستورالعمل سال 1386
ردیف عنوان
1 به جای به کار بردن  اصطلاحاتی مانند "موفق"، "ناموفق" یا "شکست خورده" برای خودکشی، استفاده از واژه­های خودکشی منجر به فوت یا اقدام به خودکشی مناسب­تر می­باشد.
2 خودکشی نباید به عنوان روشی مناسب یا قابل قبول برای حل مشکلات شخصی ارائه گردد.
3 خودکشی­های احساسی را زیاد پوشش ندهید متخصصین اخبار رسانه باید هنگام انتشار اخبار مرتبط با خودکشی از نمایش عکس‌های مربوط به صحنه خودکشی (به عنوان مثال، عکس از بدن، خون، ابزار خودکشی، صحنه خودکشی، اتاق فرد متوفی) خودداری کنند. هم‌چنین، تصاویر عمومی­تر از شخص را به جای عکس از مراسم تشییع جنازه، خانواده اندوهگین یا یاد بودها انتخاب کنید.
4 از فردی که اقدام به خودکشی کرده است  انتقاد نکنید، یا او را محکوم نکنید.
5 از استفاده از عناوین با فونت بزرگ خودداری کنید.
6 هرگز خودکشی را به عنوان یک روش سریع، آسان، بدون درد یا قطعی برای مرگ معرفی نکنید.
7 با احتیاط خاص با رسانه­های اجتماعی رفتار کنید و از ذکر وب سایت­ها یا شبکه­هایی که خودکشی را پر رنگ جلوه می­دهند، خودداری کنید.
8 اطمینان حاصل کنید که مورد خودکشی توسط مقامات رسمی تاًیید شده باشد، به طوری که درگزارش به حدس و گمان دامن نزنید.
9 در صورت امکان، قبل از گزارش خودکشی شخصی که فوت کرده است، رضایت آگاهانه را از بستگان یا دوستان نزدیک دریافت کنید.
10 در گزارش خودکشی­های افراد مشهور و مورد احترام جامعه دقت کنید. گزارش خودکشی چهره­های معروف سیاسی ممکن است بر رفتار افراد آسیب­پذیر تأثیر بگذارد. تجلیل از مرگ یک شخص مشهور ممکن است نشان‌گر این باشد که جامعه به رفتار خودکشی افتخار می­کند.  بنابراین گزارش‌ها نباید خودکشی را پر رنگ کنند.
11 از برجسته کردن و تکرار بی رویه داستان خودکشی، خودداری کنید، زیرا ممکن است منجر به بروز رفتارهای تقلیدی ­شود. به طور خاصی داستان­های روزنامه­ها درباره خودکشی باید در صفحه­های داخل، به سمت پایین صفحه قرار داشته باشد، نه در صفحه اول یا در بالای صفحه. به همین ترتیب، داستان­های پخش شده در مورد خودکشی باید در دومین یا سومین اخبار تلویزیونی ارائه شود
12 حمایت‌های دوستان، خانواده و اطرافیان را با ارزش و برجسته جلوه دهید.
13 علائم هشدار دهنده احتمالی خودکشی و نحوه مقابله با آنها را مشخص کنید.
14 یک پیام مشاوره ای را قبل از شروع محتوای فیلم سینمایی یا تلویزیونی پخش شده یا تئاتر در نظر گرفته و نمایش دهید.
15 اطلاعاتی برای والدین یا سرپرستان در مورد چگونگی بحث در مورد موضوع خودکشی با افراد تحت مراقبت خود درج کنید.
16 هنگام نمایش فیلم یا تئاتر با موضوع خودکشی، علاوه بر پوشاندن صحنه­های مربوط به روش خودکشی، باید در آغاز و پایان نمایش پیامی با هدف جلوگیری از آثار منفی موضوع نمایش بر بینندگان زیر 18 سال قرار داده شود.
17 صحبت کردن آشکار در مورد خودکشی، به جای تشویق به رفتارهای خودکشی، می­تواند فرصتی برای تجدید­نظر و یا انتخابی دیگر بوده و از بروز خودکشی پیشگیری کند.
18 این نکته  که "اختلالات روانی قابل درمان است، بنابراین، خودکشی قابل پیشگیری است" را برجسته کنید.
19 یاد بودهای عمومی، از جمله صفحات یاد بود آنلاین را محدود کنید، زیرا ممکن است ناخواسته به عنوان یک نتیجه مطلوب برای افراد در معرض خودکشی قلمداد شود.
20 ارتقاء آگاهی از رابطه قوی بین مشکلات سلامت روان، به ویژه افسردگی و خطر خودکشی. آگاهی دادن به مردم در مورد اهمیت بالقوه مشکلات سلامت روان (به ویژه افسردگی و اسکیزوفرنی) و رفتارهای خودکشی مرتبط با آن، ممکن است در نگرش افراد هنگام رویه رو شدن با مشکلات و مراجعه و درخواست کمک آنها هنگام داشتن افکار و رفتار خودکشی مؤثر باشد.
21  تکراری بودن تعداد داستان هایی که در مورد خودکشی منتشر یا پخش می‌کنید را از نظر اهمیت اخبار در نظر بگیرید پوشش­های  مکرر و مداوم و برجسته خودکشی منجر به افزایش نگرانی از خودکشی برای افراد در معرض خطر، به ویژه جوانان می­گردد.
22 خودکشی به عنوان یک گزینه ضعیف برای حل بحران یا یأس عمیق است. گاهی اوقات گزارش­های رسانه­ای سهواً خودکشی را به عنوان دلیلی برای مقابله با مشکلات شخصی نشان می­دهند.
23 از گمانه­زنی­ برای علت خودکشی، حتی اگر توسط یکی از اعضای نزدیک خانواده عنوان شده باشد، اجتناب گردد.
24 گزارش خودکشی به طور کلی باید توسط خبرنگاران بهداشت انجام شود نه خبرنگاران دیگر (به عنوان مثال، گزارشگران جرم)، زیرا آن­ها به بهترین وجه در زمینه متناسب­سازی موضوع در سطح وسیع­تر بهداشت روانی قرار دارند. اگر گزارش اخبار مرتبط با خودکشی توسط سایر خبرنگاران گزارش شود، باید با راهنمایی و یا همکارای گزارش­گران بهداشتی مشورت شود.
 
 
 
نتیجه‌گیری
مطالعات انجام گرفته در کشورهای مختلف نشان می­دهند که گزارش اخبار و تصاویر احساسی از خودکشی در روزنامه­ها، خبرگزاری­ها و هم‌چنین در نمایش فیلم و تئاتر بر روی صحنه می­توانند منجر به خودکشی­های تقلیدی و اقدام به خودکشی شوند. تحقیقات هم‌چنین حاکی از آن است که به تصویر کشیدن رفتارهای خودکشی در صحنه می­تواند تأثیر مثبتی بر بینندگان داشته باشد، در مواردی که شامل عناصری هم‌چون تسلط بر بحران خودکشی­، وجود رفتار کمک ­کننده­، نمایش دقیق از شرایط بهداشت روان، مراجعه به متخصصان بهداشت روان باشد. ­به عنوان مثال، (ذکر مراکز مداخله در بحران یا خدمات مشاوره تلفنی). در نتیجه­، گزارش­های مسئولانه خودکشی توسط روزنامه­ها، خبرگزاری­ها و هم­چنین نمایش­های سینمایی و تئاتر می­توانند در پیشگیری از خودکشی مؤثر باشند. بنابراین با توجه به هدف مطالعه که به­روزرسانی راهنمای فارسی انعکاس اخبار خودکشی در رسانه­ها می­باشد، دستورالعمل­های منتشر شده در سایر کشور­ها و هم‌چنین سازمان بهداشت جهانی را مطالعه و مواردی را که علاوه بر مطالب منتشر شده در دستورالعمل سال 1386 لازم است که در انتشار اخبار و نمایش­های با زبان فارسی مرتبط با خودکشی رعایت گردد در قالب یک جدول گردآوری گردید. این توصیه­ها به عنوان راهنمایی برای کلیه ذینفعان مربوطه اعم از روزنامه­نگاران، سردبیران، تولیدکنندگان، مربیان روزنامه­نگاری، محققان، سیاست­گذاران و متخصصان سلامت روان در بسترهای رسانه اجتماعی منظور شده است.
 
 
 
 
References
 
 
 
[1]    Yavari P. Epidemiology textbook of prevalent non-communicable diseases in Iran.1, Rasht, Gap Press.201; 209. [Farsi]
[2] Organization WH. Preventing suicide: A resource for media professionals. 2008. Available at: http://www who int/mental_health/prevention/ suicide/resource_media pdf .May 5, 2012.
[3]    Organization WH. Preventing suicide: A resource for media professionals. International Association for Suicide Preventio. Mental Health and Substance Abuse. 2008; 1-16
[4]    W.H.O, Day, 2017.Suicide. August 24, 2018.
[5]    World Health Organization. Preventing suicide: a resource for media professionals, WHO/MNH/MBD/00.2.Geneva:World Health Organization, 2000; Available at: http://www.who. int/mental_health/ resources/ suicide/en/index, html Nov 18, 2015.
[6]    Gvion Y, Apter A. Suicide and suicidal behavior. Public health reviews 2012; 34(2): 1-20
[7]    Vijayakumar L, Pirkis J, Whiteford H. Suicide in developing countries (3) prevention efforts. Crisis Press 2005; 26(3): 120-4.
[8]    Organization WH. Public health action for the prevention of suicide: a framework. Mental Health and Substance Abuse 2012; 1-26.
[9]    Wasserman D. A stress–vulnerability model and the development of the suicidal process: Danuta Wasserman Stress–vulnerability model.  Suicide: CRC Press 2001; 38-53.
[10] Ahmed AA-AM. New era of TV-watching behavior: Binge watching and its psychological effects. Media Watch. Media Watch 2017; 8(2): 192-207.
[11]  Zimerman A, Caye A, Salum G, Passos I, Kieling C. Revisiting the Werther effect in the 21st century: bullying and suicidality among adolescents who watched 13 Reasons Why. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry 2018; 57(8): 610-3. e2.
[12]  Pirkis J, Blood W. Suicide and the news and information media. Suicide. February 13; 2010.
[13] Sisask M, Värnik A. Media roles in suicide prevention: a systematic review. International Journal of Environmental Research and Public Health 2012; 9(1): 123-38.
[14] Pirkis J, Currier D, Too LS, Bryant M, Bartlett S, Sinyor M, et al. Suicides in Australia following media reports of the death of Robin Williams. The Australian and New Zealand Journal of Psychiatry.SAGE 2019; 36(1): 190-6.
[15]  Chandra PS, Doraiswamy P, Padmanabh A, Philip M. Do newspaper reports of suicides comply with standard suicide reporting guidelines? A study from Bangalore, India. International Journal of Social Psychiatry 2014; 60(7): 687-94.
[16] Fu K-w, Yip PSF. Changes in reporting of suicide news after the promotion of the WHO media recommendations. Suicide and life-threatening behavior 2008; 38(5): 631-6.
[17] Niederkrotenthaler T, Voracek M, Herberth A, Till B, Strauss M, Etzersdorfer E, et al. Role of media reports in completed and prevented suicide: Werther v. Papageno effects. The British Journal of Psychiatry 2010; 197(3): 234-43.
[18] Pirkis J, Francis C, Pirkis J, Francis C, Warwick Blood R, Burgess P, et al. Reporting of suicide in the Australian media. Australian & New Zealand Journal of Psychiatr 2002; 36(2): 190-7.
[19] Tatum PT, Canetto SS, Slater MD. Suicide coverage in US newspapers following the publication of the media guidelines. Suicide and Life-Threatening Behavior 2010; 40(5): 524-34.
[20] Pitman A, Stevenson F. Suicide reporting within British newspapers’ arts coverage.Crisis Press 2015; 36(1): 20-13
[21] Wahl OF, Yonatan Lefkowits J. Impact of a television film on attitudes toward mental illness. American Journal of Community Psychology 1989; 17(4): 521-8.
[22] Diefenbach DL, West MD. Television and attitudes toward mental health issues: Cultivation analysis and the third‐person effect. Journal of Community Psychology 2007; 35(2): 181-95.
[23] Hawton K, van Heeringen K. Suicide. Lancet (London, England) 2009; 373(9672): 1372-81.
[24] Stack S. Media coverage as a risk factor in suicide. Journal of Epidemiology and Community Health 2003; 57(4): 238-40.
[25] Pirkis JE, Burgess PM, Francis C, Blood RW, Jolley DJ. The relationship between media reporting of suicide and actual suicide in Australia. Social Science & Medicine 2006; 62(11): 2874-86.
[26] Pirkis J, Blood RW. Suicide and the media: Part I. Reportage in nonfictional media. Crisis: The Journal of Crisis Intervention and Suicide Prevention 2001; 22(4): 146.
[27] Bandura A. Self-efficacy: toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review 1977; 84(2): 191.
[28]  Niederkrotenthaler T, Till B, Kapusta ND, Voracek M, Dervic K, Sonneck G. Copycat effects after media reports on suicide: A population-based ecologic study. Social Science & Medicine 2009; 69(7): 1085-90.
[29] Gould MS, Kleinman MH, Lake AM, Forman J, Midle JB. Newspaper coverage of suicide and initiation of suicide clusters in teenagers in the USA, 1988–96: a retrospective, population-based, case-control study]. The Lancet Psychiatry 2014; 1(1): 34-43.
[30] Gould MS, Greenberg T, Velting DM, Shaffer D. Youth suicide risk and preventive interventions: a review of the past 10 years. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry 2003; 42(4): 386-405.
[31] Gould M, Jamieson P, Romer D. Media contagion and suicide among the young. American Behavioral Scientist 2003; 46(9): 1269-84.
[32] Gould MS, Wallenstein S, Kleinman MH, O'Carroll P, Mercy J. Suicide clusters: an examination of age-specific effects. American Journal of Public Health 1990; 80(2): 211-2.
[33] Gould MS, Kramer RA. Youth suicide prevention. Suicide and life-threatening behavior 2001; 31(1): 6-31.
[34] Niederkrotenthaler T, Fu K-w, Yip PS, Fong DY, Stack S, Cheng Q, et al. Changes in suicide rates following media reports on celebrity suicide: a meta-analysis. Journal of Epidemiology and Community Health 2012; 66(11): 1037-42.
[35] Fu K-w, Chan C. A study of the impact of thirteen celebrity suicides on subsequent suicide rates in South Korea from 2005 to 2009. PloS one 2013; 8(1): e53870.
[36] Suh S, Chang Y, Kim N. Quantitative exponential modelling of copycat suicides: association with mass media effect in South Korea. Epidemiology and Psychiatric Sciences 2015; 24(2): 150-7.
[37] Schäfer M, Quiring O. The press coverage of celebrity suicide and the development of suicide frequencies in Germany. Health communication 2015; 30(11): 1149-58.
[38] Kim J-H, Park E-C, Nam J-M, Park S, Cho J, Kim S-J, et al. The Werther effect of two celebrity suicides: An entertainer and a politician. PloS one 2013; 8(12): e84876.
[39] Ueda M, Mori K, Matsubayashi T. The effects of media reports of suicides by well-known figures between 1989 and 2010 in Japan. International Journal of Epidemiology 2014; 43(2): 623-9.
[40] Stack S. Media impacts on suicide: A quantitative review of 293 findings. Social science Quarterly 2000; 81(4): 957-72.
[41] Saberi Zafarghandi M, Ghorbani R, Mousavi S. Epidemiologic study on suicide attempt in affiliated hospitals of Semnan University of medical sciences. Koomesh 2005; 6(4): 311-8. [Farsi]
[42] Hawton K, Williams K. Influences of the media on suicide: Researchers, policy makers, and media personnel need to collaborate on guidelines. British Medical Journal Publishing Group; BMJ 2002; 325(7377): 1374–5
[43] Pirkis J, Blood RW, Beautrais A, Burgess P, Skehans J. Media guidelines on the reporting of suicide. Crisis 2006; 27(2): 82-7.
[44] Tousignant M, Mishara BL, Caillaud A, Fortin V, St-Laurent D. The impact of media coverage of the suicide of a well-known Quebec reporter: the case of Gaetan Girouard. Social Science & Medicine 2005; 60(9): 1919-26.
[45] Etzersdorfer E, Voracek M, Sonneck G. A dose-response relationship between imitational suicides and newspaper distribution. Archives of Suicide Research 2004;8(2):137-45.
[46] Stack S. Suicide in the media: A quantitative review of studies based on nonfictional stories. Suicide and Life-Threatening Behavior 2005; 35(2): 121-33.
[47] Cheng AT, Hawton K, Lee CT, Chen TH. The influence of media reporting of the suicide of a celebrity on suicide rates: a population-based study. International Journal of Epidemiology 2007; 36(6): 1229-34.
[48] Chang S-S, Gunnell D, Wheeler BW, Yip P, Sterne JA. The evolution of the epidemic of charcoal-burning suicide in Taiwan: a spatial and temporal analysis. PLoS Medicine 2010; 7(1): e1000212.
[49] Lee J, Lee WY, Hwang JS, Stack SJ. To what extent does the reporting behavior of the media regarding a celebrity suicide influence subsequent suicides in South Korea? Suicide and Life‐Threatening Behavior 2014; 44(4): 457-72.
[50] Phillips DP. The influence of suggestion on suicide: Substantive and theoretical implications of the Werther effect. American Sociological Review. Info 1974; 39(3): 340-54.
[51] Schmidtke, Armin: Schaller, Sylvia. The role of mass media in suicide prevention.Chichester UK, Wiley 2000; 675 - 697
[52] Halgin R, Whitbourne S. Abnormal psychology with MindMap II CD-ROM and PowerWeb. 25 ,McGraw-Hill Amherst, MA, 2006; 25-1
[53] Ladwig K-H, Kunrath S, Lukaschek K, Baumert J. The railway suicide death of a famous German football player: impact on the subsequent frequency of railway suicide acts in Germany. Journal of Affective Disorders 2012; 136(1-2): 194-8.
[54] Hegerl U, Koburger N, Rummel-Kluge C, Gravert C, Walden M, Mergl R. One followed by many?—Long-term effects of a celebrity suicide on the number of suicidal acts on the German railway net. Journal of Affective Disorders 2013; 146(1): 39-44.
[55] Koburger N, Mergl R, Rummel-Kluge C, Ibelshäuser A, Meise U, Postuvan V, et al. Celebrity suicide on the railway network: Can one case trigger international effects? Journal of Affective Disorders 2015; 185: 38-46.
[56] Fink DS, Santaella-Tenorio J, Keyes KM. Increase in suicides the months after the death of Robin Williams in the US. PLoS One 2018; 13(2): e0191405.
[57] Hegerl U, Althaus D, Schmidtke A, Niklewski G. The alliance against depression: 2-year evaluation of a community-based intervention to reduce suicidality. Psychological Medicine 2006; 36(9): 1225-33.
[58] Mann JJ, Apter A, Bertolote J, Beautrais A, Currier D, Haas A, et al. Suicide prevention strategies: a systematic review. Jama 2005; 294(16): 2064-74.
[59] Sinyor M, Schaffer A, Heisel MJ, Picard A, Adamson G, Cheung CP, et al. Media guidelines for reporting on suicide: 2017 update of the Canadian Psychiatric Association policy paper. The Canadian Journal of Psychiatry 2018; 63(3): 182-96.
[60] Control CfD. Morbidity and moratality weekly report, suicide contagion and the reporting of suicide: Recommendations from a national workshop [Serial online]. 1994;[ 43(RR-6);9-18] Available at: http://www cdc gov/mmwr/ preview/mmwrhtml/00031539 htm. April 22, 1994.
[61] Wang X. Media guidelines for the responsible reporting of suicide. The JurnalCrisis. June 2012. 33(4): 190-8 
[62] Etzersdorfer E, Sonneck G. Preventing suicide by influencing mass-media reporting. The Viennese experience 1980–1996. Archives of Suicide Research 1998; 4(1): 67-74.
[63] Michel K, Wyss K, Frey C, Valach L. An exercise in improving suicide reporting in print media. Crisis: The Journal of Crisis Intervention and Suicide Prevention 2000; 21(2): 71.
[64] Roškar S, Grum AT, Poštuvan V, Podlesek A, De Leo D. The adaptation and implementation of guidelines for responsible media reporting on suicide in Slovenia. Slovenian Journal of Public Health 2017; 56(1): 31-8.
[65] Niederkrotenthaler T, Sonneck G. Assessing the impact of media guidelines for reporting on suicides in Austria: interrupted time series analysis. Australian & New Zealand Journal of Psychiatry 2007; 41(5): 419-28.
[66] Van der Feltz-Cornelis CM, Sarchiapone M, Postuvan V, Volker D, Roskar S, Grum AT, et al. Best practice elements of multilevel suicide prevention strategies. Crisis 2011; 32(6): 333-19.
[67] Pirkis J, Dare A, Blood RW, Rankin B, Williamson M, Burgess P, et al. Changes in media reporting of suicide in Australia between 2000/01 and 2006/07. Crisis 2009; 30(1): 25-33.
[68] Bohanna I, Wang X. Media guidelines for the responsible reporting of suicide: a review of effectiveness. Crisis 2012; 33(4): 190-8.
[69] Krysinska K, Batterham PJ, Tye M, Shand F, Calear AL, Cockayne N, et al. Best strategies for reducing the suicide rate in Australia. Australian & New Zealand Journal of Psychiatry 2016; 50(2): 115-8.
[70] Christensen H, Cuijpers P, Reynolds CF. Changing the direction of suicide prevention research: a necessity for true population impact. JAMA psychiatry 2016; 73(5): 435-6.
[71] Nabardi M . A survey on the frequency of suicide news published in newspapers and national news agencies in Iran in the year of 2018 -2019 and its concordance with the suicide news publishing guideline in the media.[In Thesis] Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran 1397.
[72] Ghulam Hussain Biabani.The role of the media in crime prevention. Tehran, October19, 2013. [Farsi]
[73] Aaron R. Basic stages of thought in sociology. Tehran, Islamic Revolution Education Publications 1372; 359.
[74] Aaron R. Basic stages of thought in sociology.5,Tehran, Islamic Revolution Education Publications 2002. 1-10
[75] Jane Doe. How to Write a World Suicide Prevention Day Press Release Suicide. Available at: https://www.iasp.info/wspd/pdf/ 2019/2019_wspd_how_to_write_a_press_release.pdf. New York 1897.
[76] Roškar S, Grum AT, Poštuvan V, Podlesek A, De Leo D. The adaptation and implementation of guidelines for responsible media reporting on suicide in Slovenia. Slovenian Journal of Public Health 2017; 56(1): 31-8.
[77] McTernan N, Spillane A, Cully G, Cusack E, O’Reilly T, Arensman E. Media reporting of suicide and adherence to media guidelines. International Journal of Social Psychiatry 2018; 64(6): 536-44.
[78] http://rasadresaneh.ir/History-Public-Media 2017. August 24.
 [79] www.rasadresaneh.ir. History of Public Media. August 24, 2017.
[80] Johnson, C. E. (2011). Meeting the ethical challenges of leadership: Casting light or shadow. Thousand Oaks, CA: Sage Publications. Dec 14, 2020
[81] Casino J. Sociology of Mass Media. translation by Bagher Sarokhani and Manouchehr Mohseni,1,Tehran, Information 2005. 1-414
[82] https://fa.wikipedia.org/wiki/ Newspaper; social media j, media,Guglielmo Marconi. June 22, 2020.
[83] Momeni, eat al. Types of Mass Media. Available at: http://youngeditors91.blogfa.com/post/10. May, 2013.
[84] Ehsan Azarkand. Media Studies. Available at: http://64040.ir/fa/news/422/Media Studies.
[85] Arbabi G. The pathology and role of the mass media in publicizing the 12th presidential election. Republic of Iran. Journal of National Interest Studies 2020; Consecutive 9:101-83. [Farsi]
[86] Organization WH. Preventing suicide: a resource for filmmakers and others working on stage and screen. World Health Organization; Mental Health and Substance Use. September 9, 2019.28
[87] Motamedinejad K.  Mass media, . Volume I, . Fifth Edition, ed. Tehran, Allameh Tabataba'i University 2006; 79. 189-277. [Farsi]
 [88] Khojasteh H. Sociological Reflections on Radio. First Edition, Tehran, Future Plan 2005; 55-6 [Farsi]
[89] Atefeh Arkan. Communications and Media. Available at:http://ertebatatvresane. blog.ir/ Types of media. November 21, 2014.
[90] Raiff D. Content Analysis of Communication Messages, Translated by Mahdokht Boroujerdi,1, Tehran, Radio and Television of the Islamic Republic of Iran (Soroush) 2002; 1-222
[91] Stark, Cameron R, Riordan, Vincent, O'Connor, Rory. "A conceptual model of suicide in rural areas". Rural and Remote Health 2011.April 2011; 11 (2): 1622.
[92] peymanmomeni.Theater and its History in Iran.Available at: http://peymanmomeni7. blogfa.com. October 09, 2015.
[93] Ghanbarian A. Investigating privacy and information sharing attitudes on virtual social networks,A case study of Facebook users at public universities in Tehran [Master's thesis].Tehran: Alameh Tabataba'i University, Faculty of Social Sciences; 2014.1-99 [Farsi]
[94] Flinn, Michael Bradley. Personal information sharing,behaviors of college students via the internet and online social,networks: a case study. [Doctoral Theses], Robert Morris University 2002. 1-109
[95] Hayes RA. New media. new politics: political learning,efficacy and the examination of uses of social network sites for political engagement, [Doctoral Theses], Michigan State,University 2009.1-98
[96] Khoshraftar MH, Mohammadpour S. The Role of Using Telegram and WhatsApp Social Networks on Privacy from,User views of Tehran 9 and 22 regions Fall 2016; 9(36): 19-30. [Farsi]
[97]  Suicide contagion and the reporting of suicide: recommendations from a national workshop. Centers for Disease Control and Prevention (CDC). April 22,1994; 43(RR-6): 9-18
[98] Yip P, Fu K, Law Y. Suicide and the media: Recommendations on suicide reporting for media professionals. Centre for Suicide Research and Prevention, The University of Hong Kong. Mental Health and Substance Abuse; 2004. 2-13
[99] Suicide and the Media: The Reporting and Portrayal of Suicide in the Media. Ministiry of Health, Septamber 23, 1999. 1-39.
[100] Center APP. Reporting on suicide: Recommendations for the media. American Association of Suicidology; 2001.1-9.
 [101] Suicide Sensitive Journalism Handbook dbtCfPAiSL, in collaboration with the United Kingdom’s MediaWise Trust – available at: http://www.cpalanka.org/research_ papers/ suicide_report.pdf. August 23, 2007.1-30.
[102] Jaelea Skehan,Sonia Greenhalgh,Trevor Hazell , Jane Pirkis. Reach, Awareness and Uptake of Media Guidelines for Reporting Suicide and Mental Illness: An Australian Perspective. Journal International Journal of Mental Health Promotion 2012; 8(4): 29-35.
[103] Vijayakumar L. Media Matters in suicide–Indian guidelines on suicide reporting. Indian Journal of Psychiatry 2019; 61(6): 549.
[104] Hassanzadeh DSM MD, Esmaili DMA, Ebrahimpour DA, Hajabi DA, hephazi DM. Media guidelines for reporting suicide. winter 2008. [Farsi] .


 
The Update of the Media Guidelines on the Reporting of Suicide: A Continuing [j1] Education Article
 
 
M. Nabardi[7], R. Vaziri Nejad[8], H. Ahmadi Nia[9], A. Rahmani[10], M. Rezaian[11],[12]
 
 
Received: 02/06/2020  Sent for Revision: 29/06/2020 Received Revised Manuscript: 13/07/2020 Accepted: 14/07/2020
 
 
Suicide issue and media reports about people who have died by suicide can affect vulnerable people. Portraying sensationalism of suicide in the media, similar to news stories, can lead to increase of suicide due to imitation. Evidence also suggests that way of reporting suicide related news plays a role in suicide rate. The first reflecting guide of the suicide news in the media was published in 1999 by the World Health Organization and in Iran for the first time by the Office of Mental Health at the Ministry of Health and Medical Education in 2007.
The present study begins with two topics: "Young Werther Effect", the effect of suicide-related news on increasing suicide attempts (Copycat Suicide Behavior) and "Papageno effect", the effect of the media on the prevention or reduction of suicide attempts. Then the history of the role of guidelines in preventing and reducing suicide cases is investigated and in the regard to the history of public media, the importance of media, social media and its typesis explained. In the following, the history of the guidelines prepared for the media in regard to publishing contents and the latest guidelines prepared by the World Health Organization in 2019 for filmmakers and theater is reviewed. Finally, The Media Guidelines on the Reporting of Suicide by Seyed Mehdi Hassanzadeh et al, in collaboration with the Office of Mental Health, Social Affairs and Prevention of Addiction was revised. All recommendations in this regard are intended as a guide for all relevant stakeholders, including journalists, editors, producers, journalism coaches, researchers, policymakers, and mental health professionals, on social media platforms.
Key words: Suicide, Prevention, Media guidelines
 
Funding: This study did not have any funds.
Conflict of interest: None declared.
Ethical approval: None declared.
 
 
How to cite this article: Nabardi M, Vaziri Nejad R, Ahmadi Nia H, Rahmani A, Rezaian M. The Update of the Media Guidelines on the Reporting of Suicide: A Continuing Education Article. J Rafsanjan Univ Med Sci 2020; 19 (8): 833-68. [Farsi]

 
[1]- دانشجوی کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران             
[2]- استاد گروه آموزشی اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
[3]- دانشجوی دکترای آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران، و مربی گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
[4]- دانشجوی کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
[5]- استاد گروه آموزشی اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
تلفن: 31315123-034، دورنگار: 31315123-034، پست الکترونیکی:moeygmr2@yahoo.co.uk
[6]- استاد مرکز تحقیقات محیط کار، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
 
[7]- MSc Student of Epidemiology, Social Determinants in Health Promotion Research Center, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran, ORCID: 0000-0003-3147-2425
[8]- Prof., Dept. of Social Medicine, Social Determinants of Health Research Center, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran, ORCID: 0000-0002-1978-0946
[9]- PhD Student of Biostatistics, Dept. of Biostatistics, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran, And Instructor, Dept. of Epidemiology and Biostatistics, School of Medicine, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran; ORCID: 0000-0002-7010-1726
[10]- MSc Student of Epidemiology, Social Determinants in Health Promotion Research Center, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran, ORCID: 0000-0002-7218-8706
[11]- Prof., Dept. of Epidemiology and Biostatistics, Occupational Environmental Research Center, Medical School, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran, ORCID: 0000-0003-3070-0166
(Corresponding Author) Tel: (034) 31315123, Fax: (034) 31315123, E-mail: moeygmr2@yahoo.co.uk
[12]- Prof. of Epidemiology, Occupational Environmental Research Center, University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran
 [j1]ذکر ORCID تمام نویسندگان الزامی است.
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: آمار و اپيدميولوژي
دریافت: 1399/3/4 | پذیرش: 1399/4/24 | انتشار: 1399/8/30
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb