جلد 20، شماره 3 - ( 3-1400 )                   جلد 20 شماره 3 صفحات 276-259 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی
چکیده:   (1330 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی یکی از بزرگ­ترین مشکلات پزشکی و اجتماعی جهان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اپیدمیولوژی جغرافیایی خودکشی در شهرستان­های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران طی سال­های 95-1391 انجام شده است.
مواد و روش ­ها: در این مطالعه اکولوژیک، اطلاعات با استفاده از چک­لیست گزارش ماهانه برنامه پیش­گیری از خودکشی در بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی مازندران جمع­آوری گردید. همبستگی مکانی گروه­های سنی-جنسی خودکشی با استفاده از شاخص آماری Moran’s index(I) محاسبه گردید. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و  آزمون مجذورکای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته­ ها: تعداد 376 مورد (67/1 درصد) خودکشی ­کامل و 22089 مورد (33/98 درصد) اقدام به خودکشی گزارش شده بود. از مجموع افرادی که خودکشی کردند، 5/68 درصد (15389 نفر) شهری و 5/31 درصد (7076 نفر) روستایی بودند. بیش­ترین تعداد اقدام به­خودکشی، از شهرستان آمل 3549 مورد (07/16 درصد) و بیش­ترین تعداد خودکشی­کامل از شهرستان ساری 65 مورد (29/17 درصد) گزارش شده بود. در موارد خودکشی کامل، بیش­ترین روش خودکشی در شهرستان­ ساری و آمل استفاده از قرص برنج و در شهرستان گلوگاه و نوشهر حلق­آویز بوده است و در موارد اقدام به خودکشی نیز در شهرستان قائمشهر و آمل استفاده از داروهای اعصاب و روان بیش­ترین گزارش شده بود.
نتیجه ­گیری: با توجه به الگوی جغرافیای، تعداد خودکشی (کامل و اقدام) در اکثر گروه­های سنی و جنسی در شهرهای پرجمعیت بیش­تر مشاهده شده بود. استفاده از روش مصرف قرص برنج در خودکشی ­کامل و روش­های خشن و کشنده در برخی از مناطق استان بالا بود.
واژه ­های کلیدی: خودکشی­ کامل، اقدام، اپیدمیولوژی، مازندران، جغرافیایی
متن کامل [PDF 603 kb]   (802 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (977 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آمار و اپيدميولوژي
دریافت: 1399/9/30 | پذیرش: 1399/12/25 | انتشار: 1400/3/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.