جلد 20، شماره 7 - ( 7-1400 )
جلد 20 شماره 7 صفحات 800-783 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی وهنر، واحد زنجان
چکیده: (2724 مشاهده)
زمینه و هدف: رفتارهای تکانشی و اعتیاد که از جمله عنوان رفتارهای پرخطر محسوب میشوند، دربرگیرنده طیف گستردهای از رفتارهای رشد نایافته، لذتجویانه و عموماً همراه با درجات خطر بالا هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش تنظیم شناختی هیجان بر تکانشگری و گرایش به اعتیاد در فرزندان دارای پدر معتاد شهر زنجان انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع کارآزمایی آموزشی تصادفی شده همراه با پیش آزمون-پس آزمون بود. از بین نوجوانان شهر زنجان که پدران آنها به یکی از انواع مواد مخدر اعتیاد داشتند، 24 نفر انتخاب و بهصورت تصادفی (قرعهکشی) در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش آموزش تنظیم شناختی هیجان را طی 10 جلسه دریافت کرد. برای جمعآوری دادهها از مقیاس آمادگی به اعتیاد Weed و همکاران و مقیاس تکانشگری Barrett و همکاران استفاده شد. دادهها با استفاد از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل کوواریانس یکمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان داد که آموزش تنظیم شناختی هیجان بر نمره کلی گرایش به اعتیاد و ابعاد گرایش فردی به اعتیاد و گرایش محیطی به اعتیاد تأثیر معنیداری داشته است (001/0>p)، اما بر گرایش اجتماعی به اعتیاد تأثیر معنیداری نداشته است (05/0<p). همچنین آموزش تنظیم هیجان بر تکانشگری و ابعاد آن شامل بیبرنامهگی، تکانشگری حرکتی و تکانشگری شناختی تأثیر معنیداری داشته است (001/0>p).
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر، استفاده از آموزش تنظیم شناختی هیجان به عنوان یک مداخله روانشناختی مؤثر به منظور بهبود خود کنترلی، تکانشگری و کاهش گرایش به اعتیاد، به نوجوانان پیشنهاد میشود.
واژههای کلیدی: آموزش، تنظیم شناختی هیجان، گرایش به اعتیاد، تکانشگری، فرزندان معتادان
مواد و روشها: این مطالعه از نوع کارآزمایی آموزشی تصادفی شده همراه با پیش آزمون-پس آزمون بود. از بین نوجوانان شهر زنجان که پدران آنها به یکی از انواع مواد مخدر اعتیاد داشتند، 24 نفر انتخاب و بهصورت تصادفی (قرعهکشی) در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش آموزش تنظیم شناختی هیجان را طی 10 جلسه دریافت کرد. برای جمعآوری دادهها از مقیاس آمادگی به اعتیاد Weed و همکاران و مقیاس تکانشگری Barrett و همکاران استفاده شد. دادهها با استفاد از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل کوواریانس یکمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان داد که آموزش تنظیم شناختی هیجان بر نمره کلی گرایش به اعتیاد و ابعاد گرایش فردی به اعتیاد و گرایش محیطی به اعتیاد تأثیر معنیداری داشته است (001/0>p)، اما بر گرایش اجتماعی به اعتیاد تأثیر معنیداری نداشته است (05/0<p). همچنین آموزش تنظیم هیجان بر تکانشگری و ابعاد آن شامل بیبرنامهگی، تکانشگری حرکتی و تکانشگری شناختی تأثیر معنیداری داشته است (001/0>p).
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر، استفاده از آموزش تنظیم شناختی هیجان به عنوان یک مداخله روانشناختی مؤثر به منظور بهبود خود کنترلی، تکانشگری و کاهش گرایش به اعتیاد، به نوجوانان پیشنهاد میشود.
واژههای کلیدی: آموزش، تنظیم شناختی هیجان، گرایش به اعتیاد، تکانشگری، فرزندان معتادان
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |